sportverhalen Archives - Love2workout

Berichten

Hardlopen met een hartafwijking – hoe Jetske begon met rennen

Op 27 augustus 1991 werd ik (Jetske) geboren in het AMC. Alles leek goed en ik werd zelfs met een 10 naar huis gestuurd. (blijkbaar krijg je als baby al een beoordeling) De volgende dag bleek het echter toch niet zo goed te gaan als in eerste instantie werd gezegd. Ik werd paars en benauwd en moest met spoed naar het ziekenhuis.

Mijn rechter hartkamer was te klein

Na veel onderzoeken bleek daar uiteindelijk dat mijn rechter hartkamer te klein is. Hierdoor werkt de kleine bloedsomloop niet zoals het zal moeten zijn. Gelukkig waren mijn ouders er snel bij, anders had je dit niet van mij kunnen lezen. In vijf jaar tijd ben ik zo’n vijf keer geopereerd, waarbij de ene operatie heftiger was dan de ander. Uiteindelijk zijn een aantal aders aan elkaar gekoppeld waar door zij mee konden groeien met de rest van mijn lichaam. Hoewel ik na mijn vijfde niet meer geopereerd ben, blijf ik tot op de dag van vandaag ieder jaar onder controle in het ziekenhuis.

Mijn hartafwijking kon ik moeilijk accepteren

Van de operaties en het verblijven in het ziekenhuis heb ik weinig meegekregen. Ik weet meer vanuit verhalen dan vanuit mijn eigen beleving. Op het moment dat ik het begon te beseffen was het eigenlijk al klaar. Als kind vond ik het dan altijd moeilijk te accepteren dat ik een hartafwijking had. Ik wilde gewoon meedoen met de rest, maar dat ging niet. Daarbij had ik het ook sneller koud en werd dan weer paars. Andere kinderen reageerde daar heftig op, overigens niet alleen kinderen, want tot op de dag van vandaag krijg ik daar nog geregeld opmerkingen over. Aangezien ik 0 conditie had, was ik absoluut niet goed bij gym, toch wist ik als kind altijd wel mijn zwaktes om te zetten in m’n kracht en had ik ook een hele lieve klas die daar begrip voor had. Zo werd ik niet vaak als eerste getikt door de anderen om mij nog het gevoel te geven iets te kunnen.

Op de middelbare werd gym een vak waar je cijfers voor kreeg

Dit veranderde allemaal op de middelbare school, waar gym ineens een vak was waar je ook nog eens cijfers voor kreeg. Ik sportte naast de gymles niet, maar begon wel vanaf mijn tweede jaar middelbare school zo nu en dan te fietsen naar school, wat toch even 12km heen was (en dus 24 in totaal op een dag). Dit deed ik alleen met mooi weer en vooral weinig wind. Bij de gymlessen gooide ik mijn drama-talent in de strijd en zorgde ik er altijd voor dat ik minder hoefde te doen dan de rest door zwaar te ademen en net te doen alsof ik dood ging na 1 rondje rennen… maar wel nog steeds voldoendes bleef halen.

Hardlopen met een hartafwijking – hoe het begon

Tijdens mijn studententijd ging ik hier en daar wel eens sporten, maar dat bleef bij een lesje steps in de sportschool en ik fietste naar m’n studie. Pas op mijn 21ste ging de knop om. Ik was steeds meer geïnteresseerd geraakt in sporten en wilde kijken wat er bij mij paste. Ik weet het nog heel goed hoe het allemaal begon: Ik zat ‘s avonds thuis op de bank te kijken naar DWDD en daar zag ik haar, Evy Gruyaert, ik had op die avond niet verwacht dat deze vrolijke vlaamse vrouw mijn leven zal veranderen.

Bedankt Evy

Zij vertelde over de hardlooppodcast “start to run” die zij had, waarin ze mensen hielp van 0 naar 5 km te gaan rennen. Aan de hand van 29 lessen waarvan je er 3 per week deed. Je begon heel simpel gewoon 1 min rennen 1 min wandelen, en dat zo’n 20 min. En zo geschiedde het: Ik downloadde de podcast stofte mijn oude gymschoenen af en zette les 1 op play. Ik was oprecht verbaasd hoe makkelijk het me af ging en de eigenwijze stem in mijn hoofd wilde meteen door naar les 5 maar ik bleef braaf en ging gestaagd alle lessen af. Evy maakt de lessen leuk door opzwepende muziek te gebruiken en weet je tijdens de run te blijven motiveren. Op de een of andere manier wist ze altijd wanneer je langzamer ging rennen, want dan hoorde je: “Niet verzwakken nu, je bent er bijna!” Ook al was dit allemaal van te voren ingesproken, het leek erop alsof ze naast je rende en jouw supporte. En dat is dan ook de kracht van deze podcast!

Aangezien de lessen op tijd gaan en niet op km, lukte het mij niet om aan het eind van de podcast de vijf te lopen. Ik ben tussendoor ook een aantal keer de podcast opnieuw begonnen, aangezien ik in de winter toch iets minder gemotiveerd was te rennen. Maar toch wist ik 1 ding zeker: dit smaakt naar meer!

Het echte werk!

Na een aantal lessen kocht ik dan ook echte hardloopschoenen en een fancy outfit en begon het hardlopen pas echt! Nieuwe routes ontdekken, verder gaan dan de vorige keer, of juist sneller. Maar vooral genieten, want dat is wat ik doe. Hardlopen is voor mij een manier om mijn hoofd te legen, ik fantaseer over van alles, stel doelen voor mijzelf en overdenk lastige situaties. Daarnaast geniet ik van nieuwe routes, nieuwe omgevingen en vind ik het heerlijk om op vakantie de omgeving al rennend te leren kennen. Maar ook in de winter ga ik gestaagd door en ken ik geen winterstop meer.

Ik ben absoluut niet snel, en ik zal dan ook nooit een (top) atleet worden, maar dat maakt mij niet uit, ik zie zeker progressie bij mezelf al gaat dit langzaam, en het wat ik het allerleukste vind: Ik heb een sport gevonden die bij mij past, die ik overal kan doen en wat mijn hart gewoon aankan! Ondanks mijn hartafwijking heb ik nu een betere conditie dan sommige andere mensen die vrijwel niet sporten en daar ben ik trots op!

Wil je achter de schermen kijken van mijn leventje? Dat kan op Instagram. Lees ook het artikel waarin ik mezelf voorstel én bekijk mijn video waarin ik sporten in een hot cabin uitprobeer. Kijk je mee?

27/09/2018/0 Reacties/door Jetske Kalwij

Hoe ging mijn allereerste officiële crossfit wedstrijd? Evelien doet verslag…

Sportverhalen

Daar lag ik dan, om half 6 ‘s ochtends naar het plafond te staren met kriebels in mijn buik – Hoe ging mijn allereerste officiële crossfit wedstrijd? Lees je mee?

Beter laat dan nooit…

Hoe ging mijn allereerste officiële crossfit wedstrijd?

Het is nu een dik maandje geleden, maar ik herinner het me nog heel goed. Daar lag ik dan, om half 6 ‘s ochtends naar het plafond te staren met kriebels in mijn buik. Vandaag ging het gebeuren! Mijn allereerste officiële crossfit wedstrijd; de Beachthrowdown in Scheveningen. Samen met mijn beste vriendinnetje hadden wij ons voor de fun opgegeven voor de kwalificaties, want ja, niet iedereen mag zomaar op de finale dag komen paraderen. Wij schreven ons in in de scaled categorie met het idee om 3 lekkere crossfit workoutjes samen te knallen, wat leuke filmpjes er aan over te houden, en vooral veel lol samen te hebben. Niets was minder waar… we hebben onwijze lol gehad, leuke filmpjes gemaakt en we hebben die kwalificatie workouts geknald.. en hoe! Goed genoeg om door te gaan naar de finale dag! WOW! Wie had dat gedacht?

Crossfit - kwalificatie WOD

crossfit - the beach throwdown

HELP!

Toen was het opeens vrijdag 13 juli en sloegen de zenuwen toe (ja we deden dit dus gewoon op vrijdag de 13e, wie verzint zoiets?). Ik als nuchtere boerin ben eigenlijk niet vaak zenuwachtig, onder het motto “ik doe mijn best en meer kan ik niet doen” kan ik normaliter mijn zenuwen redelijk onderdrukken en het negatieve stemmetje in mijn hoofd verbannen… but.. not today! Wat als ik nou niet goed genoeg ben, of dat ik een fout maak waardoor we laatste worden? Wat als alle meiden veel fitter zijn? Wat zullen anderen wel niet denken? Heb ik wel genoeg getraind, of juist teveel wijntjes gedronken? HELP! Kan iemand dat stemmetje in mijn hoofd even weghalen?

Mijn geheime wapen – nummer 1

Jullie snappen het, deze nuchtere boerin was ZENUWACHTIG to the MAX! Maar, ik had 2 van mijn geheime wapens mee! Laten we met nummer 1 beginnen, dit was mijn BFF, mijn rots in de branding. Ik ken Esther al zo’n 15 jaar. Samen zijn wij Jut en Jul, zij is zo’n vriendin die je wel te vriend moet houden want ze weet gewoon teveel over je. Esther, zo heet mijn mopsie, is de persoon die ik het organiseren van mijn vrijgezellenfeest toe vertrouw, en voor diegene die mij een beetje kennen; organiseren uit handen geven is voor deze control freak echt erg moeilijk. Dus dat zegt wel wat! GELUKKIG was de Beachthrowdown een buddy wedstrijd en had ik, lucky as I am, Esther naast mij staan. Toen ze in de auto stapte waren mijn zenuwen al meteen een stuk minder; ons doel van vandaag; Genieten, ook al worden we laatste. Met het doel “genieten” kon ik leven, maar ik wou niet laatst worden, competitief dat ik ben. Daarom werd ons doel bijgesteld naar: Genieten EN niet laatste worden.

Crossfit - love2workout

Crossfit Workout 1

Fast forward, we reden op ons dooie gemakje van Amsterdam naar Scheveningen, parkeerden de auto lekker vooraan want we aren te vroeg, schreven ons in bij de Athlete registration, kregen een groot nummer (ONS nummer) op onze arm gekalkt, en een super tof t-shirt.

Maar, de zenuwen verdwenen pas helemaal toen wij daar samen de arena (ja, er was een echte Arena!) in liepen voor onze eerste workout. Deze bestond uit;

80 Frontsquats
60 Burpees over the bar
40 Atlas stone ground to shoulder

We hadden ons plan doorgesproken, we hadden een warming upje gedaan, even gekeken of we uberhaupt een zware atlasstone omhoog konden krijgen, oftewel wij waren klaar om niet laatste te worden en te genieten!

De workout ging goed, we waren geen laatste en hadden gestreden tot we niet meer konden. Workout one was done… on to the next one!… maar hee… waar waren die zenuwen? Ik heb ze de rest van de dag niet meer gedag kunnen zeggen, en dat gemene stemmetje was gelukkig ook niet spraakzaam meer.

Mijn geheime wapen – nummer 2

Om even terug te komen op mijn geheime wapens; nummer 2 is mijn mama. Mijn moeder is de allerliefste, maar echt! Ik ga niet in de “mijn mama is liever dan jouw mama” modes, maar ik vind dat natuurlijk wel. Mijn vader is een aantal jaren geleden overleden en sinds dien is mijn moeder alleen. Ik ben super trots op haar, want ondanks dat ze alleen is laat ze mij nog altijd kind voelen. Ik hoef niet voor haar te zorgen, zij zorgt voor mij. Ik mag mij geen zorgen maken om haar, maar zij natuurlijk wel om mij, want tja, zij is de moeder en ik niet.. herkennen jullie dit? Anyways, mijn trotse mama was mee, want haar dochter stond dit keer niet op de tennisbaan een wedstrijd te spelen (hier link naar vorige blog), maar deed mee aan een crossfit wedstrijd, weer eens wat anders! Mijn moeder had alles mee waar een sporter behoefte aan heeft; bananen, sportdrankjes, noten repen, dadels voor snelle energie en een flinke dosis moederliefde. En wat had ik een behoefte aan die moederliefde zeg. Als je onzeker bent is het zo fijn om van je moeder te horen dat ze trots op je is, no matter what. Dat ze vind dat je benen mooi uitkomen in het korte broekje waarin jij die ochtend onzeker voor de spiegel stond. Dat ze onwijs geniet dat haar dochter gezond aan het sporten is en dat ze mee mag. Kleine bijkomstigheid; mijn moeder kan ook nog eens heel lekker masseren. Moet ik verder nog uitleggen waarom zijn mijn geheime wapen is? Nee toch?

Crossfit Workout 2

Na een aantal lekkere dadels, een paar slokken sportdrank en een korte massage van moeders stond workout 2 op het programma. Voor Esther een grote uitdaging; APEHANGERS. Voor diegene die niet weten wat dit is; er hangt een touw boven de grond en jij moet naar de overkant zien te komen. Deze zie je ook vaak bij obstacle runs (link naar obstacle run blog) dus ik kende deze al. We hadden helaas geen tijd om te oefenen, dus spraken we af dat ik de eerste ronde zou doen, zodat we kans hadden op meer punten, we hadden immers toch dat doel om niet laatste te worden. Dit is totaal tegen onze natuur in want Esther gaat ALTIJD eerst.. autisten die wij zijn. Ah fijn, het startsein klonk, eerst moesten we een aantal kettlebell swings doen.. want dat is zo lekker voor je grip en onderarmen.. daarna mochten we klimmen. Mijn ronde ging erg goed, ik tikte Esther aan en daar ging ze. Na haar kettlebell swings klom ze het touw op, eerst een beetje onhandig, maar naar een paar meter kreeg ze de slag te pakken. Ik was zo TROTS! Lachend rende ze terug nadat ze de eerste ronde afgemaakt had.. wat waren wij aan het genieten! Uiteindelijk maakten wij beide onze 2e ronde af en kon ik net mijn 3e ronde niet afmaken. Esther en ik gaven elkaar een knuffel, deze hadden we toch ook maar weer mooi gedaan! Op naar de laatste workout!

Crossfit Workout 3

Dit was dus echt NIET mijn favoriet en de workout waar ik het meeste tegen op zag; met een brancard met een zandzak van totaal 55kg over het strand lopen, ik denk zo’n 2km in totaal. Met crossfit kan je alles verwachten, maar dit leek me nogal saai, simpel gezegd is het toch alleen maar een beetje heen en weer lopen he. Esther was heel optimistisch en wou dit joggend gaan doen. Toen ze dat zei schoot ik in de lach. Gelukkig had ze snel door dat dit niet te doen was en dat gewoon doorstappen al zwaar genoeg was. Voor mij in ieder geval, mijn armen waren helemaal volgelopen en verzuurd van die 3e ronde apehangers, die brandcard vasthouden was super maar dan ook super zwaar. Esther en ik bedachten een ritme; we zouden 20 stappen doen en dan legden we de brandcard weer even neer. Mijn moeder kwam naast ons lopen en telde iedere keer mee, wat een support! De laatste meters waren echt afzien, maar we haalden het binnen de timecap van 30 minuten!

En toen zat het erop

We hadden workouts 1, 2 en 3 gedaan. Helaas ging alleen de top 10 door naar de final workout, wij zijn uiteindelijk op de 23e plek geëindigd, van de 30 koppels die meededen… ja ja! Mission accomplished: wij zijn niet laatste geworden en.. we hebben onwijs genoten van onze eerste crossfit wedstrijd. Ik knuffelde Esther en ik knuffelde mijn mama, mijn toppers van de dag. Moe en voldaan namen we afscheid van de gezellige meiden die we daar hadden ontmoet en gingen we nog even een hapje eten in het avond zonnetje. Een goed stuk vlees ging er zeker in en die hadden we ook zeker verdiend.

Thuis aangekomen dook ik lekker onder de douche en ben daarna vrijwel gelijk naar bed gegaan. Het interesseerde me weinig dat het nog maar 9 uur was, als je moe bent ben je moe, ik ben nou eenmaal een slaap baby. Mijn lichaam was kapot, maar mijn hoofd was voldaan, mijn hart zat vol liefde. Vol liefde voor crossfit, voor Esther en voor mijn mama… Het was een geweldige dag.. met een grote glimlach (dat denk ik tenminste 😉 viel ik in slaap, dromend van de volgende buddy wedstrijd*.

The end! J

* op 22 September sta ik samen met @Fitbyvictoire op the Dutch Throwdown – Buddy edition! Houd mijn Instagram in de gaten voor behind the scene foto’s en stories!

Lees hier meer inspirerende sportblogs van Evelien!

22/08/2018/1 Reactie/door Evelien Strijker

Rolschaatsen: Simone’s favoriete zomer workout

Sportverhalen

Nu het weer lekker weer is vind ik het superfijn om mijn rolschaatsen aan te trekken en er een flink stuk op uit te gaan. Voor mij heeft rolschaatsen meerdere voordelen. Als eerste kun je op een leuke manier aan je conditie werken, je hebt amper in de gaten dat je aan het sporten bent. Doordat ik lekker buiten bezig bent word ik bewuster van de omgeving en hierdoor word mijn hoofd rustiger qua gedachten. Verder is het een perfecte workout voor gespierde benen, na een ritje merk ik altijd weer dat mijn benen flink bezig zijn geweest.

Opnieuw beginnen

Ik denk dat het ondertussen iets meer dan een jaar geleden is dat ik weer opnieuw ben begonnen met deze rollende workout. Ik was druk bezig met opruimen in huis en kwam daar mijn oude rolschaatsen tegen. Zwarte met gekleurde wielen, heel tof vind ik zelf 🙂 Ik trok ze aan om te kijken of ze nog pasten en gelukkig zaten ze perfect. Mijn kinderen kwamen kijken: hè wat leuk mama wat ga je daarmee doen? Ik vertelde dat ik het een beetje spannend vond, maar dat ik het graag weer wilde proberen. Ze riepen gelijk o dan helpen we je wel. Dat vond ik zelf eigenlijk nog spannender, maar wel ook heel lief. Ik ging op de oprit een beetje heen en weer rollen en hun duwden me af en toe een beetje.

Lange afstanden rolschaatsen

De keer erna heb ik gewacht dat de kids op school waren. Ik nam mijn oude vrienden mee naar een glad stukje fietspad en daar begon ik te oefenen. Hoewel het even wennen was duurde het niet lang voordat ik weer merkte hoe blij je van rolschaatsen kan worden. Vanaf toen ben ik af en toe lekker op pad gegaan. Inmiddels heb ik al vaak flinke stukken af gelegd. Zo ben ik een keer tot halverwege de Enkhuizerdijk geweest om daar even te picknicken. Na de picknick natuurlijk ook weer terug. Dat was een afstand van twee keer 12 kilometer.

Zien bewegen, doet bewegen

Mijn dochter vond het ook erg leuk om te zien als ik weer een stukje ging rolschaatsen. We zijn toen samen naar de winkel gegaan en hebben daar een mooi paar, roze met geel en blauw, voor haar uitgezocht. Nu oefenen we af en toe samen.

Ik ben blij dat ik deze zomerse workout weer heb herontdekt. Wat denk je heb jij ook zin eens een keer je rolschaatsen aan te trekken en lekker de wind door je haren te voelen?

08/08/2018/0 Reacties/door Simone Dollee

Even voorstellen: Noortje, net afgestudeerd arts en wordt blij van sporten

Sportverhalen

We are on a roll! Vandaag stellen we je voor aan wederom een nieuwe aanwinst voor het Love2workout-team: blogster Noortje!

Let me introduce you…

Hey, ik ben Noortje! 25 jaar en net afgestudeerd arts. Yep, ik zit midden in de gezondheidszorg en weet dat sporten gezond is. Maar dat weten we allemaal toch? Wat voor mij telt: bewegen maakt mij BLIJ! Hardlopen en wielrennen zijn favoriet, maar ook in de gym vind je me regelmatig voor krachttraining of HIIT en het zwembad heb ik sinds kort (her)ontdekt. Inmiddels heb ik 2 marathons gelopen en nummer 3 staat gepland in oktober dit jaar. Lekker doel om naartoe te trainen!

Mijn favo workout?

Als er maar gezweet en gehijgd kan worden, vind ik het helemaal goed. Soms lekker in mijn eentje, maar met anderen en dan de euforie delen vind ik ook fantastisch.

Noortje Hardlopen love2workout

Noortje wielrennen love2workout

Noortje zwemmen love2workout

Ook weleens in een dipje..

Vaak ben ik niet te stoppen en sport ik daaaagen achter elkaar. Maar hé, soms zit ik ook weleens in een dipje, lees: een paar dagen niet gesport en begrijp dan opeens niet hoe ik het ‘volgehouden heb’ zo vaak en veel, te sporten. Als ik me dan toch de deur uit sleep voor een rondje hardlopen of fietsen, of 3 bicep-reps doe in de gym overvalt me opeens een gevoel van vrijheid en blijdschap. Heerlijk dit toch? Je weet het: de mojo is back. Daar gaan we! En dit gevoel overbrengen op anderen maakt het nóg beter.

Een vaste baan als arts

Binnenkort begin ik aan mijn eerste vaste baan als arts. Tijdens mijn studietijd was het al druk, en ook de komende tijd verwacht ik niet dat er veel tijd ‘over blijft’. Tijd om te sporten heb ik altijd weten te vinden, dus ik ben er zeker van dat ook de komende tijd dat helemaal goed gaat komen. Hoe precies? In die legpuzzel neem ik jullie graag mee.

Om mijn motivatie, struggles, ups- en downs op gebied van sport met jullie te delen zal ik de komende maanden met regelmaat een blog(je) schrijven voor Love2workout. De ene keer probeer ik je te voorzien van een handje vol praktische tips (zelf bedacht of goed gejat), de andere keer wat fijne inzichten of soms gewoon een lekker motiverend verhaal.

DON’T KNOW IF YOU WANNA KNOW..

Ik hou echt van semi-bevroren aardbeien met soja yoghurt, ik ben tweetalig opgevoed, kom oorspronkelijk uit Limburg en pak al mijn vrije tijd aan om de wereld te zien. Een ding pak ik altijd in: mijn sportschoenen!

Tot heel snel,

Liefs Noortje

17/07/2018/1 Reactie/door Noortje Dorscheidt

5 learnings na een voorjaar tennis competitie spelen

Sportverhalen

Daar stond ik dan in de woonkamer met mijn tennis tas ingepakt, klaar voor de weken die komen gingen. Aan het materiaal zou het niet liggen en ook fysiek was ik er klaar voor want fit ben ik wel, maar mentaal.. Ohh was ik er ook mentaal klaar voor om weer die baan op te stappen na zolang geen racket aangeraakt te hebben? Toch ging ik dit jaar weer tennis competitie spelen.. lees je mee wat ik hier van heb geleerd?

Hoe het met tennis begon

In mijn voorstel blog vertelde ik jullie al dat ik vroeger veel heb getennist. Als klein meisje werd ik aangestoken met het tennis virus door mijn moeder. Zij tenniste op hoog niveau en nam mij vaak mee naar de tennisbaan. Toen ik oud genoeg was ging ik op tennisles, met mijn tennisracketje op mijn rug, een paar ballen, een drink flesje en toen nog een prachtige bril ging ik naar de club. Ik vond het leuk, werd ouder, ging vaker trainen en werd beter en beter. Ik mocht voor spelen voor de Drentse tennis selectie maar mocht niet door want… ja ja.. ik was te dik.. Hoezo, je krijgt meteen een minderwaardigheid complex? Ah fijn… ik kon er toen niet mee zitten, dan ging ik toch wat meer paardrijden?

Hard work pays off

Ondanks dat ik niet goed genoeg was voor de selectie geloofde onze nieuwe clubtrainer in mij. Ik begon met privé training 1 keer in de week. Dit werd later uitgebreid naar meerdere keren per week trainen op de club en uiteindelijk bij zijn tennisschool. Op mijn 14e trainde ik bijna elke dag. Paardrijden had ik opgezegd en ik ging helemaal voor tennis. Voor schooltijd, na schooltijd, in het weekend speelde ik competitie en in de vakantie speelde ik toernooien. Uiteindelijk heb ik niet heel erg hoog gestaan, 12e van Nederland in de dubbel en 50 in de enkel, want ook al was ik een mega harde werker, ik had niet het talent zoals een Nadal, Williams of Federer heeft. (misschien ken je deze mensen niet als je geen fanatieke tennisser bent, maar dat zijn de toppers van nu :)). Maar, hard work pays off…

Op naar Amerika!

Nadat ik mijn vwo diploma had gehaald vertrok ik naar Amerika met een tennis beurs. Hier trainde ik meer dan 20 uur per week en volgde een Accountancy opleiding die werd betaald door de school waar ik voor speelde. 3 jaar lang heb ik dag in dag uit geleefd voor het tennis en ik genoot met volle teugen. Tot ik in mijn 4e jaar geblesseerd raakte; mijn lichaam was er klaar mee en trok al het tennissen niet meer. Het begon met mijn onderrug, maar, in Amerika doen ze niet moeilijk, even een spuit erin en ik moest weer verder. Daarna kreeg ik een scheurtje in mijn voet, waardoor ik niet kon spelen, maar toch moest spelen met een ingetapte voet met tranen in mijn ogen. Nadat dit over was begon mijn rug weer, want tja.. die spuiten werken ook maar voor even…. Het was een drama en ik verafschuwde het tennissen.

Ik was er klaar mee, tot dat…

Je snapt vast, na dit laatste jaar was ik helemaal klaar met tennis. Ik gooide mijn rackets achterin de kast en ging fitnessen, kickboxen en feesten.. zolang het maar geen tennis was. Heel af en toe speelde ik een keer met wat collega’s mee, speelde hier en daar een toernooitje, miste het spelletje af en toe, maar wou niet weer beginnen met tennissen.

Tot dat ene whatsappje van mijn beste vriendinnetje….

Eef, we hebben nog een dame nodig voor ons team, wil jij dit jaar geen voorjaarscompetitie spelen?

Weer competitie spelen, en dan met mijn beste vriendin? Op de een of andere manier hoefde ik er niet lang over na te denken en heb lekker impulsief ‘Ja Leuk!’ terug geappt. Een maand later had ik hier spijt van. Toen stond ik weer voor het eerst op de baan, en wat kwam ik mijzelf hier tegen… bang voor de competitie die komen ging.

Wat ik daarvan heb geleerd

Het is inmiddels Juli, ik lig hier in de zon in het Amsterdamse bos, de competitie zit erop en achteraf ben ik blij dat ik ja heb gezegd want hoe je het wend of keert, ik heb wel een aantal dingen geleerd doordat ik toch weer ben gaan tennissen;

1. Tennis is en blijft geweldig

Voor iedereen die nog nooit heeft getennist; het is echt een geweldige sport. Een wedstrijd kan zo lang duren als 40 minuten tot wel 3 uur, er is geen tijdcomponent zoals bijvoorbeeld bij voetbal. Het doel is simpel; een punt scoren door de bal 1x vaker over het net en binnen de lijnen te spelen dan je tegenstander. Ondanks dat het doel hetzelfde blijft is elk punt anders, elke speler waar je tegen speelt zorg ervoor dat het een andere wedstrijd wordt waarbij je andere tactieken moet toepassen. Tennis is niet alleen maar techniek en talent, er komt ook een groot deel mentale kracht bij kijken en slim spelen. Nadat ik mijn eerste singel in de competitie had gespeeld, die ik overigens dik had verloren (wat wil je, ik had amper getraind), begreep ik weer waarom ik al die trainingsuren, wedstrijden en competitie dagen vroeger zo geweldig vond; het tennisspel blijft gewoon prachtig…. Verliezen blijft trouwens nog steeds minder leuk.. maar ik wil ook niet verliezen met een potje pesten, twister of ander soort spel dus wellicht ben ik gewoon te fanatiek.

2. Als je dingen niet oefent zal je nooit je niveau behouden

Na die eerste singel had ik ook meteen door dat het nooit (maar dan ook echt nooit) meer zo als vroeger zou worden. Vroeger trainde ik 20 uur in de week, nu was het veel als ik 1 uur per week trainde… Tevens was ik vroeger natuurlijk een aantal jaartjes jonger want hey, ik tik ook al bijna de 30 aan. Het klinkt allemaal heel logisch, en dat is het ook, maar het feit dat je nooit meer zo goed zult zijn als je vroeger was is soms best wel lastig te accepteren als je op zo’n baan staat te zwoegen en die backhand langs de lijn weer uit gaat, terwijl het vroeger eigenlijk 9 van de 10 keer een winner was. Toch ging het tennissen iedere competitie dag beter, kon ik beter accepteren dat mijn eigen niveau wat was gedaald en begon ik meer te genieten van het spelletje waar ik lange tijd zo’n hekel aan had gehad.

3. Maar.. Tennis is net als fietsen, je verleert het niet

Ondanks dat het niveau minder was is tennis net zo als zwemmen en fietsen.. tennis is iets wat je niet verleert. Ook al gingen mijn singels in de competitie misschien niet zo goed (lees: ik heb geen enkele gewonnen) de dubbels daar en tegen gingen geweldig! Vroeger was ik altijd al beter in het dubbelen (waarbij je 2 tegen 2 speelt). Ik hield ervan om aan het net te springen en te volleren en te smashen, en ik was er ook nog wel redelijk goed in ook. Dit kwam terug tijdens de competitie waarbij ik als een fanatieke spring in het veld aan het net stond te springen. Zo zie je maar weer, het spreekwoord ‘jong geleerd is oud gedaan’ is echt geen fabel! Zelfs mijn teamgenootjes waren af en toe redelijk impressed van mijn dubbel kwaliteiten, wat mij natuurlijk goed deed want wie houdt er nou niet van complimentjes!

4. Ik ben toch meer een buddy person dan ik dacht

Ik dacht altijd dat ik best wel een eenling was, als het enige kind in huis moest ik mijzelf ook vaak genoeg alleen vermaken. Op school ergerde ik mij altijd mega tijdens de teamsporten zoals volleybal waarbij er dan teamleden waren die hun best niet deden of bang waren voor de bal, dan draaide ik met mijn ogen en was totaal gefrustreerd. Daardoor werkte tennis misschien ook wel zo goed voor mij, het was ‘just me and the ball’. Toch weet ik na de competitie zeker dat ik dubbelen veel leuker vind, samen met iemand het geluk delen van een goeie bal, geeft mij meer geluk dan dat ik zelf, alleen, op de baan sta. Dit heb ik niet alleen opgemerkt met de tenniscompetitie, maar ook met crossfit, 13 juli sta ik samen met mijn beste vriendinnetje (ja diezelfde die ook tennist, ze is van alle markten thuis!) op de beach throwdown. Dit is een crossfit wedstrijd voor buddies (teams van 2) op het strand van Scheveningen. De buddy workouts zijn zoveel leuker! Want wat is er nou beter dan samen doodgaan tijdens een crossfit workout? Wellicht dat ik niet een kuddedier ben, maar toch wel meer een buddy person dan ik dacht.

5. Ik kan tennis niet loslaten

Ondanks alles wat ik met tennis heb meegemaakt en de kapotte rug die ik er aan heb overgehouden, tennis heeft me grotendeels gemaakt wie ik ben. Het heeft mij naar mijn grootste avontuur tot nu toe geleid; 6 jaar lang in Amerika wonen, tennissen en studeren. De sport blijft mij toch stiekem een beetje achtervolgen. Ik heb dit jaar geleerd om te accepteren dat ik niet meer zo goed zal zijn als vroeger en door deze acceptatie ben ik weer van tennis gaan houden. Niet dat ik nu elke dag op de tennisbaan zal staan of meteen 5 toernooien mee zal doen, maar ik zal tennis nooit loslaten… toch mooi he? Wat zo’n spontane tenniscompetitie je kan leren over jezelf :).

Liefs,

Evelien

10/07/2018/0 Reacties/door Evelien Strijker

Even voorstellen: Jetske in 15 feitjes

Sportverhalen

Vandaag stellen we je voor aan de nieuwste aanwinst van het Love2workout-team: Sportvideo vlogster Jetske!

Video voorstelrondje

Hoi! Ik ben Jetske en vanaf nu kan je mij vaker zien op love2workout met sportvideo’s waarin in je mee ga nemen naar allerlei verschillende sporten. In de video hieronder stel ik mezelf even kort aan je voor. En scroll nog even naar beneden vppr 15 random feitjes over mij zodat je me nog beter kan leren kennen.

15 feitjes over Jetske

Ik ben geboren met een hartafwijking, daarom sportte ik als kind nooit, pas op mijn 20ste heb ik het roer omgegooid en ben ik begonnen met mijn fit journey.
Ik ben begonnen met hardlopen via de podcast van Evy Gruyart (no spon) daar waar ik eerst net 10 minuten kon rennen, loop ik nu 3 keer in de week hard en hoop ik zelfs mijn eerste halve marathon te lopen dit jaar, en wel in Disneyland Parijs.
Mijn lievelingsfruit zijn aardbeien en meloen.
Ik ben dol op de zomer, picknicken, festivals, cocktails en vooral veel dansen en bruin worden!
Sinds januari 2017 eet ik volledig vegan, het begon vanuit gezondheidsredenen, maar ik doe het nu vooral voor het milieu en de dieren.
Ik eet eerder een zak chips leeg dan een zak (vegan) koekjes.
Ik hou van fotoboeken vol met foto’s, en druk deze dan nog steeds af.
Na een lange afstandsrun wil ik altijd een groot bord pasta!
Naast hardlopen doe ik ook 3 keer in de week aan body pump.
Ik heb mijn eigen kanaal waarbij ik vlog over duurzaamheid, veganisme en sporten.
Mijn valkuil en kracht is dat ik heel veel leuk vind en snel enthousiast ben, waardoor ik soms nogal teveel doe!
Ik had vroeger een hekel aan gym (het altijd als laatste gekozen worden trauma)
Naast sporten is toneel spelen echt mijn passie!
Ik ben stronteigenwijs
Het maakt mij niet zoveel uit wat ik doe, zolang ik maar met leuke mensen ben vind ik het al snel gezellig!

Voor love2workout hoop ik leuke nieuwe sporten te ontdekken, voor jou en voor mezelf! Want er zijn zoveel diverse sporten en als je iets doet wat je leuk vind houd je het ook vol!

Liefs, Jetske

05/07/2018/0 Reacties/door Jetske Kalwij

Even voorstellen: Evelien, accountant en gemotiveerde hobbysporter!

Sportverhalen

Vandaag stellen we je voor aan de nieuwste aanwinst van het Love2workout-team: Blogster Evelien

Blogster Evelien…

Wat een toffe titel he? “Blogster” Evelien.. Blogster… tja, of ik mijzelf nou echt al een blogster vind is de vraag, ik heb ooit eerder een blog geschreven voor Love2workout, maar dat is dan ook mijn enige ervaring tot nu toe. Ah well, vanaf nu ben ik dus part of the Love2workout team en zal ik regelmatig een stukje tikken. Cristel heeft mij gevraagd om eerst even een voorstel rondje te doen, en, aangezien zij de blogster baas is van Love2workout doe ik dit natuurlijk braaf :).

In mijn vorige blog heb ik al wat dingen verteld over mijzelf, maar ik zal hier nog even een keer een korte introductie doen zodat jullie weten wat voor type persoon al deze woorden bij elkaar heeft getikt.

Ik ben Evelien Strijker! Hoi! Aangenaam! Ik ben inmiddels alweer 29 jaar oud en woon al een aantal jaren in Amsterdam. Oorspronkelijk ben ik een vrolijke boeren meid uit Drenthe van waar ik na het halen van mijn VWO diploma ben verhuisd naar Amerika om daar 6 jaar lang te genieten van de Amerikaanse sport cultuur. Vanaf jongs af aan ben ik met sport bezig geweest en ben dan ook uiteindelijk met een sportbeurs voor tennis naar Amerika vertrokken toen ik 18 was.

Work-life balance

Uiteindelijk kwam ik door de liefde terug naar Nederland en werk nu alweer een aantal jaren als accountant bij één van de grote accountantskantoren gevestigd in één van de grote gebouwen op de Zuidas. Mijn grootste issue? Een work-life balance vinden. Naast werkweken van soms wel meer dan 60 uur wil ik ook nog sporten, volg ik nog een studie, heb ik onwijs lieve vrienden die aandacht nodig hebben en… ga ik in 2019 trouwen met mijn allerbeste maatje. DRUK dus. Net zo als vrijwel iedereen.

Mijn favoriete workouts en onderwerpen om over te schrijven

Zoals je merkt ben ik niet een blogster of influenceer die alleen maar met sporten bezig is, ik heb een drukke baan wat het wellicht leuk maakt voor jullie om ook een keer een blog te lezen van een “saaie” accountant. Wat voor onderwerpen kunnen jullie verwachten in mijn blogs?

Evelien tennis

Evelien crossfit

Evelien mudmasters

1. Crossfit

Crossfit staat bij mij op nummer 1. Na veel jaren getennist te hebben was ik er een beetje klaar mee en moest ik opzoek naar iets nieuws. Dit begon met hardlopen, omdat ik nog niet precies wist wat ik zocht in een sportschool. Maar… hardlopen heb ik nooit echt leuk gevonden dus de motivatie was al snel ver te zoeken. Gelukkig heeft mijn beste vriendinnetje mij overgehaald om bij Vondelgym te gaan trainen, voor mij wel een stukje fietsen (20-25 min) maar samen met haar zag ik het wel zitten om wat kickbox lesjes te gaan volgen. Ah fijn, zo gezegd zo gedaan. Tijdens onze kickbox sessies keek ik altijd al met een schuin oog naar de crossfit lessen die naast ons bezig waren, smijten met gewichten, hangen aan de bar, en op je handen lopen, het zag er allemaal zo stoer uit! Dat wou ik ook! Na een beetje zeuren heb ik samen met mijn vriendinnetje de stoute schoenen aangedaan en zijn wij een proefles gaan doen, dit is nu ongeveer 2,5 jaar geleden en ik ben nog steeds helemaal verkocht! Over een paar weken sta ik samen met dat zelfde vriendinnetje op het strand van Scheveningen waar we samen aan een wedstrijd meedoen, hoe tof is dat!? Goed.. voordat ik hier al een hele blog ga schrijven… blogs over crossfit dus.

2. Obstacle runs

In mijn eerste blog voor Love2workout hebben jullie kunnen lezen dat ik ook graag door de modder bagger samen met lieftallige collega’s. Dit blijft gewoon een geweldig evenement en zal ik ook zeker blijven doen in de toekomst waar ik natuurlijk leuke blogs over zal schrijven.

3. Tennis

Mijn oudste passie. Na dat ik terug kwam uit Amerika heb ik de tennisrackets in de kast gelegd en bijna niet meer aangeraakt, tot ik afgelopen winter werd gevraagd om competitie te komen spelen in Amersfoort. Mijn eerst volgende blog zal gaan over hoe ik het heb ervaren om mijn tennisrackets weer af te stoffen en opnieuw die baan op te stappen, dit bracht namelijk een aantal mooie momenten, maar ook flinke tegenvallers met zich mee.

4. Kickboxen

Waarom kickboxen? Dat is een onderwerp voor een blog op zich, maar de hoofdreden; er is niks lekkerder dan na een dag hard werken even helemaal los te gaan op een zak en alle agressie er uit te kunnen knallen. Kickboxen blijft één van mijn grote passies naast tennis en crossfit.

5. Work/life balance

Mijn grootste struggle? Hoe combineer ik mijn drukke baan met de rest van wat ik allemaal wil doen. En wat ik wil, moet dat ook echt? En waarom wil ik het? Issues issues issues.. en blogs mogen toch ook best een keer over issues gaan, in plaats van alleen de leuke dingen?

6. Trouwen en sporten

Ja, 2019.. het jaar dat ik “Ja” ga zeggen, maar hoe zit dat eigenlijk met zo’n trouwjurk passen? Mag je dan nog wel afvallen? of aankomen? En wat nu als je je been breekt? Vooral voor de dames van Love2workout een leuk en wellicht ook voor jullie toepasselijk onderwerp om over mee te lezen.

Evelien boksen

Evelien work life balance

Evelien trouwjurken passen

Ik heb er zin in!

Zoals jullie kunnen lezen heb ik genoeg onderwerpen om jullie (hopelijk) mee te vermaken! Ik heb er zin in om voor Love2workout te gaan schrijven en jullie af en toe een klein kijkje in mijn leven te laten nemen. Hopelijk zijn jullie ook enthousiast! Mocht je nog meer ‘behind the scenes’ willen zien, bekijk dan nog even mijn Instagram. Tot snel!

Liefs Evelien

28/06/2018/0 Reacties/door Evelien Strijker

Even voorstellen: Simone, voedingsadviseur en Floorbarre Teacher

Sportverhalen

Vandaag stellen we je voor aan de nieuwste aanwinst van het love2workout-team: Blogster Simone.

Lekker en gezond eten met Simone

Mijn naam is Simone en ik ben moeder van 3 kinderen: zoon Riley (2009), dochter Evi (2012) en zoon Toby (2014). Na de geboorte van mijn dochter ontdekten we bij haar koemelkallergie waardoor ik me meer in voeding ben gaan verdiepen. Zo heb ik verschillende opleidingen gevolgd o.a. Orthomoleculaire Voeding bij Civas en Trainer Hormonnfactor bij Sonnevelt Opleidingen. Bij die laatste ben ik me ook meer gaan verdiepen in bewegen. Vorig jaar heb ik hierdoor een opleiding tot Floorbarre lerares gedaan. Ik houd me graag bezig met lekker en gezond eten. Op mijn site zul je veel verschillende recepten vinden.

Mijn favoriete workouts

Cristel vroeg mij om te vertellen wat voor sporten ik allemaal doe, maar dat zijn er eigenlijk best wat! Ik zal beginnen met de sporten die ik elke week wel doe:

Dansen

Vroeger heb ik dit lange tijd gedaan en sinds 3 jaar zit ik weer op les. We hebben een leuke groep volwassenen en af en toe treden we zelfs op.

Floorbarre

Hier geef ik zelf les in en ik volg er ook lessen van. Binnenkort zal ik hier wat uitgebreider over schrijven, omdat het nog redelijk onbekend is in Nederland.

Grit

Dit is een high intensity workout waarbij het draait om kracht en conditie.

Pilates

Een fijne manier om te werken aan mijn core.

Soms heel vaak en soms een hele tijd niet..

Daarnaast heb ik nog wat sporten die ik soms heel vaak doe en soms een hele tijd niet. Het ligt er dan net aan hoeveel tijd ik heb of hoe het weer is 🙂

Yoga

Als ik in de avond het idee heb dat mijn hoofd erg vol is, helpt yoga me om even een rustmoment te creëren voordat ik mijn bed instap.

Rolschaatsen

Wanneer de kinderen op school zitten wil ik nog wel eens mijn rolschaatsen aantrekken, maar alleen als het droog weer is en er niet teveel blaadjes of takken op de weg liggen.

Waarover ga ik schrijven?

Zoals je ziet hou ik erg van afwisselen. Rustige workouts afgewisseld met zwaardere waarbij je flink zweet. Voor Love2workout zal ik jullie meenemen langs alle sporten die ik doe. Daarnaast geef ik graag tips over welke voeding handig is rondom je workouts, hoe je sporten kan integreren in een druk leven met jonge kinderen en hoe je jezelf kan blijven motiveren.

Tot heel snel!

Groetjes Simone

www.fitenpuur.nl
Samen op weg naar gezonde gewoontes

19/06/2018/0 Reacties/door Simone Dollee

HARDLOOPTRAINING IETS VOOR JOU? MICHELLE DOET VERSLAG

Sportverhalen

Het is even geleden maar voor wie het zich nog kan herinneren.. 1 van de eerste sportvideo’s op Love2workout was een hardlooptraining met Hardlopen Amsterdam. En naar aanleiding van die video mocht ik toen een hardloopcursus van 13 weken weggeven. De gelukkige winaar van Michelle en zij neem ons mee in haar ervaring van de hardloopcursus. Misschien is hardlopen onder begeleiding in een groep ook wel wat voor jou? Lees het snel!

Jeeeeh gewonnen!

Wat een leuke verrassing toen ik te horen kreeg van Cristel dat ik een 13-weekse hardloopcursus bij Hardlopen Amsterdam gad gewonnen. Ik woon zelf in Amersfoort en gelukkig geven ze hier ook les. Ik sloot dus aan bij Harlopen Amersfoort. Wegens een blessure heb ik de laatste maanden van 2017 amper kunnen hardlopen. Deze cursus was dus de perfecte kans om het hardlopen weer rustig op te bouwen zonder mezelf te overbelasten. En om te kunnen werken aan mijn sportdoel voor 2018: een halve marathon rennen!

Iets over mezelf

Mijn naam is Michelle en ik ben 25 jaar. Wielrennen en hardlopen zijn mijn standaard sporten, maar ik vind het ook leuk om nieuwe sporten te proberen. Vorig jaar waren dat bootcamp, boksen, CrossFit, yoga, Pilates, en boulderen. Van mijn fysiotherapeut mag ik echter geen ‘explosieve’ sporten meer doen wegens een hielblessure. Met pijn in mijn hart heb ik dus boksen, CrossFit en bootcamp moeten opgeven. Hardlopen wordt ook niet aangeraden, maar kan ik moeilijk opgeven. In januari ben ik weer begonnen met 2 à 3 keer in de week korte afstanden te lopen.

De eerste hardlooptraining

Voor mijn eerste hardlooptraining fiets ik naar Amersfoort-Vathorst, waar Huub op elke donderdagavond training geeft aan een groep beginners. Deze avond zijn er 9 hardlopers. Na een warming-up werken we aan onze looptechniek. Huub legt ons uit wat de beste houding is voor het rennen en hoe je je armen moet bewegen om efficiënter te lopen. Voordeel van een hardlooptrainer is dat je zulke handige tips meekrijgt! Vervolgens doen we intervaltrainingen op een verlaten bedrijventerrein. Het fijne aan intervaltrainingen in een groep is dat je op je eigen tempo kunt rennen en het zo zwaar kan maken als je zelf wilt. De hardlooptraining duurt een uur en na afloop doen we nog een aantal rekoefeningen. Bij de beginnersgroep ligt de focus op het aanleren van een goede looptechniek. Aan het eind van de cursus kunnen de lopers 5 km aan één stuk lopen. Al snel blijkt dat ik hier toch iets te snel voor ben. De 10 km kan ik al in een uur lopen. Volgende week sluit ik dus aan bij de half-gevorderden groep van Mirjam!

Half-gevorderden hardlooptraining

De volgende keer train ik bij Mirjam en haar half-gevorderden groep in Amersfoort-Randenbroek op de woensdagavond. Haar groep bestaat uit ongeveer 12 lopers, waarvan er vandaag 9 aanwezig zijn. Op rustig tempo dribbelen we naar de wijk waar we onze intervaltrainingen gaan doen. Deze keer is dat 650 meter op vlot tempo en 350 meter voluit. We rennen vijf rondjes en na een uur keren we terug naar het verzamelpunt om te rekken. Mirjam vertelt dat intervaltraining een goede methode is om je snelheid te verbeteren en om je lichaam te conditioneren om telkens het maximale eruit te halen. Na afloop zie ik op Strava dat we in totaal 7,5 km hebben afgelegd en dat ik zelfs een PR op de 5 km heb behaald! Een geslaagde training! Voortaan staan mijn woensdagavonden in het teken van hardlopen.

Trainingsschema voor hardlopen

Elke week krijgen we van de trainers ook een mail met daarin het huiswerk van de week. Dit is een uitgebreid trainingsschema dat je naar eigen behoefte kan aanpassen. Deze week raadt Mirjam aan om één keer een cross-training te doen en één keer een training te doen waarbij je rustig hardlopen afwisselt met versnelling. Ik ben gewend om ‘gewoon’ te lopen zonder enig doel, dus dit is erg handig! Tijdens de hardlooptraining heb ik Mirjam ook kunnen bestoken met vragen over het trainen. Omdat ik naast het hardlopen ook fiets en zwem, raadt ze mij aan om naast de groepstraining nog één keer een duurloop te doen (van ongeveer 7-10 km) en een losse training volgens het schema.

De losse training van deze week is: warm lopen, 15’ rustig, 2’ snel, wandelen, 15’ rustig, 2’ snel en uitlopen.

Voordelen van een hardlopen in een groep

Mijn ervaring met Hardlopen Amersfoort is dus zeer positief! Hopelijk ben ik aan het eind van de cursus fit genoeg om pijnloos een langere afstand te rennen! Voor de beginnelingen die twijfelen of ze zich moeten inschrijven bij een hardloopgroep, heb ik hieronder alle voordelen op een rij gezet:

Interval, interval, interval. Ik weet dat deze trainingen belangrijk zijn om aan je tempo te werken, maar ik doe ze nooit als ik alleen ren. Bij de groepstrainingen doe je elke week een intervaltraining en dit gaat toch wat makkelijker in een groep met een trainer die je ondertussen coacht.
Warming-up en stretchoefeningen. Nog een onderdeel van hardlopen dat ik altijd vergeet. Goed opwarmen en stretchen naderhand is belangrijk om blessures te voorkomen. Elke training is een reminder om hiermee te beginnen.
Tips van een hardlooptrainer. Huub en Mirjam zijn beide erg gepassioneerd over hardlopen. Tijdens het hardlopen geven ze ons aanwijzingen en corrigeren ze ons op techniek en tempo. Heel fijn!
Samen is leuker. Het is leuk om samen met andere fanatieke lopers elke week te trainen. In het donker alleen hardlopen is soms niet altijd fijn en in een groep heb je dat probleem niet.
Stok achter de deur. Een groep is ook een goede motivatie om elke week de deur uit te gaan en te sporten

Veel succes!

Groetjes Michelle

12/06/2018/0 Reacties/door Cristel

DE MARATHON ALS PERSOONLIJK DOEL VOOR ROSALIE

Sportverhalen

Je kent het wel, het moment tijdens de studie dat je even niet meer weet waar je bent. Verdwaald of je op de goede weg bent. Niks ergs mee, maar wel onzeker. Dat onzekere gevoel van waar ben ik goed in? Waar wil ik zijn over 5 jaar? En hoe ga ik dat bereiken? Toen Rosalie in het tweede jaar van haar studie zat, hoorde ze over de New York Marathon. Die wilde ze lopen! En zo begon haar eerste persoonlijke doel. Lees je mee?

Mijn eerste marathon: NYC

Tijdens mijn studie was er altijd heel veel zelfreflectie, dagelijks waren wij bezig met onze dromen, ambities, leerdoelen, competenties en valkuilen. Heel leerzaam, maar ook confronterend. De strijder in mij wil dan ook altijd het beste van het beste bereiken. Mijn lat ligt hoog. Toen ik mijn marathon in 2012 had gepland, had ik een doel en dat voelde dan ook ontzettend goed. Ik trainde volgens een uitloop schema, in mijn eentje. Elke vrije zaterdag spendeerde ik in de Run2day in Utrecht om te sparren en te kletsen over hardlopen, mijn training en alles wat er bij kwam kijken. Mijn studentenvetjes verdwenen en ik was er helemaal klaar voor. Twee dagen voordat we vlogen, dreigde een orkaan genaamd Sandy, mijn grote droom weg te blazen, maar gelukkig we mochten vliegen! En de goede zenuwen namen toe.

Vrijdag 2 november 2012 rond 6 uur ‘s avonds, ik weet het nog precies. Net terug van shoppen en heldhaftig geld uitgeven, kwam ik binnen in het hotel waar een vreselijke sfeer heerste. Alsof er net iemand overleden was. En toen hoorden we het… Mijn wereld verdween even onder mijn voeten… de Marathon was afgelast. We konden weer naar huis, zonder die prachtige 42 km te lopen. Ik kan niet omschrijven hoe groot mijn verdriet en onmacht waren.

Mijn tweede marathon: Rotterdam

Eenmaal weer thuis, kwam ik 10 kilo aan en heb een hele tijd geen sportschoen aangeraakt. Toch liet ik mij overhalen om me in te schrijven voor Rotterdam Marathon op 13 april. Getraind was ik toch wel, dacht ik… Ik voelde me dik, gefaald en wist even niet waar ik goed in was. Mijn eerste fulltime stage zorgde ervoor dat ik minder tijd had om te trainen, maar weerhield mij er niet van om toch te gaan voor die mooie marathon in de Maasstad. We hadden een strenge winter waarin ik moest trainen, maar ik liep mijn afstanden elk weekend. Met de marathon als doel kreeg ik zelf een beetje controle over mijn prestaties. Een eerste stage is heftig voor het zelfvertrouwen en met die marathon wilde ik bewijzen wat ik WEL kon. Aan discipline geen gebrek en ik kreeg er dan ook steeds meer zin in. Ik schreef mij zelfs in voor de volgende NYC Marathon in november 2013. Het is bizar wat de weg naar een 42 km met een mens kan doen.

De dag van mijn eerste echte marathon…

Vol vertrouwen, maar toch met wat gezonde zenuwen. De dag van de marathon, 13 april 2013. Met een strak blauwe lucht, was het na maanden sneeuw ineens 20 graden. IK GING KAPOT. Met een eindtijd van 4.54 werd er eerlijk waar een nieuwe Rosalie geboren. Ik had de marathon uitgelopen en wat waren mensen trots op mij. In november datzelfde jaar liep ik die in New York alsnog. Het was dezelfde afstand, maar ik was lichter, getrainder, meer gemotiveerd en van deze marathon droomde ik echt. Hier ging het om! Ik liep 4:18 en kwam met mijn naam in de NewYorkTimes. HOLY F*** wat een gevoel!! Dit kan niemand mij meer afnemen.

Wat sporten voor een mens kan doen

Mijn 2013 is een mooie weergave van wat sporten met een persoon doet: in januari zag je een Rosalie, die veel uitging, bol koppie, veel geluk halen uit vrienden en familie. Naarmate de training voor de Rotterdam marathon vorderde, werd ik slanker en zelfverzekerder. Ik heb mijn marathontraining alleen gedaan en gelopen, puur voor mezelf en mijn eigen waardering. Je ziet steeds meer sprankeling in de ogen en het uitstralen van geluk. Het maakte minder uit wat andere vonden, ik vertrouwde op mezelf. En dan trainen voor NYC Marathon, mijn werkelijke droom waarmaken. Nog slanker, nog sprankelender, nog gelukkiger. De lat lag wellicht hoog maar OH wat was ik trots. Het was hard werken, om het geld voor elkaar te krijgen, maar hard werken om de marathon uit te lopen? Nee.

Ik zei zonder moeite nee tegen wijn, liep met plezier de afstanden en de relatie met mijzelf werd steeds sterker. Het lopen was een moment dat van mij alleen was, niemand had daar invloed op of pakte mij dit moment af. Door waar te maken waar je van droomt, creëer je een onverwinnelijk gevoel. Waar een wil is, is een weg. En laat niks of niemand, geen mensen, orkanen of andere tegenslagen je hiervan weerhouden. Heb ik altijd zin om te rennen? Nee… maar het lekkere gevoel erna, daar ben ik verslaafd aan.

Inmiddels ben ik twee marathons verder. In april 2014 heb ik Parijs gelopen en afgelopen april liep ik Rotterdam weer. Rennen en een mooie stedentrip, the perfect combination! Ik heb mijn geluk gevonden, los van wat er privé en zakelijk qua werk gebeurt, die hardloopschoenen houden mij altijd op de weg 🙂

Mijn volgend doel is een marathon onder de 4 uur. 1 ding weet ik wel;

If you can dream it, you can do it!

Groetjes Rosalie.

Vind je het leuk om over persoonlijke sportervaringen te lezen? Misschien is de sportvideo van de zwangere Cristel san iets voor jou of juist het verhaal van Maartje die verslaafd is aan triathlons!

30/05/2018/0 Reacties/door Cristel