Love0

Daar lag ik dan, om half 6 ‘s ochtends naar het plafond te staren met kriebels in mijn buik – Hoe ging mijn allereerste officiële crossfit wedstrijd? Lees je mee?

 

Beter laat dan nooit…

Hoe ging mijn allereerste officiële crossfit wedstrijd?

Het is nu een dik maandje geleden, maar ik herinner het me nog heel goed. Daar lag ik dan, om half 6 ‘s ochtends naar het plafond te staren met kriebels in mijn buik. Vandaag ging het gebeuren! Mijn allereerste officiële crossfit wedstrijd; de Beachthrowdown in Scheveningen. Samen met mijn beste vriendinnetje hadden wij ons voor de fun opgegeven voor de kwalificaties, want ja, niet iedereen mag zomaar op de finale dag komen paraderen. Wij schreven ons in in de scaled categorie met het idee om 3 lekkere crossfit workoutjes samen te knallen, wat leuke filmpjes er aan over te houden, en vooral veel lol samen te hebben. Niets was minder waar… we hebben onwijze lol gehad, leuke filmpjes gemaakt en we hebben die kwalificatie workouts geknald.. en hoe! Goed genoeg om door te gaan naar de finale dag! WOW! Wie had dat gedacht?

 

 

HELP!

Toen was het opeens vrijdag 13 juli en sloegen de zenuwen toe (ja we deden dit dus gewoon op vrijdag de 13e, wie verzint zoiets?). Ik als nuchtere boerin ben eigenlijk niet vaak zenuwachtig, onder het motto “ik doe mijn best en meer kan ik niet doen” kan ik normaliter mijn zenuwen redelijk onderdrukken en het negatieve stemmetje in mijn hoofd verbannen… but.. not today! Wat als ik nou niet goed genoeg ben, of dat ik een fout maak waardoor we laatste worden? Wat als alle meiden veel fitter zijn? Wat zullen anderen wel niet denken? Heb ik wel genoeg getraind, of juist teveel wijntjes gedronken? HELP! Kan iemand dat stemmetje in mijn hoofd even weghalen?

 

Mijn geheime wapen – nummer 1

Jullie snappen het, deze nuchtere boerin was ZENUWACHTIG to the MAX! Maar, ik had 2 van mijn geheime wapens mee! Laten we met nummer 1 beginnen, dit was mijn BFF, mijn rots in de branding. Ik ken Esther al zo’n 15 jaar. Samen zijn wij Jut en Jul, zij is zo’n vriendin die je wel te vriend moet houden want ze weet gewoon teveel over je. Esther, zo heet mijn mopsie, is de persoon die ik het organiseren van mijn vrijgezellenfeest toe vertrouw, en voor diegene die mij een beetje kennen; organiseren uit handen geven is voor deze control freak echt erg moeilijk. Dus dat zegt wel wat! GELUKKIG was de Beachthrowdown een buddy wedstrijd en had ik, lucky as I am, Esther naast mij staan. Toen ze in de auto stapte waren mijn zenuwen al meteen een stuk minder; ons doel van vandaag; Genieten, ook al worden we laatste. Met het doel “genieten” kon ik leven, maar ik wou niet laatst worden, competitief dat ik ben. Daarom werd ons doel bijgesteld naar: Genieten EN niet laatste worden.

 

 

Crossfit Workout 1

Fast forward, we reden op ons dooie gemakje van Amsterdam naar Scheveningen, parkeerden de auto lekker vooraan want we aren te vroeg, schreven ons in bij de Athlete registration, kregen een groot nummer (ONS nummer) op onze arm gekalkt, en een super tof t-shirt.

 

Maar, de zenuwen verdwenen pas helemaal toen wij daar samen de arena (ja, er was een echte Arena!) in liepen voor onze eerste workout. Deze bestond uit;

• 80 Frontsquats
• 60 Burpees over the bar
•  40 Atlas stone ground to shoulder

We hadden ons plan doorgesproken, we hadden een warming upje gedaan, even gekeken of we uberhaupt een zware atlasstone omhoog konden krijgen, oftewel wij waren klaar om niet laatste te worden en te genieten!

De workout ging goed, we waren geen laatste en hadden gestreden tot we niet meer konden. Workout one was done… on to the next one!… maar hee… waar waren die zenuwen? Ik heb ze de rest van de dag niet meer gedag kunnen zeggen, en dat gemene stemmetje was gelukkig ook niet spraakzaam meer.

 

 

Mijn geheime wapen – nummer 2

Om even terug te komen op mijn geheime wapens; nummer 2 is mijn mama. Mijn moeder is de allerliefste, maar echt! Ik ga niet in de “mijn mama is liever dan jouw mama” modes, maar ik vind dat natuurlijk wel. Mijn vader is een aantal jaren geleden overleden en sinds dien is mijn moeder alleen. Ik ben super trots op haar, want ondanks dat ze alleen is laat ze mij nog altijd kind voelen. Ik hoef niet voor haar te zorgen, zij zorgt voor mij. Ik mag mij geen zorgen maken om haar, maar zij natuurlijk wel om mij, want tja, zij is de moeder en ik niet.. herkennen jullie dit? Anyways, mijn trotse mama was mee, want haar dochter stond dit keer niet op de tennisbaan een wedstrijd te spelen (hier link naar vorige blog), maar deed mee aan een crossfit wedstrijd, weer eens wat anders! Mijn moeder had alles mee waar een sporter behoefte aan heeft; bananen, sportdrankjes, noten repen, dadels voor snelle energie en een flinke dosis moederliefde. En wat had ik een behoefte aan die moederliefde zeg. Als je onzeker bent is het zo fijn om van je moeder te horen dat ze trots op je is, no matter what. Dat ze vind dat je benen mooi uitkomen in het korte broekje waarin jij die ochtend onzeker voor de spiegel stond. Dat ze onwijs geniet dat haar dochter gezond aan het sporten is en dat ze mee mag. Kleine bijkomstigheid; mijn moeder kan ook nog eens heel lekker masseren. Moet ik verder nog uitleggen waarom zijn mijn geheime wapen is? Nee toch?

 

Crossfit Workout 2

Na een aantal lekkere dadels, een paar slokken sportdrank en een korte massage van moeders stond workout 2 op het programma. Voor Esther een grote uitdaging; APEHANGERS. Voor diegene die niet weten wat dit is; er hangt een touw boven de grond en jij moet naar de overkant zien te komen. Deze zie je ook vaak bij obstacle runs (link naar obstacle run blog) dus ik kende deze al. We hadden helaas geen tijd om te oefenen, dus spraken we af dat ik de eerste ronde zou doen, zodat we kans hadden op meer punten, we hadden immers toch dat doel om niet laatste te worden. Dit is totaal tegen onze natuur in want Esther gaat ALTIJD eerst.. autisten die wij zijn. Ah fijn, het startsein klonk, eerst moesten we een aantal kettlebell swings doen.. want dat is zo lekker voor je grip en onderarmen.. daarna mochten we klimmen. Mijn ronde ging erg goed, ik tikte Esther aan en daar ging ze. Na haar kettlebell swings klom ze het touw op, eerst een beetje onhandig, maar naar een paar meter kreeg ze de slag te pakken. Ik was zo TROTS! Lachend rende ze terug nadat ze de eerste ronde afgemaakt had.. wat waren wij aan het genieten! Uiteindelijk maakten wij beide onze 2e ronde af en kon ik net mijn 3e ronde niet afmaken. Esther en ik gaven elkaar een knuffel, deze hadden we toch ook maar weer mooi gedaan! Op naar de laatste workout!

 

 

Crossfit Workout 3

Dit was dus echt NIET mijn favoriet en de workout waar ik het meeste tegen op zag; met een brancard met een zandzak van totaal 55kg over het strand lopen, ik denk zo’n 2km in totaal. Met crossfit kan je alles verwachten, maar dit leek me nogal saai, simpel gezegd is het toch alleen maar een beetje heen en weer lopen he. Esther was heel optimistisch en wou dit joggend gaan doen. Toen ze dat zei schoot ik in de lach. Gelukkig had ze snel door dat dit niet te doen was en dat gewoon doorstappen al zwaar genoeg was. Voor mij in ieder geval, mijn armen waren helemaal volgelopen en verzuurd van die 3e ronde apehangers, die brandcard vasthouden was super maar dan ook super zwaar. Esther en ik bedachten een ritme; we zouden 20 stappen doen en dan legden we de brandcard weer even neer. Mijn moeder kwam naast ons lopen en telde iedere keer mee, wat een support! De laatste meters waren echt afzien, maar we haalden het binnen de timecap van 30 minuten!

 

 

En toen zat het erop

We hadden workouts 1, 2 en 3 gedaan. Helaas ging alleen de top 10 door naar de final workout, wij zijn uiteindelijk op de 23e plek geëindigd, van de 30 koppels die meededen… ja ja! Mission accomplished: wij zijn niet laatste geworden en.. we hebben onwijs genoten van onze eerste crossfit wedstrijd. Ik knuffelde Esther en ik knuffelde mijn mama, mijn toppers van de dag. Moe en voldaan namen we afscheid van de gezellige meiden die we daar hadden ontmoet en gingen we nog even een hapje eten in het avond zonnetje. Een goed stuk vlees ging er zeker in en die hadden we ook zeker verdiend.

Thuis aangekomen dook ik lekker onder de douche en ben daarna vrijwel gelijk naar bed gegaan. Het interesseerde me weinig dat het nog maar 9 uur was, als je moe bent ben je moe, ik ben nou eenmaal een slaap baby. Mijn lichaam was kapot, maar mijn hoofd was voldaan, mijn hart zat vol liefde. Vol liefde voor crossfit, voor Esther en voor mijn mama… Het was een geweldige dag.. met een grote glimlach (dat denk ik tenminste 😉 viel ik in slaap, dromend van de volgende buddy wedstrijd*.

 

The end! J

 

* op 22 September sta ik samen met @Fitbyvictoire op the Dutch Throwdown – Buddy edition! Houd mijn Instagram in de gaten voor behind the scene foto’s en stories!

 

Lees hier meer inspirerende sportblogs van Evelien!