Berichten

Vegan Fittie voorbereiding op de halve marathon

Zoals ik, Jetske, in mijn vorige blog al beschreef, is het hardlopen niet van de een op de andere dag van 0 naar 10 km gegaan. Ik heb dit langzaamaan met veel vallen en opstaan opgebouwd. Het afgelopen half jaar stond in het teken van mijn eerste halve marathon en de voorbereiding op de halve marathon. Dankzij deze tips heb ik deze succesvol uitgerend en ga jij jouw run ook zeker rocken!!

 

11 x voorbereiding op de halve marathon

 

1.     Een goed schema:

Een goed schema is de basis voor iedere loper. Of je nu een halve marathon gaat rennen, of dat je net bent begonnen en nog nooit een meter hebt hardgelopen. Ik raad je aan door middel van een schema te rennen, als je beginner bent of wanneer je traint voor een wedstrijd. Een schema kan je helpen met sneller worden,  je leert jezelf erdoor kennen en je zorg voor een goede voorbereiding op de halve marathon. Door een schema kom je erachter dat hardlopen niet “alleen maar” een rondje rennen is, maar dat er vele soorten trainingen zijn. Daarnaast merk je ook meteen wat je wel en niet ligt. Zo ben ik echt een duurloop fan en ben ik minder te spreken over de intervaltrainingen waarbij je gedurende je run gaat versnellen en weer langzamer lopen.

 

2.     Goeie schoenen

Ook al heb je nog zo’n goed schema, als je geen goede schoenen hebt kom je nergens. Echt waar je kan in de duurste Nike kleding rennen, als je rent op oude gympies kom je nergens. De grootste fout die ik zelf ooit heb gemaakt is een mud-run van 4km “even” op mijn oude All-stars te rennen. Bij de eerste sloot zogen zij zich vol en de rest van de 3.5 km heb ik met lood aan mijn voeten gerend. Dit was natuurlijk een fun run, maar zeker als je vaker en langer gaat lopen zijn goede schoenen essentieel, het is een investering die je vaker in je leven moet doen (want ook goede schoenen slijten) maar het voorkomt wel heel veel blessures. Ga dus naar een sportzaak toe en laat je daar adviseren!

 

3.     Voetverzorging

Hardlopen is ontzettend gezond voor je lichaam, je hart, je spieren, alleen je voeten vinden het iets minder fijn. Ik weet niet of hardlopers dit beamen maar mijn voeten zien er niet echt “slipper proof” uit. Wanneer ik even vergeet mijn nagels te knippen, weet ik alweer hoe laat het is en moet ik oppassen dat ik geen ingegroeide teennagel krijg. Daarnaast heb ik veel eelt aan de onderkant… Vandaar dat ik de laatste weken voor mijn halve marathon iedere week een voetenbadje nam, gewoon met zilver soda uit de supermarkt. Daarna even scrubben en invetten en tadaaa super zachte voetjes. Iets wat ik, ook al is mijn halve marathon afgelopen, nog steeds blijf doen…

 

4.     Foamrollen

Hoewel lopen goed is voor je spieren, kan je ook zeker blessures krijgen in bijv. je enkels of knieën. Ik probeer daarom regelmatig te foamrollen. Hiermee geef je jezelf eigenlijk een sportmassage, al zal een echte sportmassage veel harder en effectiever zijn dan een foamroller. Maar het doet goed zijn werk, het houdt je spieren soepel en zorgt voor een goede voorbereiding op de halve marathon.

 

5.     Koolhydraten

Sommige mensen zijn er bang voor, andere omarmen ze. Ik ben iemand van de laatste categorie. Ik hou van (langzame) koolhydraten zoals volkorenpasta, zilvervliesrijst maar ook groente en fruit. Ik heb voor mijn Youtubekanaal een paar dagen Keto geprobeerd (waarbij je dus amper koolhydraten eet) en toen kwam ik erachter hoe belangrijk deze voedingsstof is. De video daarvan komt overigens over een paar weken online…

 

6.     Rusten

Rust is zo belangrijk bij de voorbereiding op de halve marathon! Zonder goede rust kan je lichaam niet genoeg herstellen om daarna vol gas te geven. Vandaar dat ik in de laatste week voor mijn halve marathon niet meer heb gerend maar alleen nog wandelingen heb gemaakt. Dat heeft mij ontzettend goed geholpen en ervoor gezorgd dat ik goed de halve marathon rende.

 

7.     Gelletjes en energy bars

Eten voor en na een halve marathon (of uberhaupt een run) is zeer belangrijk. Maar zodra je langer dan een uur onderweg bent is het ook heel belangrijk om tijdens de run te eten. Tegenwoordig zijn er heel veel opties voor, namelijk gelletjes of energie bars. Ik had ze van het merk Cliffbar (nospon) omdat deze vegan zijn. Wil je liever iets natuurlijker? Dan kan je gaan voor dadels, banaan of mango voor een snelle fruit suiker kick die jou zeker gaat helpen tijdens het rennen!!

 

8.     Luisteren naar je lichaam

Het is heel belangrijk om tijdens de training, maar ook de wedstrijd te luisteren naar je lichaam. Zo had ik tijdens mijn voorbereiding op de halve marathon last van mijn knieën en ik wist 1 ding zeker: “Als ik zo door ga, ren ik mezelf nog een blessure”. Vandaar dat ik besloot naar mijn lichaam te luisteren en een knieband aan te schaffen. Ik kocht zelf de goedkoopste versie bij de Etos en die werkte prima! Maar wat ik hiermee aan wil geven is dat je goed moet luisteren naar je lichaam! Als bepaalde lichaamsdelen pijn doen tijdens het rennen (knieën, enkels etc.) geef daar dan extra aandacht aan. En als je je duizelig of misselijk begint de voelen tijdens het rennen, ga dan lopen. Een goede tijd halen tijdens je run is leuk, maar levend over de finish (of thuis) komen is belangrijker! Je zal niet de eerste zijn die tijdens een wedstrijd of net na de finish met de ambulance naar het ziekenhuis moet worden vervoerd.

 

9.     Planken

Een stevige core is de basis voor alles, dus plank plank plank!!! De laatste weken voor mijn halve marathon deed ik dit elke dag 1 minuut. Ik merkte meteen dat mijn houding verbeterde en ik daardoor ook soepeler liep. Het is slechts 1 minuut per dag dus dat is simpel vol te houden toch?

 

10.  Goede sport-bh

Deze is voor de vrouwen: een goede sport-bh. Hoe klein je borsten ook zijn, je brengt ze schade toe als je fanatiek rent (of springt). Zelfs met mijn kleine borsten voel ik het goed wanneer ik geen goede sport-bh aan heb. Wanneer je je borsten voelt bewegen in je bh weet je 1 ding zeker: Het is tijd voor een nieuwe!

 

11.  Goede hardloop riem

Mijn laatste tip is een hardloopriem. In eerste instantie kocht ik een goedkope bij de Action die bij mijn eerste oefenrun ging hij meteen al los en wist ik: dit gaat niet werken. Uiteindelijk heb ik een duurdere riem voor mijn verjaardag gekregen die ik als het ware aantrek. Hier konden mooi mijn flesjes water en gelletjes in die ik tijdens mijn run gebruikte.

 

BONUS TIP: OEFENEN!

Leuk hoor al deze tips maar als je ze pas op de dag van de wedstrijd toepast heb je er niets aan. Dus doe net als in theater een generale repetitie (hoeft niet hetzelfde aantal kilometers te zijn als je “echte” run). Loop die hardloopschoenen in, kijk hoe het is om tijdens het rennen een gelletje te nemen, probeer de hardloopriem uit enz. Zo zorg je voor een goede voorbereiding op de halve marathon. Als ik dat niet had gedaan had ik waarschijnlijk met de verkeerde hardloopriem gerend en was mijn run lang niet zo goed gegaan als dat hij nu ging.

Ik wens je in ieder geval veel succes met rennen en hoop dat je wat aan de tips hebt gehad!

 

Liefs Jetske
@vegan_fittie

hardloopmotivatie Noortje

Pas later gebruikte ik het als hardloopmotivatie. Ik zie hem nog die vier vingers opsteken, en terwijl hij me aankijkt over de bril die op zijn neus rust tikt hij ze een voor een aan. Bij iedere volgende vinger noemt hij een ander D-woord. Dit was tijdens een gesprek met mijn vader, en het ging in de verste verte niet over sporten. Waar het wel over ging weet ik niet meer precies, maar eigenlijk doet dat er ook niet toe.

 

Smoesjes en gebrek aan hardloopmotivatie

Wat er wel toe doet, is dat dit rijtje volgens mij prima toepasbaar is op de sport struggles en gebrek aan hardloopmotivatie die we allemaal wel eens hebben. Ja, allemaal. Want iedere fitgirl heeft soms last van smoesjes, onzekerheden, vastgelopen trainingsplannen of gewoon gebrek aan motivatie. En soms weet je hier prima mee om te gaan en ben je op weg naar de sportschool of de atletiekbaan voordat je het weet. Maar er zijn ook genoeg dagen waarop je op de bank blijft zitten, en wanneer de dag voorbij is baal je dat je niet bent gegaan. Want je weet; na die groepsles, baantraining of dat hardlooprondje voel je je beter.

 

Tegeltjeswijsheid van mijn vader

Even terug naar die vier D-woorden. Met een indringende blik werden de volgende werkwoorden mij toegesproken:

Denken – Durven – Doen – Doorgaan

Het is al een tijdje geleden dat hij deze woorden tegen me zei, en het onderwerp voor deze blog stond dus ook al even. Toch kwam het niet helemaal uit de verf zoals ik het wilde. Maar na afgelopen weekend wist ik; dit wil ik delen. Vorige zondag liep ik namelijk sinds meer dan een half jaar weer een duurloop boven de 16 kilometer. Ik tikte 22 kilometer aan en had het gevoel nog wel even door te kunnen gaan. Zoals sommigen van jullie misschien weten was ik lang (5,5 maand!) geblesseerd door een scheurtje in mijn meniscus. Ik kon niet alleen niet hardlopen, maar ook met krachttraining (squats met name) en ook vaak met fietsen had ik last. Voordat ik geblesseerd raakte trainde ik voor de marathon van Barcelona en draaide ik mijn hand niet om voor een –snelle- halve marathon.. En vorige maand sleepte ik mezelf amper 5 kilometer aan een stuk voort.

 

Hoe ga ik die marathon volbrengen?

HOE DAN?! Vroeg ik mezelf vaak af. HOE kwam het dat ik zo veel snelheid en duurvermogen had verloren? Maar een nog grotere HOE voor HOE ik dan de marathon van Eindhoven over 5 weken zou moeten gaan volbrengen. Waarom voelde het niet meer zoals toen? Waar was mijn hardloopmotivatie? En wat ging ik er aan doen? Maar je raadt het al..  ‘Hoe’ begint niet met een D. En ‘Waarom’ en ‘Wat’ ook niet. Deze woorden horen dus ook niet in dit rijtje thuis en ik schakelde ze uit. Maar wat houden die 4 D-woorden dan in voor mij?

 

De 4 D-woorden als hardloopmotivatie

Denken

Misschien kan denken ook wel vervangen worden door een ander D woord, namelijk doel. Denk aan je doel; wat wil je bereiken?

Durven

Identificeer hetgeen wat je tegenhoudt.  Vind je het spannend om voor het eerst het krachthonk in te gaan? Of ben je bang dat de intervaltraining die je je hebt voorgenomen niet gaat lukken op de gestelde snelheid? Vrees je ervoor het niet vol te kunnen houden?

Doen

Tja.. wat zal ik zeggen. Je hebt al twee stappen gezet (Denken en Durven..) Nu kan je niet meer terug. Pak je tas, meld je aan voor de les, bel een vriendin, trek je schoenen aan.

Doorgaan

Je bent er nu aan begonnen. NO WAY dat je gaat stoppen.

 

En nu even terug naar afgelopen zondag. Ik ging binnen 1 minuut het rijtje af:

Denken: Marathon

Durven: Hou ik 22km wel vol?

Doen: Schoenen aan

Doorgaan (1): Je bent begonnen aan dit marathon avontuur, nu moet je ook doorgaan.

Doorgaan (2):  Bij kilometer 13, 18 en 20 had ik het zwaar. Maar doorgaan tot 22.

 

Bedankt pap!

Na het lopen vergat ik dit allemaal weer.. Maar wat blijft over? Alleen de euforie en een dosis zelfvertrouwen. Bedankt pap! Waarom ik dit schrijf? Misschien kan jij je hier ook in vinden. En wie weet, heb je er dan iets aan, de volgende keer dat je wilt gaan sporten maar je gedachten je ervan weerhoudt. Omdat wanneer je dat krachthonk niet in durft tussen die spierbonken. Of om dat je niet weet wat je moet doen. Of op het moment dat je wil opgeven terwijl je nog maar 1 kilometer moet. Misschien denk je dan; wat was die 4de ook alweer? Oh ja; doorgaan.

Liefs, Noor

p.s: wil je nog meer zien van mijn hardloopavonturen? Volg me dan op Instagram! En in dit artikel stel ik mezelf voor, mocht je nog meer willen weten 🙂

 

hardlopen met een hartafwijking

Op 27 augustus 1991 werd ik (Jetske) geboren in het AMC. Alles leek goed en ik werd zelfs met een 10 naar huis gestuurd. (blijkbaar krijg je als baby al een beoordeling) De volgende dag bleek het echter toch niet zo goed te gaan als in eerste instantie werd gezegd. Ik werd paars en benauwd en moest met spoed naar het ziekenhuis.

 

Mijn rechter hartkamer was te klein

Na veel onderzoeken bleek daar uiteindelijk dat mijn rechter hartkamer te klein is. Hierdoor werkt de kleine bloedsomloop niet zoals het zal moeten zijn. Gelukkig waren mijn ouders er snel bij, anders had je dit niet van mij kunnen lezen. In vijf jaar tijd ben ik zo’n vijf keer geopereerd, waarbij de ene operatie heftiger was dan de ander. Uiteindelijk zijn een aantal aders aan elkaar gekoppeld waar door zij mee konden groeien met de rest van mijn lichaam. Hoewel ik na mijn vijfde niet meer geopereerd ben, blijf ik tot op de dag van vandaag ieder jaar onder controle in het ziekenhuis.

 

hardlopen met een hartafwijking

 

Mijn hartafwijking kon ik moeilijk accepteren

Van de operaties en het verblijven in het ziekenhuis heb ik weinig meegekregen. Ik weet meer vanuit verhalen dan vanuit mijn eigen beleving. Op het moment dat ik het begon te beseffen was het eigenlijk al klaar. Als kind vond ik het dan altijd moeilijk te accepteren dat ik een hartafwijking had. Ik wilde gewoon meedoen met de rest, maar dat ging niet. Daarbij had ik het ook sneller koud en werd dan weer paars. Andere kinderen reageerde daar heftig op, overigens niet alleen kinderen, want tot op de dag van vandaag krijg ik daar nog geregeld opmerkingen over. Aangezien ik 0 conditie had, was ik absoluut niet goed bij gym, toch wist ik als kind altijd wel mijn zwaktes om te zetten in m’n kracht en had ik ook een hele lieve klas die daar begrip voor had. Zo werd ik niet vaak als eerste getikt door de anderen om mij nog het gevoel te geven iets te kunnen.

 

Op de middelbare werd gym een vak waar je cijfers voor kreeg

Dit veranderde allemaal op de middelbare school, waar gym ineens een vak was waar je ook nog eens cijfers voor kreeg. Ik sportte naast de gymles niet, maar begon wel vanaf mijn tweede jaar middelbare school zo nu en dan te fietsen naar school, wat toch even 12km heen was (en dus 24 in totaal op een dag). Dit deed ik alleen met mooi weer en vooral weinig wind. Bij de gymlessen gooide ik mijn drama-talent in de strijd en zorgde ik er altijd voor dat ik minder hoefde te doen dan de rest door zwaar te ademen en net te doen alsof ik dood ging na 1 rondje rennen… maar wel nog steeds voldoendes bleef halen.

 

Hardlopen met een hartafwijking – hoe het begon

Tijdens mijn studententijd ging ik hier en daar wel eens sporten, maar dat bleef bij een lesje steps in de sportschool en ik fietste naar m’n studie. Pas op mijn 21ste ging de knop om. Ik was steeds meer geïnteresseerd geraakt in sporten en wilde kijken wat er bij mij paste. Ik weet het nog heel goed hoe het allemaal begon: Ik zat ‘s avonds thuis op de bank te kijken naar DWDD en daar zag ik haar, Evy Gruyaert, ik had op die avond niet verwacht dat deze vrolijke vlaamse vrouw mijn leven zal veranderen.

 

Bedankt Evy

Zij vertelde over de hardlooppodcast “start to run” die zij had, waarin ze mensen hielp van 0 naar 5 km te gaan rennen. Aan de hand van 29 lessen waarvan je er 3 per week deed. Je begon heel simpel gewoon 1 min rennen 1 min wandelen, en dat zo’n 20 min. En zo geschiedde het: Ik downloadde de podcast stofte mijn oude gymschoenen af en zette les 1 op play. Ik was oprecht verbaasd hoe makkelijk het me af ging en de eigenwijze stem in mijn hoofd wilde meteen door naar les 5 maar ik bleef braaf en ging gestaagd alle lessen af. Evy maakt de lessen leuk door opzwepende muziek te gebruiken en weet je tijdens de run te blijven motiveren. Op de een of andere manier wist ze altijd wanneer je langzamer ging rennen, want dan hoorde je: “Niet verzwakken nu, je bent er bijna!” Ook al was dit allemaal van te voren ingesproken, het leek erop alsof ze naast je rende en jouw supporte. En dat is dan ook de kracht van deze podcast!

Aangezien de lessen op tijd gaan en niet op km, lukte het mij niet om aan het eind van de podcast de vijf te lopen. Ik ben tussendoor ook een aantal keer de podcast opnieuw begonnen, aangezien ik in de winter toch iets minder gemotiveerd was te rennen. Maar toch wist ik 1 ding zeker: dit smaakt naar meer!

 

Het echte werk!

Na een aantal lessen kocht ik dan ook echte hardloopschoenen en een fancy outfit en begon het hardlopen pas echt! Nieuwe routes ontdekken, verder gaan dan de vorige keer, of juist sneller. Maar vooral genieten, want dat is wat ik doe. Hardlopen is voor mij een manier om mijn hoofd te legen, ik fantaseer over van alles, stel doelen voor mijzelf en overdenk lastige situaties. Daarnaast geniet ik van nieuwe routes, nieuwe omgevingen en vind ik het heerlijk om op vakantie de omgeving al rennend te leren kennen. Maar ook in de winter ga ik gestaagd door en ken ik geen winterstop meer.

Ik ben absoluut niet snel, en ik zal dan ook nooit een (top) atleet worden, maar dat maakt mij niet uit, ik zie zeker progressie bij mezelf al gaat dit langzaam, en het wat ik het allerleukste vind: Ik heb een sport gevonden die bij mij past, die ik overal kan doen en wat mijn hart gewoon aankan! Ondanks mijn hartafwijking heb ik nu een betere conditie dan sommige andere mensen die vrijwel niet sporten en daar ben ik trots op!

 

Wil je achter de schermen kijken van mijn leventje? Dat kan op Instagram. Lees ook het artikel waarin ik mezelf voorstel én bekijk mijn video waarin ik sporten in een hot cabin uitprobeer. Kijk je mee? 

Noortje voorstellen love2workout

We are on a roll! Vandaag stellen we je voor aan wederom een nieuwe aanwinst voor het Love2workout-team: blogster Noortje!

 

Let me introduce you…

Hey, ik ben Noortje! 25 jaar en net afgestudeerd arts. Yep, ik zit midden in de gezondheidszorg en weet dat sporten gezond is. Maar dat weten we allemaal toch? Wat voor mij telt: bewegen maakt mij BLIJ! Hardlopen en wielrennen zijn favoriet, maar ook in de gym vind je me regelmatig voor krachttraining of HIIT en het zwembad heb ik sinds kort (her)ontdekt. Inmiddels heb ik 2 marathons gelopen en nummer 3 staat gepland in oktober dit jaar. Lekker doel om naartoe te trainen!

Mijn favo workout?

Als er maar gezweet en gehijgd kan worden, vind ik het helemaal goed. Soms lekker in mijn eentje, maar met anderen en dan de euforie delen vind ik ook fantastisch.

Noortje Hardlopen love2workout

Noortje wielrennen love2workout

Noortje zwemmen love2workout

Ook weleens in een dipje..

Vaak ben ik niet te stoppen en sport ik daaaagen achter elkaar. Maar hé, soms zit ik ook weleens in een dipje, lees: een paar dagen niet gesport en begrijp dan opeens niet hoe ik het ‘volgehouden heb’ zo vaak en veel, te sporten. Als ik me dan toch de deur uit sleep voor een rondje hardlopen of fietsen, of 3 bicep-reps doe in de gym overvalt me opeens een gevoel van vrijheid en blijdschap. Heerlijk dit toch? Je weet het: de mojo is back. Daar gaan we! En dit gevoel overbrengen op anderen maakt het nóg beter.

 

Een vaste baan als arts

Binnenkort begin ik aan mijn eerste vaste baan als arts. Tijdens mijn studietijd was het al druk, en ook de komende tijd verwacht ik niet dat er veel tijd ‘over blijft’. Tijd om te sporten heb ik altijd weten te vinden, dus ik ben er zeker van dat ook de komende tijd dat helemaal goed gaat komen. Hoe precies? In die legpuzzel neem ik jullie graag mee.

Om mijn motivatie, struggles, ups- en downs op gebied van sport met jullie te delen zal ik de komende maanden met regelmaat een blog(je) schrijven voor Love2workout. De ene keer probeer ik je te voorzien van een handje vol praktische tips (zelf bedacht of goed gejat), de andere keer wat fijne inzichten of soms gewoon een lekker motiverend verhaal.

 

DON’T KNOW IF YOU WANNA KNOW..

Ik hou echt van semi-bevroren aardbeien met soja yoghurt, ik ben tweetalig opgevoed, kom oorspronkelijk uit Limburg en pak al mijn vrije tijd aan om de wereld te zien. Een ding pak ik altijd in: mijn sportschoenen!

Tot heel snel,

Liefs Noortje

 

jetske love2workout

Vandaag stellen we je voor aan de nieuwste aanwinst van het Love2workout-team: Sportvideo vlogster Jetske!

 

Video voorstelrondje

Hoi! Ik ben Jetske en vanaf nu kan je mij vaker zien op love2workout met sportvideo’s waarin in je mee ga nemen naar allerlei verschillende sporten. In de video hieronder stel ik mezelf even kort aan je voor. En scroll nog even naar beneden vppr 15 random feitjes over mij zodat je me nog beter kan leren kennen.

 

15 feitjes over Jetske

  1. Ik ben geboren met een hartafwijking, daarom sportte ik als kind nooit, pas op mijn 20ste heb ik het roer omgegooid en ben ik begonnen met mijn fit journey.
  2. Ik ben begonnen met hardlopen via de podcast van Evy Gruyart (no spon) daar waar ik eerst net 10 minuten kon rennen, loop ik nu 3 keer in de week hard en hoop ik zelfs mijn eerste halve marathon te lopen dit jaar, en wel in Disneyland Parijs.
  3.  Mijn lievelingsfruit zijn aardbeien en meloen.
  4. Ik ben dol op de zomer, picknicken, festivals, cocktails en vooral veel dansen en bruin worden!
  5. Sinds januari 2017 eet ik volledig vegan, het begon vanuit gezondheidsredenen, maar ik doe het nu vooral voor het milieu en de dieren.
  6. Ik eet eerder een zak chips leeg dan een zak (vegan) koekjes.
  7. Ik hou van fotoboeken vol met foto’s, en druk deze dan nog steeds af.
  8. Na een lange afstandsrun wil ik altijd een groot bord pasta!
  9. Naast hardlopen doe ik ook 3 keer in de week aan body pump.
  10. Ik heb mijn eigen kanaal waarbij ik vlog over duurzaamheid, veganisme en sporten.
  11. Mijn valkuil en kracht is dat ik heel veel leuk vind en snel enthousiast ben, waardoor ik soms nogal teveel doe!
  12. Ik had vroeger een hekel aan gym (het altijd als laatste gekozen worden trauma)
  13. Naast sporten is toneel spelen echt mijn passie!
  14. Ik ben stronteigenwijs
  15. Het maakt mij niet zoveel uit wat ik doe, zolang ik maar met leuke mensen ben vind ik het al snel gezellig!

 

Voor love2workout hoop ik leuke nieuwe sporten te ontdekken, voor jou en voor mezelf! Want er zijn zoveel diverse sporten en als je iets doet wat je leuk vind houd je het ook vol!

Liefs, Jetske

Hardlopen sportverhaal

Het is even geleden maar voor wie het zich nog kan herinneren.. 1 van de eerste sportvideo’s op Love2workout was een hardlooptraining met Hardlopen Amsterdam. En naar aanleiding van die video mocht ik toen een hardloopcursus van 13 weken weggeven. De gelukkige winaar van Michelle en zij neem ons mee in haar ervaring van de hardloopcursus. Misschien is hardlopen onder begeleiding in een groep ook wel wat voor jou? Lees het snel!

 

Jeeeeh gewonnen!

Wat een leuke verrassing toen ik te horen kreeg van Cristel dat ik een 13-weekse hardloopcursus bij Hardlopen Amsterdam gad gewonnen. Ik woon zelf in Amersfoort en gelukkig geven ze hier ook les. Ik sloot dus aan bij Harlopen Amersfoort. Wegens een blessure heb ik de laatste maanden van 2017 amper kunnen hardlopen. Deze cursus was dus de perfecte kans om het hardlopen weer rustig op te bouwen zonder mezelf te overbelasten. En om te kunnen werken aan mijn sportdoel voor 2018: een halve marathon rennen!

 

Iets over mezelf

Mijn naam is Michelle en ik ben 25 jaar. Wielrennen en hardlopen zijn mijn standaard sporten, maar ik vind het ook leuk om nieuwe sporten te proberen. Vorig jaar waren dat bootcamp, boksen, CrossFit, yoga, Pilates, en boulderen. Van mijn fysiotherapeut mag ik echter geen ‘explosieve’ sporten meer doen wegens een hielblessure. Met pijn in mijn hart heb ik dus boksen, CrossFit en bootcamp moeten opgeven. Hardlopen wordt ook niet aangeraden, maar kan ik moeilijk opgeven. In januari ben ik weer begonnen met 2 à 3 keer in de week korte afstanden te lopen.

 

De eerste hardlooptraining

Voor mijn eerste hardlooptraining fiets ik naar Amersfoort-Vathorst, waar Huub op elke donderdagavond training geeft aan een groep beginners. Deze avond zijn er 9 hardlopers. Na een warming-up werken we aan onze looptechniek. Huub legt ons uit wat de beste houding is voor het rennen en hoe je je armen moet bewegen om efficiënter te lopen. Voordeel van een hardlooptrainer is dat je zulke handige tips meekrijgt! Vervolgens doen we intervaltrainingen op een verlaten bedrijventerrein. Het fijne aan intervaltrainingen in een groep is dat je op je eigen tempo kunt rennen en het zo zwaar kan maken als je zelf wilt. De hardlooptraining duurt een uur en na afloop doen we nog een aantal rekoefeningen. Bij de beginnersgroep ligt de focus op het aanleren van een goede looptechniek. Aan het eind van de cursus kunnen de lopers 5 km aan één stuk lopen. Al snel blijkt dat ik hier toch iets te snel voor ben. De 10 km kan ik al in een uur lopen. Volgende week sluit ik dus aan bij de half-gevorderden groep van Mirjam!

 

Half-gevorderden hardlooptraining

De volgende keer train ik bij Mirjam en haar half-gevorderden groep in Amersfoort-Randenbroek op de woensdagavond. Haar groep bestaat uit ongeveer 12 lopers, waarvan er vandaag 9 aanwezig zijn. Op rustig tempo dribbelen we naar de wijk waar we onze intervaltrainingen gaan doen. Deze keer is dat 650 meter op vlot tempo en 350 meter voluit. We rennen vijf rondjes en na een uur keren we terug naar het verzamelpunt om te rekken. Mirjam vertelt dat intervaltraining een goede methode is om je snelheid te verbeteren en om je lichaam te conditioneren om telkens het maximale eruit te halen. Na afloop zie ik op Strava dat we in totaal 7,5 km hebben afgelegd en dat ik zelfs een PR op de 5 km heb behaald! Een geslaagde training! Voortaan staan mijn woensdagavonden in het teken van hardlopen.

 

Trainingsschema voor hardlopen

Elke week krijgen we van de trainers ook een mail met daarin het huiswerk van de week. Dit is een uitgebreid trainingsschema dat je naar eigen behoefte kan aanpassen. Deze week raadt Mirjam aan om één keer een cross-training te doen en één keer een training te doen waarbij je rustig hardlopen afwisselt met versnelling. Ik ben gewend om ‘gewoon’ te lopen zonder enig doel, dus dit is erg handig! Tijdens de hardlooptraining heb ik Mirjam ook kunnen bestoken met vragen over het trainen. Omdat ik naast het hardlopen ook fiets en zwem, raadt ze mij aan om naast de groepstraining nog één keer een duurloop te doen (van ongeveer 7-10 km) en een losse training volgens het schema.

De losse training van deze week is: warm lopen, 15’ rustig, 2’ snel, wandelen, 15’ rustig, 2’ snel en uitlopen.

 

Voordelen van een hardlopen in een groep

Mijn ervaring met Hardlopen Amersfoort is dus zeer positief! Hopelijk ben ik aan het eind van de cursus fit genoeg om pijnloos een langere afstand te rennen! Voor de beginnelingen die twijfelen of ze zich moeten inschrijven bij een hardloopgroep, heb ik hieronder alle voordelen op een rij gezet:

  • Interval, interval, interval. Ik weet dat deze trainingen belangrijk zijn om aan je tempo te werken, maar ik doe ze nooit als ik alleen ren. Bij de groepstrainingen doe je elke week een intervaltraining en dit gaat toch wat makkelijker in een groep met een trainer die je ondertussen coacht.
  • Warming-up en stretchoefeningen. Nog een onderdeel van hardlopen dat ik altijd vergeet. Goed opwarmen en stretchen naderhand is belangrijk om blessures te voorkomen. Elke training is een reminder om hiermee te beginnen.
  • Tips van een hardlooptrainer. Huub en Mirjam zijn beide erg gepassioneerd over hardlopen. Tijdens het hardlopen geven ze ons aanwijzingen en corrigeren ze ons op techniek en tempo. Heel fijn!
  • Samen is leuker. Het is leuk om samen met andere fanatieke lopers elke week te trainen. In het donker alleen hardlopen is soms niet altijd fijn en in een groep heb je dat probleem niet.
  • Stok achter de deur. Een groep is ook een goede motivatie om elke week de deur uit te gaan en te sporten

 

Veel succes!

Groetjes Michelle

marathon-love2workout

Je kent het wel, het moment tijdens de studie dat je even niet meer weet waar je bent. Verdwaald of je op de goede weg bent. Niks ergs mee, maar wel onzeker. Dat onzekere gevoel van waar ben ik goed in? Waar wil ik zijn over 5 jaar? En hoe ga ik dat bereiken?  Toen Rosalie in het tweede jaar van haar studie zat, hoorde ze over de New York Marathon. Die wilde ze lopen! En zo begon haar eerste persoonlijke doel. Lees je mee?

 

Mijn eerste marathon: NYC

Tijdens mijn studie was er altijd heel veel zelfreflectie, dagelijks waren wij bezig met onze dromen, ambities, leerdoelen, competenties en valkuilen.  Heel leerzaam, maar ook confronterend. De strijder in mij wil dan ook altijd het beste van het beste bereiken. Mijn lat ligt hoog.  Toen ik mijn marathon in 2012 had gepland, had ik een doel en dat voelde dan ook ontzettend goed. Ik trainde volgens een uitloop schema, in mijn eentje. Elke vrije zaterdag spendeerde ik in de Run2day in Utrecht om te sparren en te kletsen over hardlopen, mijn training en alles wat er bij kwam kijken. Mijn studentenvetjes verdwenen en ik was er helemaal klaar voor.  Twee dagen voordat we vlogen, dreigde een orkaan genaamd Sandy, mijn grote droom weg te blazen, maar gelukkig we mochten vliegen! En de goede zenuwen namen toe.

Vrijdag 2 november 2012 rond 6 uur ‘s avonds, ik weet het nog precies. Net terug van shoppen en heldhaftig geld uitgeven, kwam ik binnen in het hotel waar een vreselijke  sfeer heerste. Alsof er net iemand overleden was. En toen hoorden we het… Mijn wereld verdween even onder mijn voeten… de Marathon was afgelast. We konden weer naar huis, zonder die prachtige 42 km te lopen. Ik kan niet omschrijven hoe groot mijn verdriet en onmacht waren.

 

Mijn tweede marathon: Rotterdam

Eenmaal weer thuis, kwam ik 10 kilo aan en heb een hele tijd geen sportschoen aangeraakt. Toch liet ik mij overhalen om me in te schrijven voor Rotterdam Marathon op 13 april. Getraind was ik toch wel, dacht ik… Ik voelde me dik, gefaald en wist even niet waar ik goed in was. Mijn eerste fulltime  stage zorgde ervoor dat ik minder tijd had om te trainen, maar weerhield mij er niet van om toch te gaan voor die mooie marathon in de Maasstad. We hadden een strenge winter waarin ik moest trainen, maar ik liep mijn afstanden elk weekend.  Met de marathon als doel kreeg ik zelf een beetje controle over mijn prestaties. Een eerste stage is heftig voor het zelfvertrouwen en met die marathon wilde ik bewijzen wat ik WEL kon. Aan discipline geen gebrek en ik kreeg er dan ook steeds meer zin in. Ik schreef mij zelfs in voor de volgende NYC  Marathon in november 2013. Het is bizar wat de weg naar een 42 km met een mens kan doen.

 

De dag van mijn eerste echte marathon…

Vol vertrouwen, maar toch met wat gezonde zenuwen. De dag van de marathon, 13 april 2013. Met een strak blauwe lucht, was het na maanden sneeuw ineens 20 graden.  IK GING KAPOT. Met een eindtijd van 4.54 werd er eerlijk waar een nieuwe Rosalie geboren. Ik had de marathon uitgelopen en wat waren mensen trots op mij. In november datzelfde jaar liep ik die in New York alsnog. Het was dezelfde afstand, maar ik was lichter, getrainder, meer gemotiveerd en van deze marathon droomde ik echt. Hier ging het om! Ik liep 4:18 en kwam met mijn naam in de NewYorkTimes. HOLY F*** wat een gevoel!! Dit kan niemand mij meer afnemen.

 

 

Wat sporten voor een mens kan doen

Mijn 2013 is een mooie weergave van wat sporten met een persoon doet: in januari zag je een Rosalie, die veel uitging, bol koppie, veel geluk halen uit vrienden en familie. Naarmate de training voor de Rotterdam marathon vorderde, werd ik slanker en zelfverzekerder. Ik heb mijn marathontraining alleen gedaan en gelopen, puur voor mezelf en mijn eigen waardering. Je ziet steeds meer sprankeling in de ogen en het uitstralen van geluk. Het maakte minder uit wat andere vonden, ik vertrouwde op mezelf. En dan trainen voor NYC Marathon, mijn werkelijke droom waarmaken. Nog slanker, nog sprankelender, nog gelukkiger. De lat lag wellicht hoog maar OH wat was ik trots. Het was hard werken, om het geld voor elkaar te krijgen, maar hard werken om de marathon uit te lopen? Nee.

Ik zei zonder moeite nee tegen wijn, liep met plezier de afstanden en de relatie met mijzelf werd steeds sterker. Het lopen was een moment dat van mij alleen was, niemand had daar invloed op of pakte mij dit moment af. Door waar te maken waar je van droomt,  creëer je een onverwinnelijk gevoel. Waar een wil is, is een weg. En laat niks of niemand, geen mensen, orkanen of andere tegenslagen je hiervan weerhouden. Heb ik altijd zin om te rennen? Nee… maar het lekkere gevoel erna, daar ben ik verslaafd aan.

 

Inmiddels ben ik twee marathons verder. In april 2014 heb ik Parijs gelopen en afgelopen april liep ik Rotterdam weer. Rennen en een mooie stedentrip, the perfect combination!  Ik heb mijn geluk gevonden, los van wat er privé en zakelijk qua werk gebeurt, die hardloopschoenen houden mij altijd op de weg 🙂

Mijn volgend doel is een marathon onder de 4 uur. 1 ding weet ik wel;

 

If you can dream it, you can do it!

 

Groetjes Rosalie.

 

Vind je het leuk om over persoonlijke sportervaringen te lezen? Misschien is de sportvideo van de zwangere Cristel san iets voor jou of juist het verhaal van Maartje die verslaafd is aan triathlons!

sporten met mannen

Ze is one of the guys en heel vrouwelijk tegelijk. Lekker sportief en spontaan. Houdt van een uitdaging, is accountant en sport graag met mannen. Waarom? Dat mag Evelien lekker zelf vertellen! Lees je mee?

 

Even voorstellen…

Hey jij daar, leuk dat je deze BLOG gaat lezen. Ik heb nog nooit eerder een blog geschreven dus er gaat een wereld voor mij open. Allereerst zal ik mijzelf even introduceren zodat jij in ieder geval weet wat voor persoon al deze woorden bij elkaar heeft getikt. Ik ben Evelien Strijker. Hoi! Aangenaam! Ik ben 28 jaar oud en woon al een aantal jaren in Amsterdam. Oorspronkelijk ben ik een vrolijke boeren meid uit Drenthe van waar ik op mijn 18e ben verhuisd naar Amerika om daar 6 jaar lang te genieten van de Amerikaanse sport cultuur. Vanaf jongs af aan ben ik met sport bezig geweest en ben dan ook uiteindelijk met een sportbeurs voor tennis naar Amerika vertrokken.

Ah fijn, misschien een leuk onderwerp voor een volgende blog. In het dagelijks leven ben ik accountant. Ho stop! Niet meteen weggaan nu! Ik snap dat je wellicht denkt, een saaie accountant? Hoe kan die nu een leuke blog schrijven? Trust me, ik ben niet jouw average accountant. Denk ik in ieder geval. Ik speel geen tennis meer, maar sport gemiddeld 5 a 6x per week, voornamelijk crossfit, maar ik kickbox en hardloop af en toe ook. Ik werk dagelijks samen met onwijs leuke jonge collega’s die ook “Fit for the Job” (ja ja, zo heet dat bij ons op kantoor) willen worden, zijn of blijven. Met een groep mannen heb ik al meerdere malen meegedaan aan obstacle runs. En laat dat nou het onderwerp van deze blog worden;

 

de saaie vrouwelijke accountant die met een groep mannen door de blubber dendert, heeft dat voordelen?

 

Misschien even vanaf het begin beginnen. Als accountant werk je veel in teams en om de dag een beetje door te komen met elkaar vraag je wel eens naar de activiteiten die een lieftallige collega na talloze uren werken onderneemt. Als aan mij dezelfde vraag wordt gesteld antwoord ik altijd dat ik vaak aan het sporten ben.  Mijn sportieve activiteiten werden opgepikt door een aantal collega’s die het wel zagen zitten om samen met mij te trainen, het liefste met een doel.

 

Het ‘Obstacle Run Virus’ begon zo…

Uiteindelijk hebben wij ons in maart 2016 voor het eerst opgegeven voor de allereerste obstacle run, een Mudmaster race van 6km. Ik vond het geweldig, maar 6km was dan ook niet echt een uitdaging. Om de uitdaging te vergroten gaven we ons op voor de 2e run in oktober 2016, dit keer een Strong Viking run van 13 km. Sommige collega’s haakten af, anderen kregen er lucht van en deden mee, er volgden hierna nog 2 obstacle runs van 19km en 21km. Ik heb er nog steeds geen genoeg van, en gelukkig een aantal collega’s ook nog niet. Aankomend voorjaar staan er weer 2 obstacle runs gepland! YAY! Ik heb er nu al zin in.

 

sporten met mannen

sporten met mannen

 

Mijn mannelijke harem

Samen met mijn fanatieke collega’s trainen we op zaterdag om samen fit te worden voor deze runs. Maar weet je wat nu het grappige is? Ik ben de enige vrouwelijke collega die zo gek is om mee te doen. Iedere zaterdag trek ik met een lach op mijn gezicht mijn hardloopschoenen en een lekker workout pakkie aan om huppelend naar het Amsterdamse bos te lopen (ik woon er tegenover, over luxe gesproken!) op weg naar “mijn mannelijke harem” zoals ik ze graag noem. De eerste paar keer was ik aardig geïntimideerd door de mannen, ze konden harder rennen, vaker opdrukken, vaker optrekken, en waren eigenlijk vrijwel beter in alles! Behalve op doorzettingsvermogen kon ik ze op weinig vlakken echt inmaken. Nu kan ik na 2 jaar zeggen dat ik enige ervaring heb met het trainen met een mannelijke groep en ik heb een aantal prachtige voordelen gevonden die ik graag met jullie wil delen.

 

6 voordelen van sporten met mannen

#1 Mannen zijn sterker

Dat mannen qua spierkracht van ons, de lieftallige dames, winnen is geen geheim. Tijdens het trainen met mannen heeft dit als voordeel dat je zelf ook sneller meer gewicht zal proberen te tillen of net dat extra tandje bij zet. Ik merk dit zelf heel erg tijdens het hardlopen. Die mannen rennen me toch een potje snel en ondertussen bespreken ze nog makkelijk het weekend, de werkweek of die nieuwe scharrel via Tinder. Ik ben al lang blij als ik ze bij kan houden, laat staan dat ik daarbij nog een heel gesprek kan voeren. Doordat ik erg moet aanpoten gaat mijn conditie sneller vooruit en raakt mijn lichaam gewend aan een sneller tempo. Hierdoor wordt het hardlopen op een iets rustiger tempo makkelijker wat ik toch wel beschouw als een voordeel.

 

#2 Ze willen alleen maar bovenlichaam trainen

Dames, als ik zeg dat wij vrouwen graag ronde billen, slanke benen en een platte buik willen, met als het kan ook nog een beetje boobies, dan lieg ik niet toch? Dit staat echt lijnrecht tegenover wat mijn mannelijke collega’s willen. Als ik ook maar 1 maal het woord “squat” of “lunge” laat vallen krijg ik meteen opmerkingen zoals “ohh Eef weer met haar benen trainen” naar mijn hoofd geslingerd. Ze vinden het zwaar, het doet pijn, ze vinden het helemaal niks. We hebben het zo verdeeld dat we allemaal een oefening kiezen tussen het hardlopen door om zo te trainen voor de obstacle runs. Mijn exercise of choice; de squat of de lunge, ofcourse! Want als ik dat niet kies train ik, behalve dan met het hardlopen, helemaal geen benen. De mannen kiezen pullups, push ups, dips of monkeybars; als het maar schouders, armen of chest is past het perfect in hun rijtje van favoriete oefeningen. En, laat ik daar nou juist minder goed in zijn. Wellicht zullen sommige van jullie dit als een nadeel zien, maar ik zie het als een voordeel; ik word gepusht om mijn minder goede kwaliteiten te trainen, want tja, als ze zeggen 10x push ups lig ik toch echt wel op de grond om die 10 push ups te doen, ik laat me niet kennen!

sporten met mannen

 

#3 Ze willen jou helpen

Mannen doen stoer, maar ondertussen ben ik nog wel hun meissie op wie zij tijdens een run onwijs goed passen. Tijdens de runs krijg ik als eerste een voetje om over een muur te klimmen, rennen ze iets rustiger als het te snel gaat voor me, en juichen ze mij toe als ik als laatste (maar wel droog) aan de overkant kom via een touw dat over het water is gespannen. Tijdens de trainingen merk ik dit ook. Ze gaan misschien niet zachter rennen, want dit is een training dus dat je het zwaar hebt maakt niet uit, maar ik krijg wel een voetje bij het optrekken zodat ik de 10x kan halen of ik mag 5 dips doen ipv 10 zodat ik het tempo bij kan houden. Het is een heerlijk gevoel dat er een aantal mannen zijn die ervoor zorgen dat jij mee kan komen en juichen voor jouw succes, echt waar!

 

#4 Mannen zijn in voor andere sporten

Zoals verteld ben ik de enige dame die meedoet met de obstacle runs van mijn kantoor. Ik krijg geen enkele andere vrouwelijke collega mee om door de blubber te banjeren, in touwen te klimmen of door een plas water te zwemmen in kleding. Ligt het dan aan mijn kantoor? Of aan de sector waarin ik werk? Misschien, maar ik denk het niet. Als ik kijk wie er aan de start stonden van de obstacle runs waren het voornamelijk mannen. Okay, op de korte afstanden zoals de 6km en 7km deden wellicht evenveel mannen als vrouwen mee, maar hoe groter de afstand, inclusief more challenging obstakels, hoe meer vrouwen af blijken te haken. En laat ik nou net wel van die uitdaging houden! Tijdens de start van zo’n obstakel run sta je te zoeken naar de zelfverzekerde sterke dames die net zoals jij de uitdaging aangaan, maar je staat toch vooral tussen een leger testosteron gevulde mannen die onwijs veel zin hebben om hun innerlijke beest los te laten. Dus, kan jij geen 1 van jouw vriendinnen vinden om mee te doen aan bijvoorbeeld en obstacle run, probeer het dan is bij de mannen!

 

#5 Je kan helemaal je zelf zijn, maar dan ook echt helemaal

Op kantoor loop ik rond in de (al zeg ik het zelf) leukste jurkjes en pakjes met bijpassende pumps en als het kan een mooi horloge of ketting. In de gym draag ik graag matchende pakjes (ooit het merk Stronger gezien? Echt een aanrader!!) waarbij mijn BH-tje past bij mijn legging en als het kan ook nog schoenen in een bijpassende kleur. Op zaterdag maakt het niet uit, als ik een broek draag met wat gaten of een oud t-shirt? Het kan de mannen niet schelen! Naja, ze lopen wel liever achter me aan als ik een strakkere legging aan heb, maar dat even ter zijde. Als je met mannen traint maakt het niet uit wat je aan hebt, of je make-upje nog goed zit, of je je haar nu in een knot, een strakke vlecht of een losse warrige paardenstaart draagt. Het gaat er om dat je traint en dat je HARD traint. Lukt harder rennen niet omdat je een BH-tje aan hebt die niet genoeg support? Of dat je toch die gele schoenen aan hebt gedaan die bij je outfit matcht, maar je daarmee niet door de modder wil rennen? Ik krijg echt op mijn kop van ze, want een outfit die je belemmerd in je training is niet okay, hoe mooi hij dan ook mag zijn. En eerlijk gezegd, ik vind het heerlijk dat ik in mijn meest comfortabele kloffie, met het slaap nog in mijn ogen en een warrige paardenstaart op mijn koppie aan mag komen huppelen op zaterdag, zonder dat er wordt gevraagd of het wel goed met me gaat.

 

#6 Mannen die zweten, altijd leuk om naar te kijken toch?

Deze laatste is een beetje cliché, een beetje flauw, maar persoonlijk vind ik het wel 1 van de voordelen. Mannen die sporten, die zich in het zweet werken, die de beest uithangen in de sportschool en oerkreten laten horen om die laatste pull up of push up eruit te knallen, ik hou ervan. Ik heb knappe collega’s (jongens, als jullie deze blog lezen, bij deze!), dus als er dan strakke shirtjes aangaan en die armspieren gaan aan het werk.. ik zou liegen als ik zeg dat ik niet even stiekem aan het genieten ben van het uitzicht.

spotren met mannen

 

Jullie zijn geweldig!

Stiekem observeer ik “mijn harem” dus af en toe als ik sta uit te puffen na een oefeningen. Wat ik dan zie? Een zooitje collega’s bij elkaar. Een groep mannen en een dame die “one of the boys” is maar toch ook echt een vrouw kan zijn. Een zooitje dat elkaar kan motiveren, kan pushen tot het uiterste, kan werken aan doelen en uiteindelijk deze doelen ook samen zal behalen. Het trainen met alleen maar mannen heeft mij de afgelopen 2 jaren erg mooie momenten en overwinningen opgeleverd, dus voor alle vrouwen die dit lezen, GIVE IT A TRY and don’t be scared. Voor alle mannen die dit lezen, please CONTINUE being great! En speciaal voor “mijn” mannen, jullie zijn geweldig!

 

Ik ben Evelien Strijker,
Member of Chicks with Barbells
Instagram: Fit_Eef
Sportschool: Vondelgym
Sporten: Crossfit, hardlopen, kickboxen, tennissen en Obstakel runs

favoriete sport strongsisterrun

Hoi allemaal. Ik ben Miranda. Al een tijdje volg ik met mijn Instagram account, Love2workout en zie ik allerlei sportieve activiteiten voorbij komen. Toen Cristel me vroeg of ik wilde schrijven over mijn favoriete sport hoefde ik daar niet lang over na te denken. Het was even een zoektocht maar ik heb mijn favoriete workout gevonden. Lees je mee?

 

Ik heb al heel wat sporten beoefend..

In mijn leven heb ik al heel wat sporten beoefend. Als jong meisje werd ik allereerst aangemeld voor turnen. Maar dat bleek niet echt te lukken met mijn souplesse. Daarna volgde dansles, badmintonnen en body step. Allemaal sporten die ik met veel plezier uitoefende. Maar helaas niet bekwam tot mijn favoriete sport. Iedere keer moest ik zoeken naar een alternatief, want of de groep paste niet meer of de leraar hield ermee op.
Zo kwam ik uiteindelijk bij fitnessen. Er zijn heel wat mensen die 2 tot 4 keer per week zich begeven naar de sportschool. Zij komen hier graag om even aan de gewichten te hangen, zich uit te sloven op de loopband of gewoon even kletsen in het koffiehoekje. Ik heb diverse pogingen in diverse sportscholen ondernomen, echter nooit kreeg fitness mij in de greep. Daarom duurde de pogingen maar maximaal 1 jaar. Ook dit was niet mijn favoriete sport.

Ik was het klasse voorbeeld dat je een sport echt leuk moet vinden om dit te kunnen volhouden. Want fitness, ja daar vind ik echt niet zoveel aan.

 

Misschien is mijn favoriete sport wel hardlopen?

Mijn vader loopt al zijn hele leven lang hard en heeft ook een keer of 6 meegedaan aan de marathon van Rotterdam. Dus ik bedacht mij dat het hardlopen misschien ook in mijn bloed zit. Ik downloadde een app, zodat ik hulp kreeg bij het opbouwen. Na 3 weken bleek dat deze sport bij mij paste. Het fijnste is dat je het altijd en overal kunt doen. Er zijn geen speciale uren, waarbij je je moet haasten om de les niet te missen. Dus er volgde een bezoekje aan een sportzaak om goede hardloopschoenen te kopen. Een app werd gekocht, zodat ik verder kon gaan trainen.

Ik begon het hardlopen leuk te vinden. De app stimuleerde mij om steeds mijn doelen te behalen en dat ik uiteindelijk 35 minuten zou kunnen hardlopen. In het begin leek dit doel bijna niet te bereiken. Maar door consequent iedere week 2 tot 3 keer hard te lopen is dit doel bereikt. Uiteindelijk liep ik in april 2017 voor het eerst mee in een hardloopwedstrijd. Met mijn vader en mijn zus. Ik haalde de 5 kilometer in 35 minuten en eindigde niet eens zo slecht!

favoriete sport hardlopen

Hardlopen geeft me vrijheid

Vervolgens werd ik meegevraagd om mee te lopen in de Strongsister run. Een mudrun met allemaal vrouwen. De afstand 7,5 km. Het was flink afzien met de kou, modder en vermoeide spieren. Uiteindelijk heb ik ook deze afstand volbracht en smaakte het naar meer. Daarom boekte ik samen met mijn man een reisje naar Italië. In Lido di Jesolo werd de moonlight run georganiseerd. Wij schreven ons samen in voor de 10 kilometer. Mijn man moest nu ook volop aan de bak. De reis ging eerst naar Rome, maar daar zaten wij ook niet stil. Ook in Rome werd getraind.  Wat was het een bijzondere ervaring om voor de tweede keer de 10 km aan te tikken in  Italië. Wat een kick om gedragen door het applaus van het publiek een eigen zegge te lopen. Dit is iedereen aan te raden.

Voor 2018 staan er nog geen wedstrijden op het programma, maar ik blijf zeker door rennen. Waarom? Omdat hardlopen voor mij een stukje vrijheid geeft. Het is heerlijk om na een drukke dag je hoofd leeg te maken in de buitenlucht. Tijdens het hardlopen kom ik in een soort trance en worden al mijn gedachtes uitgeschakeld. Inmiddels weet ik wat een overwinning het voor jezelf kan zijn om doelen te bereiken. En wat ben ik trots op mijzelf dat ik deze stappen heb gemaakt.

Dus de tip voor 2018; kies de sport die bij je past en stel jezelf haalbare doelen.  Want zo houd je het sporten vol en blijf je gestimuleerd!
Naast het hardlopen ben ik gek op koken en bakken. Daarom heb ik zelf ook een blog namelijk Hhfoodblog, hier vind je gemakkelijke, gezonde en lekkere recepten.

Vind je het leuk persoonlijke sportverhalen te lezen, kijk dan eens naar het verhaal van Marco over Calisthenics of lees de serie van Nicole!

Tijdens de feestdagen ben ik het liefst bij mijn familie.

Hoewel ik nu eigenlijk zou moeten beginnen met een terugblik, sla ik dit net zoals alle voorgaande jaren weer lekker over. Wanneer het hoort, dan vind ik het namelijk in de meeste gevallen vreselijk. Dus ook dit jaar doe ik het niet. Geen terugblik voor mij. Net zoals dat ik de marathon van New York aankomend jaar niet ga lopen, totdat die hype overgewaaid is. Die doet immers iedereen. Uiteraard kwamen de hoogte- en dieptepunten van 2017 voorbij tijdens het familiediner van 31 december, maar die blijven tussen de vier muren van mijn ouderlijk huis; niet alles hoeft online. Wat wèl online mag is dat ik tijdens de meest verschrikkelijke dag van het jaar zo ontzettend heerlijk bij mijn ouders op de bank heb gelegen. 

Toch een kleine terugblik, maar dan in Polaroids: die maak ik al drie jaar lang.

Om eerlijk te zijn was ik ook thuisthuis geweest als hardlopen niet op de planning stond. Oud & nieuw en ik zijn nou eenmaal geen vrienden. Om de een of andere reden word ik tijdens dat afschuwelijke feest namelijk gestoord in de bovenkamer met een ondefinieerbare negatieve emotie, die ik tot nog toe geen naam heb kunnen geven. Gelukkig mocht ik de volgende ochtend weer hardlopen, en was de avond voorbij voor ik er erg in had. Toch heb ik de dagen ervoor intens genoten van de Top 2000 en samen met papa in m’n broek geplast van het lachen om ons idool Youp van ’t Hek. Ik verheug me er nu al op om volgend jaar precies hetzelfde te doen. Zolang ik maar niet teveel mensen om mij heen heb gaat het allemaal prima. Daarbij heb ik nooit geweten dat er zoveel leuke programma’s op TV zijn op oudejaarsavond!

Wat wil ik dan wel vertellen als het geen terugblik wordt? Mijn sportieve doelen natuurlijk, want dat zijn er weer veel. Zoals jullie inmiddels wel weten deel ik mijn weg naar deze doelen al te graag, of het nou hier of via mijn Instagram account is. Verder is het enige goede voornemen dat ik heb: gewoon lekker doorgaan zoals ik dat al doe. Ik vind eigenlijk dat het allemaal wel prima gaat, het leven. Één ding weet ik in ieder geval al zeker: de 10.000 KM op de racefiets zal dit jaar ongetwijfeld aangetikt worden.

De halve marathon van Egmond in 2017, die ik liep in 1:57:22.

Hardloopdoelen van 2018

Mijn eerste hardloopevenement vindt alweer over 1,5 week plaats: het is de halve marathon van Egmond aan Zee op 14 januari. Een streeftijd heb ik niet. Dat komt omdat deze halve marathon toch wel de zwaarste is in heel Nederland. Net zoals vorig jaar beschouw ik deze bittere tocht als training voor de hele marathon. Het wordt de derde keer dat ik hem loop, en elk jaar is het maar weer de vraag of de voeten droog blijven tijdens de 7 KM langs zee. Gouden tip voor andere vrouwelijke lopers: zorg dat je lekker achter een grote stevige man loopt over het strand, zodat die de wind voor je kan opvangen. Een soort van in het wiel fietsen, maar dan rennend. Anders waai je binnen de kortste keren de zee in!

Op eerste kerstdag liep ik samen met een van mijn beste en oudste vriendinnen en mijn moeder 25 KM.

Een maand later, op 11 februari, staat de 30 KM van Schoorl op het programma. Dit wordt voor mij de eerste keer, maar het schijnt de mooiste loop van Nederland te zijn dus die moet ik echt een keer gedaan hebben. Leuk leuk leuk, zin in zin in zin in! Eigenlijk zou ik tijdens dat weekend al in mijn taperperiode moeten zitten, maar omdat ik de afgelopen tijd minder kilometers heb afgelegd op de hardloopschoenen vind ik dat een tweeweekse taperperiode voor deze ene keer wel kan. Op 23 februari is het zo ver: de marathon van Tel Aviv! Geloof het of niet, maar het zal de eerste en de laatste (hele)marathon zijn  van 2018. JA ECHT. Aan de eettafel tijdens kerst realiseerde ik mij ineens dat ik in één jaar drie marathons gelopen had, en dat vond ik achteraf toch wel een beetje overdreven. Ik ben overigens wel benieuwd hoelang dit voornemen stand houdt, want eens verslaafd aan de marathon, altijd verslaafd aan de marathon.

Ook toen het gesneeuwd had trok ik er gewoon op uit, je bent een wielrenner of je bent het niet!

Wielrendoelen van 2018


In de eerste drie maanden van het nieuwe jaar ga ik twee keer op trainingskamp met het raceteam van Rapha. De eerste keer heel dichtbij, namelijk in Arnhem. Dit zijn maar twee dagen en zal ik dus vast en zeker overleven (als de mannen zich een beetje inhouden tenminste). Bij het tweede weekend zet ik mijn vraagtekens. Dan ga ik namelijk vier dagen lang de bergen van Girona beklimmen; eens moet immers de eerste keer zijn. Nog nooit heb ik een berg beklommen op de racefiets, op de computersimulaties van Wattworks en Zwift na (tenzij je de

80 KM lang had ik windtegen, maar ik moest en zou de 100 KM halen tijdens het kerstweekend en papa hielp mij daarmee!

Keutenberg een berg noemt). Ik poep nu al in m’n broek, maar ergens vind ik het ook helemaal het einde en kan ik niet wachten. Dankzij deze trainingen kan ik straks namelijk eerder het bovenste puntje van de Mont Ventoux en de Alpes D’Huez aanraken, want die gaan papa en ik samen beklimmen ergens dit jaar. Natuurlijk doe ik dit liever met de liefde van mijn leven, dat lijkt me namelijk een ontzettend romantische onderneming. Zo lekker saampies pijnlijden tot het bittere eind, waarbij je elkaar dan op de top kan kussen net zoals Jack en Rose dat deden op het noordelijkste puntje van de Titanic. Helaas vrees ik dat ook deze droom slechts één van de duizenden zal blijven.

En dan te bedenken dat ik twee maanden lang alles heb gegeten wat los en vast zat!

Gestoorde doelen van 2018

Dan de grootste uitdaging van 2018: de Ironman 70.3 in Aix-en-Provence op 13 mei. Bovenstaande evenementen zijn omgetoverd tot enkel subdoelen van dit megahoogtepunt van aankomend jaar. Het is pas de tweede dag van 2018, maar ik heb het focus-aan-gebied in mijn hersenen gisterochtend volledig geactiveerd. Ik heb zelfs de overgebleven oliebollen en appelflappen laten staan! Het kan niet meer mis gaan. Inmiddels heb ik ook een lidmaatschap afgesloten bij Wattworks waar ik ga leren klimmen en zó waanzinnig fit ga worden dat ik de 90 KM van de Ironman hopelijk binnen de drie uur ga fietsen. Ook begin ik volgende week met zwemles om mijn

Vorige week zwom ik voor de eerste keer 1,9 KM: de afstand die ik ook tijdens de Ironman 70.3 af moet leggen.

borstcrawl te oefenen, waardoor ik uit ga komen op meer trainingen dan dat er dagen in de week zitten. Ik ga twee keer per week fietsen bijWattworks, één keer in het weekend een lange fietstocht maken met Rapha, twee keer zwemles nemen en dan nog drie ochtenden hardlopen: dat komt uit op een totaal van acht keer trainen per week. In mijn nieuwste schema kun je weer precies zien hoe en wat, en wanneer ik dit allemaal in zes dagen prop, want één dag per week neem ik rust.

In dit boekje teken ik af en toe wat, en schrijf ik mijn wielrengedachten op. Soms fantaseer ik dat ik een kunstenaar ben.

En verder? Mijn herkansing halen zodat ik in februari toch met mijn master kan beginnen, mijn laatste pagina’s van JAN Magazine vullen en bedenken of ik in de zomer van 2018 mijn boek ga schrijven, óf naar Zuid-Frankrijk ga fietsen (all by myself). Genoeg te doen dus. Op dat we er maar weer een geweldig en sportief jaar van mogen maken met z’n allen!

Heb je de eerste delen van Nicole haar weg naar Tel Aviv en de Ironman 70.3 gemist? Lees ze dan hier!