Pas later gebruikte ik het als hardloopmotivatie. Ik zie hem nog die vier vingers opsteken, en terwijl hij me aankijkt over de bril die op zijn neus rust tikt hij ze een voor een aan. Bij iedere volgende vinger noemt hij een ander D-woord. Dit was tijdens een gesprek met mijn vader, en het ging in de verste verte niet over sporten. Waar het wel over ging weet ik niet meer precies, maar eigenlijk doet dat er ook niet toe.
Smoesjes en gebrek aan hardloopmotivatie
Wat er wel toe doet, is dat dit rijtje volgens mij prima toepasbaar is op de sport struggles en gebrek aan hardloopmotivatie die we allemaal wel eens hebben. Ja, allemaal. Want iedere fitgirl heeft soms last van smoesjes, onzekerheden, vastgelopen trainingsplannen of gewoon gebrek aan motivatie. En soms weet je hier prima mee om te gaan en ben je op weg naar de sportschool of de atletiekbaan voordat je het weet. Maar er zijn ook genoeg dagen waarop je op de bank blijft zitten, en wanneer de dag voorbij is baal je dat je niet bent gegaan. Want je weet; na die groepsles, baantraining of dat hardlooprondje voel je je beter.
Tegeltjeswijsheid van mijn vader
Even terug naar die vier D-woorden. Met een indringende blik werden de volgende werkwoorden mij toegesproken:
Denken – Durven – Doen – Doorgaan
Het is al een tijdje geleden dat hij deze woorden tegen me zei, en het onderwerp voor deze blog stond dus ook al even. Toch kwam het niet helemaal uit de verf zoals ik het wilde. Maar na afgelopen weekend wist ik; dit wil ik delen. Vorige zondag liep ik namelijk sinds meer dan een half jaar weer een duurloop boven de 16 kilometer. Ik tikte 22 kilometer aan en had het gevoel nog wel even door te kunnen gaan. Zoals sommigen van jullie misschien weten was ik lang (5,5 maand!) geblesseerd door een scheurtje in mijn meniscus. Ik kon niet alleen niet hardlopen, maar ook met krachttraining (squats met name) en ook vaak met fietsen had ik last. Voordat ik geblesseerd raakte trainde ik voor de marathon van Barcelona en draaide ik mijn hand niet om voor een –snelle- halve marathon.. En vorige maand sleepte ik mezelf amper 5 kilometer aan een stuk voort.
Hoe ga ik die marathon volbrengen?
HOE DAN?! Vroeg ik mezelf vaak af. HOE kwam het dat ik zo veel snelheid en duurvermogen had verloren? Maar een nog grotere HOE voor HOE ik dan de marathon van Eindhoven over 5 weken zou moeten gaan volbrengen. Waarom voelde het niet meer zoals toen? Waar was mijn hardloopmotivatie? En wat ging ik er aan doen? Maar je raadt het al.. ‘Hoe’ begint niet met een D. En ‘Waarom’ en ‘Wat’ ook niet. Deze woorden horen dus ook niet in dit rijtje thuis en ik schakelde ze uit. Maar wat houden die 4 D-woorden dan in voor mij?
De 4 D-woorden als hardloopmotivatie
Denken
Misschien kan denken ook wel vervangen worden door een ander D woord, namelijk doel. Denk aan je doel; wat wil je bereiken?
Durven
Identificeer hetgeen wat je tegenhoudt. Vind je het spannend om voor het eerst het krachthonk in te gaan? Of ben je bang dat de intervaltraining die je je hebt voorgenomen niet gaat lukken op de gestelde snelheid? Vrees je ervoor het niet vol te kunnen houden?
Doen
Tja.. wat zal ik zeggen. Je hebt al twee stappen gezet (Denken en Durven..) Nu kan je niet meer terug. Pak je tas, meld je aan voor de les, bel een vriendin, trek je schoenen aan.
Doorgaan
Je bent er nu aan begonnen. NO WAY dat je gaat stoppen.
En nu even terug naar afgelopen zondag. Ik ging binnen 1 minuut het rijtje af:
Denken: Marathon
Durven: Hou ik 22km wel vol?
Doen: Schoenen aan
Doorgaan (1): Je bent begonnen aan dit marathon avontuur, nu moet je ook doorgaan.
Doorgaan (2): Bij kilometer 13, 18 en 20 had ik het zwaar. Maar doorgaan tot 22.
Bedankt pap!
Na het lopen vergat ik dit allemaal weer.. Maar wat blijft over? Alleen de euforie en een dosis zelfvertrouwen. Bedankt pap! Waarom ik dit schrijf? Misschien kan jij je hier ook in vinden. En wie weet, heb je er dan iets aan, de volgende keer dat je wilt gaan sporten maar je gedachten je ervan weerhoudt. Omdat wanneer je dat krachthonk niet in durft tussen die spierbonken. Of om dat je niet weet wat je moet doen. Of op het moment dat je wil opgeven terwijl je nog maar 1 kilometer moet. Misschien denk je dan; wat was die 4de ook alweer? Oh ja; doorgaan.
Liefs, Noor
p.s: wil je nog meer zien van mijn hardloopavonturen? Volg me dan op Instagram! En in dit artikel stel ik mezelf voor, mocht je nog meer willen weten 🙂
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!