Waarschijnlijk hebben jullie mijn blog op De Patatgeneratie allemaal al wel gelezen, maar ik vind dat deze wel een plekje verdient op mijn eigen blog. Vandaar vandaag nog een keer, zodat je h’m in alle rust nog eens kan lezen..
De Patatgeneratie. Ik voel me aangesproken tot elk woord in de beschrijving op de blog. Ik ben nu 33 en nog steeds onrustig. Soms vraag ik me af of dat ooit gaat stoppen en ik denk echt dat een ‘gewoon’ burgerlijk leven de oplossing is voor rust in mijn hoofd. Een huis kopen in mijn lievelingsstad Amsterdam, er samen in gaan wonen met mijn soulmate/vriend en over uiterlijk twee jaar een baby maken. Aaah! Echt? Ik kan me niet voorstellen dat dat de enige manier is! En is dat wel wat ik wil? Nu hardop denkend droom ik nog steeds over een jaar werken bij een te gek creatief bureau in New York. Of een eigen voetbalschool openen in een arm land. Maar ook personal training geven, freelancen en mijn geld bij elkaar harken met verschillende losse klussen, op een lange reis naar Zuid- en Midden Amerika, zelf een te gek festival organiseren, noem het maar op. Ik BEN de Patatgeneratie.
Laat ik me voorstellen, zodat we weten waar we over praten. Ik ben Cristel, 33 jaar dus en woon in Amsterdam. Ik heb een baan als creatief conceptontwikkelaar bij een eventbureau en schrijf voor mijn eigen blog love2workout. Ik voetbal, geef af en toe les als workout trainer, loop hard, doe soms aan yoga en veel aan krachttraining, wil als mijn blessure aan mijn schouder over is, weer gaan kickboksen en weet soms niet waar ik de tijd vandaan moet halen om dit allemaal te doen. Daarnaast speel ik saxofoon maar oefen veel te weinig, pak ik af en toe weer eens mijn Spaanse les op en houd ik van koken.
En dat behelst alleen nog maar mijn eigen persoontje. Ik heb namelijk ook een vriend waarmee ik heel blij ben en mee samenwoon, leuke collega’s met wie ik na werk graag een terrasje deel. Een hele gezellig vriendinnengroep in Amsterdam waarmee elke avond te kort lijkt en mijn oud-huisgenootjes die ik ook nog heel graag zie. Natuurlijk kan ik ook mijn familie niet vergeten. Ik kom uit een gescheiden familie (hallo Patatgeneratie!), wat inhoud dat ik af en toe langs paps wil maar ook langs mama, dat ik twee superbroers heb met ieder de twee leukste kinderen van de wereld. Wat het indelen van mijn tijd niet makkelijker maakt maar als papa en mama niet waren gescheiden had ik ook mijn broers niet gehad…
Jeetje, als ik mezelf zo voorstel word ik er op slag moe van. Dan vind ik dat ik het nog best goed doe, eigenlijk.
Sinds kort heb ik het woord ‘ focus’ ontdekt. Ik roep steeds: focus is key! Maar dat betekent dat ik moet gaan kiezen. Kiezen tussen al die hobby’s, vrienden, familie, veel te leuke netflix-series en mijn toekomst. In mijn sportbezigheden heb ik gekozen voor de 3-eenheid: kracht, flexibiliteit en cardio. Je kan je afvragen of dit überhaupt een focus is maar voor nu helpt het me om mijn tijd die ik heb om te sporten logisch in te delen. Ik hoop dat dit een begin is. Een begin om de rest van mijn leventje ook met wat focus in te delen. Even stil te kunnen zitten en rustig ademhalen. Voor nu voel ik vooral verwarring. Ik wil supergezond eten maar ook gezellig met mijn vriend tafelen. Kook ik dan twee gerechten? Laat ik hem mijn ‘cleaneating’ bordje kip, volkorenrijst en groene groenten eten of doe ik gezellig mee met een lekkere lasagne uit de over met veel kaas? Wil ik eigenlijk wel kinderen? En wanneer dan? Ik zou wel een huis willen kopen in Amsterdam, zover ben ik, maar dat kan ik niet betalen. Moet ik dan een andere baan om meer geld te verdienen? Of laat ik het voor nu even zo omdat ik het zo gezellig heb met mijn collega’s? Ik ben 33 en dacht 8 jaar geleden dat ik nu een eigen bedrijf zou hebben en de hele wereld over zou reizen. Het valt een beetje tegen maar ik ben wel gelukkig. Ik houd ook wel weer van dat leventje hier in Amsterdam. Van mijn vriend die uit een heel andere omgeving komt en supernuchter naar al die keuzestress luistert. Van mijn vriendinnen, ook al zeggen we steevast tegenelkaar: dit moeten we vaker doen! Van mijn broers die ik echt veel te weinig zie en van mijn mama’s en papa’s natuurlijk.
Focus Cristel focus. Zelfs wanneer ik het opschrijf is het moeilijk om te focussen. Voor nu focus ik me op morgen. Werken aan een eventconcept, iets lekkers koken, om acht uur voetballen in het Oosterpark en deze blog op tijd afleveren bij Sabine. Zo. Dat maakt het een stuk makkelijker. Focus op morgen.
Een gezondere en gelukkigere wereld door plezier in sporten!
Dit wil ik voor elkaar krijgen door zoveel mogelijk mensen aan het sporten te krijgen, informeren over welke sporten er allemaal te doen zijn en te laten zien dat je kan sporten met veel plezier!
Wil je nog meer over me weten? Lees dan mijn persoonlijke verhaal onder contributers. Veel plezier op Love2workout!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!