Je kent het wel, het moment tijdens de studie dat je even niet meer weet waar je bent. Verdwaald of je op de goede weg bent. Niks ergs mee, maar wel onzeker. Dat onzekere gevoel van waar ben ik goed in? Waar wil ik zijn over 5 jaar? En hoe ga ik dat bereiken? Toen Rosalie in het tweede jaar van haar studie zat, hoorde ze over de New York Marathon. Die wilde ze lopen! En zo begon haar eerste persoonlijke doel. Lees je mee?
Mijn eerste marathon: NYC
Tijdens mijn studie was er altijd heel veel zelfreflectie, dagelijks waren wij bezig met onze dromen, ambities, leerdoelen, competenties en valkuilen. Heel leerzaam, maar ook confronterend. De strijder in mij wil dan ook altijd het beste van het beste bereiken. Mijn lat ligt hoog. Toen ik mijn marathon in 2012 had gepland, had ik een doel en dat voelde dan ook ontzettend goed. Ik trainde volgens een uitloop schema, in mijn eentje. Elke vrije zaterdag spendeerde ik in de Run2day in Utrecht om te sparren en te kletsen over hardlopen, mijn training en alles wat er bij kwam kijken. Mijn studentenvetjes verdwenen en ik was er helemaal klaar voor. Twee dagen voordat we vlogen, dreigde een orkaan genaamd Sandy, mijn grote droom weg te blazen, maar gelukkig we mochten vliegen! En de goede zenuwen namen toe.
Vrijdag 2 november 2012 rond 6 uur ‘s avonds, ik weet het nog precies. Net terug van shoppen en heldhaftig geld uitgeven, kwam ik binnen in het hotel waar een vreselijke sfeer heerste. Alsof er net iemand overleden was. En toen hoorden we het… Mijn wereld verdween even onder mijn voeten… de Marathon was afgelast. We konden weer naar huis, zonder die prachtige 42 km te lopen. Ik kan niet omschrijven hoe groot mijn verdriet en onmacht waren.
Mijn tweede marathon: Rotterdam
Eenmaal weer thuis, kwam ik 10 kilo aan en heb een hele tijd geen sportschoen aangeraakt. Toch liet ik mij overhalen om me in te schrijven voor Rotterdam Marathon op 13 april. Getraind was ik toch wel, dacht ik… Ik voelde me dik, gefaald en wist even niet waar ik goed in was. Mijn eerste fulltime stage zorgde ervoor dat ik minder tijd had om te trainen, maar weerhield mij er niet van om toch te gaan voor die mooie marathon in de Maasstad. We hadden een strenge winter waarin ik moest trainen, maar ik liep mijn afstanden elk weekend. Met de marathon als doel kreeg ik zelf een beetje controle over mijn prestaties. Een eerste stage is heftig voor het zelfvertrouwen en met die marathon wilde ik bewijzen wat ik WEL kon. Aan discipline geen gebrek en ik kreeg er dan ook steeds meer zin in. Ik schreef mij zelfs in voor de volgende NYC Marathon in november 2013. Het is bizar wat de weg naar een 42 km met een mens kan doen.
De dag van mijn eerste echte marathon…
Vol vertrouwen, maar toch met wat gezonde zenuwen. De dag van de marathon, 13 april 2013. Met een strak blauwe lucht, was het na maanden sneeuw ineens 20 graden. IK GING KAPOT. Met een eindtijd van 4.54 werd er eerlijk waar een nieuwe Rosalie geboren. Ik had de marathon uitgelopen en wat waren mensen trots op mij. In november datzelfde jaar liep ik die in New York alsnog. Het was dezelfde afstand, maar ik was lichter, getrainder, meer gemotiveerd en van deze marathon droomde ik echt. Hier ging het om! Ik liep 4:18 en kwam met mijn naam in de NewYorkTimes. HOLY F*** wat een gevoel!! Dit kan niemand mij meer afnemen.
Wat sporten voor een mens kan doen
Mijn 2013 is een mooie weergave van wat sporten met een persoon doet: in januari zag je een Rosalie, die veel uitging, bol koppie, veel geluk halen uit vrienden en familie. Naarmate de training voor de Rotterdam marathon vorderde, werd ik slanker en zelfverzekerder. Ik heb mijn marathontraining alleen gedaan en gelopen, puur voor mezelf en mijn eigen waardering. Je ziet steeds meer sprankeling in de ogen en het uitstralen van geluk. Het maakte minder uit wat andere vonden, ik vertrouwde op mezelf. En dan trainen voor NYC Marathon, mijn werkelijke droom waarmaken. Nog slanker, nog sprankelender, nog gelukkiger. De lat lag wellicht hoog maar OH wat was ik trots. Het was hard werken, om het geld voor elkaar te krijgen, maar hard werken om de marathon uit te lopen? Nee.
Ik zei zonder moeite nee tegen wijn, liep met plezier de afstanden en de relatie met mijzelf werd steeds sterker. Het lopen was een moment dat van mij alleen was, niemand had daar invloed op of pakte mij dit moment af. Door waar te maken waar je van droomt, creëer je een onverwinnelijk gevoel. Waar een wil is, is een weg. En laat niks of niemand, geen mensen, orkanen of andere tegenslagen je hiervan weerhouden. Heb ik altijd zin om te rennen? Nee… maar het lekkere gevoel erna, daar ben ik verslaafd aan.
Inmiddels ben ik twee marathons verder. In april 2014 heb ik Parijs gelopen en afgelopen april liep ik Rotterdam weer. Rennen en een mooie stedentrip, the perfect combination! Ik heb mijn geluk gevonden, los van wat er privé en zakelijk qua werk gebeurt, die hardloopschoenen houden mij altijd op de weg 🙂
Mijn volgend doel is een marathon onder de 4 uur. 1 ding weet ik wel;
If you can dream it, you can do it!
Groetjes Rosalie.
Vind je het leuk om over persoonlijke sportervaringen te lezen? Misschien is de sportvideo van de zwangere Cristel san iets voor jou of juist het verhaal van Maartje die verslaafd is aan triathlons!
Een gezondere en gelukkigere wereld door plezier in sporten!
Dit wil ik voor elkaar krijgen door zoveel mogelijk mensen aan het sporten te krijgen, informeren over welke sporten er allemaal te doen zijn en te laten zien dat je kan sporten met veel plezier!
Wil je nog meer over me weten? Lees dan mijn persoonlijke verhaal onder contributers. Veel plezier op Love2workout!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!