Berichten

softbal-ginger-love2workout

Softbal. De sport waar ik als klein meisje verliefd op werd en nu volledig mijn ei in kwijt kan. Inmiddels speel ik sinds mijn 17de voor het Nederlands Softbal Team. Waarom? Omdat ik niet anders zou willen!

 

Nederlands Softbal Team

Je hebt het allemaal weleens gespeeld op de middelbare school. Softbal. Weinig mensen kiezen voor softbal om serieus mee verder te gaan. Zonde eigenlijk, als je bedenkt dat wij met het Nederlands Softbal Team de afgelopen acht jaar tijdens de Europese Kampioenschappen maar twee wedstrijden hebben verloren.

En dat we drie keer ongeslagen Goud en één keer Zilver hebben gewonnen. Dat we met de top van de wereld mee draaien. Namelijk tijdens het laatste Wereldkampioenschap in 2014 een zesde plek. Terwijl wij concurreren met landen waarin vijf miljoen dames softballen en in Nederland maar zo’n vijfduizend. Man. Dan doen wij het als klein landje waar de sport ook nog klein is, toch best heel goed! Al zeg ik het zelf..

 

Wie is Ginger?

Je zal je ondertussen wel afvragen wie dit schrijft. Ik ben Ginger, een 25 jarige zeer ambitieuze en gedreven sportvrouw die zowel op als naast het veld het beste uit haarzelf wilt halen om zo goed mogelijk te presteren. Naast het Nederlands Softbal Team ben ik fulltime werkzaam bij ABN AMRO, blogger voor www.fitnessmeiden.nl en mede organisator van het evenement Softball against Cancer. Een event voor de softbal jeugd in heel Nederland waarbij de gehele opbrengst gaat naar de KWF Kankerbestrijding. Best een druk baasje dus…

 

Softbal leerde me net dat stapje extra te zetten

Spelen in het Nederlands Softbal Team is echt topsport. Topsport heeft mij leren omgaan met alle ups en downs die in het leven zowel letterlijk als figuurlijk op ons afgevuurd worden. Met veel vallen en opstaan ben ik gekomen waar ik nu ben. Maar het is vooral de sport waardoor ik mijn vechtlust, drive, doorzettingsvermogen, vermogen tot hard werken en gedrevenheid heb gevonden. Door softbal heb ik net dat stapje meer leren én durven zetten.

Softbal is een teamsport maar ik vervul daarin wel een individuele positie. Ik ben namelijk pitcher. De pitcher is de werpster die de ballen moet gooien die de slagvrouw van de andere partij moet proberen weg te slaan. Als pitcher zorg je er samen met de catcher voor dat de slagman de bal niet of niet goed kan raken. Niet alleen een belangrijke positie in het veld maar ook een positie waarvoor ik mezelf continue moet verbeteren, uitdagen en waar ik verder in wil groeien.

 

softbal-ginger-love2workout

Alles wat ik leuk vond

Als 5-jarig meisje vonden mijn ouders het tijd voor een teamsport. Aangezien mijn vader vroeger heeft gehonkbald was een jeugddag op de plaatselijk honkbal- en softbalclub in Bussum voor de hand liggend. En wat vond ik dat onwijs leuk! De ene helft van de inning ben je druk met gooien, vangen, fielden, rennen en een nul maken. De andere helft druk met slaan, rennen, schreeuwen en zoveel mogelijk punten scoren. Als klein kind echt alles wat ik leuk vond aan sporten. Zo hard mogelijk gooien, slaan, rennen en winnen!

Vrij snel kwamen mijn coaches erachter dat ik redelijk ‘hard’ een bal onderhands kon gooien. Pitchen werd dus mijn ding (dat gooien onderhands met een bal). En wat bleek? Ik kon het nog aardig ook. En zo kwam het dat ik al vanaf mijn 13de toernooien speel, van Rusland tot aan Amerika. Sinds mijn 17de maak ik deel uit van het Nederlands Softbal Team waardoor het allemaal nog net een stapje serieuzer is geworden.

 

Alle begin is moeilijk

De eerste jaren heb ik flink op mijn tenen moeten lopen. Ik haalde selecties net niet en kwam redelijk wat kilo’s aan. Totdat ik op een dag besloot dat alles in mijn eigen handen lag. Ik had talent, maar met talent alleen kom je er niet. Ik wilde de allerbeste worden en dat werd ik niet door stil te zitten, gewoon maar mee te doen, nog dikker te worden of door op ‘talent’ te teren. Ik moest er keihard voor gaan werken!

De knop ging volledig om. Ik viel redelijk wat kilo’s af en paste mijn eet- en leefstijl aan. Want als ik ooit die Olympische Spelen wilde halen moest ik daar alles voor doen. Niet alleen ben ik gek op het softballen zelf maar inmiddels ben ik vooral verliefd geworden op wat ik ervoor moet doen om in de wedstrijden op mijn top te presteren. Conditie trainingen, hardlopen, fitness, afvallen en op mijn voeding letten. Die combinatie maakte dat ik verschil zag aan mijn lijf en vooral op het veld.

Sinds de knop volledig om is en ik de volle 100% ga voor mijn ‘gezonde’ lifestyle ben ik zowel op, als naast het veld veel gelukkiger. Het harde werken wordt beloond op het moment dat je echt leuk vindt wat je doet. En daar vooral progressie mee boekt. Echt niet elke training is leuk of gaat je met gemak af. De uitdaging is vooral om juist door te blijven gaan op de momenten dat je eigenlijk op wilt geven.

 

Opgeven is niet mijn ding

En laat opgeven nou net niet mijn ding zijn. Op mijn 13de kreeg mijn vader voor het eerst kanker. In 2013 moesten één nier en een grote kwaadaardige tumor operatief worden verwijderd. Tot 2014 was papa schoon van kanker. Tot er weer een tumor werd gevonden in zijn enige overgebleven nier. Met een operatie is de tumor verwijderd waarna nog maar een halve nier overbleef. Papa zou ongeveer vijf jaar kunnen leven met deze halve nier. Totdat in juli 2014 bleek dat het die ene halve nier falende was. Op de donorlijst had geen zin, daarvoor moest je 5 jaar kankervrij zijn. Een levende donor vinden was dus de enige optie. En daar ging ik voor.

 

Niets is een gegeven

Zo gezegd zo gedaan. Ik mocht zelf mijn nier niet afstaan dus besloot mijn verhaal op Facebook te zetten en de brutale vraag te stellen of iemand een nier wilde afstaan aan mijn vader. Maart 2015 heeft mijn vader een donornier ontvangen via mijn brutale vraag op Facebook. Niet alleen een nieuwe nier maar ook een nieuwe papa met een heel nieuw leven. Opgeven is dus niet mijn ding. Softbal en sporten zijn voor mij een grote uitlaatklep geweest in deze moeilijke periode. De sport heeft mij leren doorgaan, leren opstaan en net altijd een stapje extra te zetten voor alles in dit leven. Niets is een gegeven, daar moeten we zelf iets voor doen en intens van genieten.

 

Olympische Spelen 2020

Voor iedere topsporter is er wel een ultieme droom. Voor mij is die droom de Olympische Spelen van 2020 in Tokyo. Deze aankomende winter wordt besloten of honk- en softbal op het programma van 2020 komen. En dan te bedenken dat Japan een heel groot honkbal- en softballand is waar ze softbalstadions zo groot als de ArenA hebben! Kom maar op met die beslissing. Ik kan nu al wegdromen. Elke training telt en mijn reis naar Tokyo is al begonnen!

Wil jij de rest van mijn reis op weg naar de spelen van 2020 in Tokyo volgen? Volg me dan op Instagram en Facebook en laat je meteen inspireren om zo fit mogelijk door het leven te gaan en de beste prestaties uit jezelf te halen!

“Train insane or remain the same!”

 

Heb ik jullie weleens het verhaal verteld dat de basis is voor het starten met Love2workout? Over een klein meisje met autisme waar niemand meer raad mee wist? Dat meisje heeft mij zoveel geleerd over wat sport kan doen voor een persoon, in dit geval voor een kind, dat  ik wist dat daar mijn diepste motivatie vandaag is gekomen om jullie te blijven bestoken met mijn visie. Wat jij wilt bereiken start met bewegen. Echt. Alles. Sport is jouw ‘road to happiness’.

 

Voetbaltrainer in Amerika

In 2010 vertrok in naar Amerika. Ik ging werken als voetbaltrainer- en coach en mocht elke dag met mijn twee grote passies bezig zijn; voetbal én mensen motiveren. Ik zou daar een jaar blijven en elke dag jonge voetballertjes trainen, de sport leren en coachen. Eerlijk? Er stonden teams voor me in de wachtrij en dat had ik niet verwacht toen ik ernaar toe ging. Ik was de enige vrouwelijke trainer in een mannenwereld die, gek genoeg, in Amerika eigenlijk een vrouwenwereld is. In Amerika voetballen mannen niet. Ze doen aan American Football, Basketball of Base Ball. Voetbal is voor kinderen en vrouwen. Waarom? Ik denk zelf dat ze er geen vat op kunnen krijgen. Een spel dat twee keer 45 minuten door gaat (zonder reclame!) en waar de spelers alles zelf bepalen in die 45 minuten. Dat is niet zo gewoon in Amerika. Maar dat ter zijde, dat is een heel andere discussie. Terug naar mijn teams. Ik had er meteen 8 per week toen ik aan kwam. Allemaal meisjesteams. Allemaal keken ze naar me op alsof ik een professionele voetbalster uit ‘The Netherlands’ was. Me? No. But I love soccer (voetbal in het Amerikaans) and I know how to play it!

 

 

Het meisje

En dus ging ik aan de slag. Niet zonder slag of stoot want in Amerika bemoeien alle ouders zich met alles. De training, hun kind, wie er op de bank zit en wie er de penalty moet nemen.  En natuurlijk vinden ze allemaal hun eigen kind het beste. Prima. Beetje politiek, maar ik redde me er wel uit. Ik genoot ervan. Elke dag weer. En na een tijdje, toen de mensen me doorhadden kreeg ik af en toe ook meiden die privé voetballes wilde. Jahaaa. Dat heb je daar dus.

Op een dag kwam er een lange, opmerkelijke vrouw binnen met een klein, woest meisje. Jaartje of acht, boze blik en stil. Of ik haar wilde trainen? En ik zei ja, zoals ik dat altijd zou doen.

Ik pakte mijn zak met ballen bij elkaar, sleepte wat kleine doeltjes en pionnen het veld op en ging aan de slag. Maar dit meisje was anders. Het leek net alsof ze me niet hoorde. Zij pakte ook een bal, draaide haar rug naar me toe en begon in haar eentje op een goaltje te schieten. Ik merkte al snel dat dit geen makkelijke les ging worden. De schoudertjes in de nek getrokken en dat boze gezichtje deden me vermoeden dat moeders me iets had moeten vertellen….

Met veel moeite, overredingskracht, gekke voetbalspelletjes, veel lachen en af en toe mijn stem verheffen, drong ik langzaam tot dit meisje door. En aan het einde van ons allereerste uurtje samen stonden we dan toch een balletje over te tikken. Ze had nog geen woord gezegd maar rende wel met een ontspannen lachje op het veld rond.

Uitgeblust van het geven van zoveel energie bracht ik haar terug bij haar moeder die met een kop koffie het hele proces had gade geslagen. De kleine meid trok weer haar boze gezicht, trok haar schouders weer in haar nek en ze liepen zo de deur uit. Zonder achterom te kijken of te zwaaien.

Ik wist niet wat ik ervan moest denken maar wist wel zeker dat ze nooit meer terug zouden komen. Mijn baas kwam later naar me toe en hij vertelde me hoe het zat. Het meisje was autistisch. Haar moeder was naar ons toe gekomen als een soort van laatste hoop. Ze hoopte dat het voetballen iets voor haar dochtertje kon doen. Ze wilde haar iets geven dat helemaal van haar zelf was. Waar ze trots op kon zijn. En toen viel bij mij het kwartje. Zij had gewoon wat voetballiefde nodig!

 

De trainingen

En ze kwam terug. We zouden een training of acht samen doorbrengen. Even dacht ik dat ik hier helemaal niet geschikt voor zijn, wie ben ik nou om een autistisch meisje iets bij te brengen. Maar het was mijn enthousiasme waardoor zij langzamerhand van het spelletje ging houden. Mijn liefde voor de sport kon ik overbrengen. Het ging niet zonder slag of stoot, soms lag ze kwaad van woede op de grond maar ik hield vol. Ik moest en zou haar elke week weer met een lach zien vertrekken. Heel veel contact was er niet. Ze bleef in zichzelf gekeerd maar toen ze na training nummer drie de deur uitliep en lachend achterom keek, wist ik wel dat er iets gaande was. De weken erna ging ik stug door. Ik negeerde haar woede buien, bleef lachen en kreeg haar om. En wat bleek, ze kon ook nog aardig ballen, al was dat helemaal niet zo belangrijk. Toen de laatste training daar was wist ik nog altijd niet of wat we deden goed was. We speelden nog wat voetbalspelletjes samen en ik liet haar lekker ‘rammen’ op de goal. Na een uurtje onbezorgd voetballen was de laatste les om. Samen ruimden we de ballen op, zetten we de doeltjes op zijn plek en verlieten we het veld. Haar moeder kwam naar ons toe en wat bleek? Deze schat had thuis super haar best gedaan op lieve afscheidscadeautje, speciaal voor mij! En haar moeder vertelde me hoe dankbaar ze waren. Ze was rustiger, beter op school, had minder woedeaanvallen en ze was helemaal gek geworden op voetbal. Ze sliep zelfs met de bal, heel herkenbaar, ik sliep zelf met mijn voetbalschoenen…

 

Mijn motivatie

Zonder dat ik het wist had ik dit meisje geholpen en iets heel waardevols gegeven. Voetbal was haar ding geworden, iets waar ze trots op kon zijn, waar ze op school over kon vertellen. Haar woede was minder, haar lach was er vaker. Dit was onbewust dé trigger voor Love2workout. Het duurde nog twee jaar voordat ik er werkelijk iets mee ging doen en nog een jaar langer, tot nu, dat ik me realiseerde dat dit meisje zoveel heeft losgemaakt in mij.

Love2workout is nog lang niet wat ik wil dat het is. Maar door me dit te realiseren ben ik al een heel eind. Ik zou nog zoveel mooie verhalen willen vertellen waarin sport de basis is voor een ommezwaai in iemands leven. Maar al die verhalen kan ik niet in mijn eentje boven water halen. En daar heb ik jullie hulp voor nodig! Herken je jezelf in  dit verhaal? Je zusje, je oudere broer? Heb je een kennis in Costa Rica die met een boksschool die vele jonge kinderen een plek heeft gegeven in plaats van op straat? Ik wil het vertellen! Allemaal! Dus mail me, bel me, tag me en laat Love2workout de plek zijn die mensen inspireert om te gaan bewegen. For the good. For the Better!

 

 

 

 

Ik ben Lotta, mede-oprichtster van Healthy Life LAB en gepassioneerd kunstschaatser & danser. Op mijn persoonlijke Instagram profiel zie je regelmatig dansfoto’s en schaatsvideo’s voorbij komen en dit is precies waarom mijn verhaal op Love2Workout is terechtgekomen. Toen Cristel mij vroeg om over mijn passie voor het kunstschaatsen te schrijven, was ik meteen enthousiast!

 

Elke keer weer een struggle

Tegenwoordig sport ik minimaal 3 keer per week (meestal meer), maar dit is niet altijd zo geweest. Zeker in mijn tienerjaren deed ik nauwelijks aan sport. Ik voelde me slap en ontevreden over mijn lichaam, dus besloot ik om naar de sportschool te gaan. In de sportschool was ik enkel gefocust op het verbranden van calorieën en het was elke keer weer een struggle om daarheen te moeten. Soms hield ik het maandenlang vol, soms was ik er met enkele weken alweer klaar mee. Toen ik 19 jaar was (inmiddels bijna 10 jaar geleden) besloot ik dat ik een sport wilde gaan doen die ik écht leuk zou vinden.

 

Kunstschaatsen werd mijn sport

Kunstschaatsen was de eerste sport die in mij opkwam. Ik vond het altijd geweldig om te zien op t.v. en het schaatsen (weliswaar langebaanschaatsen) zit in de familie. Daar ging ik dan, de eerste keer op ‘echte’ kunstschaatsen het ijs op. Voor ik het wist, struikelde ik over mijn puntjes (die op niet-recreatieve kunstschaatsen veel groter zijn) en lag ik languit op het ijs!

Ik begon 1x per week te lessen in een recreatieve groep, maar ik vond het zo leuk en was zo gedreven om de nieuwe technieken goed onder de knie te krijgen dat ik regelmatig op de vrije schaatsuren te vinden was. Al snel mocht ik doorstromen naar een hogere groep en het jaar daarop zat ik al in de hoogste recreatieve groep en volgde ik twee lessen per week. Inmiddels kende ik al het personeel van de ijsbaan bij naam.

 

 

Voor de volle 100% genieten

Hoe beter ik in schaatsen werd, hoe leuker ik het ging vinden! Het mooie van deze sport is dat je nooit bent uitgeleerd. Kunstschaatsen is technisch een van de moeilijkste sporten die er bestaan. Dit kan heel frustrerend zijn, want het duurt jaren voor je een bepaalde sprong of pirouette onder de knie hebt, maar aan de andere kant is deze sport júíst heel leuk omdat het zo uitdagend is. Je bent namelijk nooit uitgeleerd, dus het zal ook nooit saai worden!

Inmiddels schaats ik al 6 jaar op wedstrijdniveau en geniet ik van elke wedstrijd die ik schaats. Ook hierin heb ik veel moeten leren, vooral op mentaal gebied. In het begin namen zenuwen altijd de overhand en kon ik bijna niet genieten van mijn moment op het ijs, maar tegenwoordig pak ik mijn moment en geniet ik hiervan voor de volle honderd procent. Voor je het weet is je kür op muziek alweer voorbij!

 

Uitlaatklep boven een strakke buik

Wat ik zo fijn vind aan het kunstschaatsen is dat ik er al mijn gevoel en expressie in kwijt kan. Ik ben altijd al een gevoelsmens geweest en kunstschaatsen is hierin echt mijn uitlaatklep geworden. Omdat ik het zo fijn vind om me vrij over het ijs te bewegen en te dansen op gevoel, wil ik me ook steeds weer verbeteren. Hoe beter ik ben in deze sport, hoe meer vrijheid ik ervaar op het ijs. Natuurlijk krijg ik van zoveel schaatsen ook een strak lichaam, maar dit is voor mij van ondergeschikt belang en meer een ‘leuke bijkomstigheid’.

 

Dezelfde vrijheid en expressie

De zomerseizoenen waren altijd een lastige periode. Ik heb een aantal jaren ook in de zomer 3x per week geschaatst, maar de laatste paar jaar is het ijs in de zomer schaars, duur en ver weg. In de zomer zijn er in heel Nederland maar 3 á 4 ijsbanen open en hier komen dan alle schaatsers uit het hele land naartoe.

De sportschool voelt voor mij al snel als een ‘moetje’, ik kan me er wel toe motiveren omdat ik weet dat ik oefeningen doe ter ondersteuning van het kunstschaatsen, maar meestal komt er al snel de klad weer in. Daarom besloot ik begin dit jaar om in de zomer, dansen te proberen. Ik heb dit eigenlijk nooit eerder geprobeerd omdat ik dacht dat ik de snelheid van het schaatsen zou missen, maar hoe weet je dit als je het nooit geprobeerd hebt?

Inmiddels doe ik sinds een half jaar aan ballet en moderne dans en ook hierin ervaar ik die vrijheid en expressie! Voor mij is deze combinatie van dansen en kunstschaatsen echt perfect: zomer en winter kan ik nu sporten doen waar ik passie voor heb. Inmiddels heb ik mijn sportschoolabonnement al maanden niet meer gebruikt, maar reken maar dat ik regelmatig spierpijn heb!

[one_third]
dansen lotta
[/one_third]

[one_third]
dansen lotta 3
[/one_third]

[one_third_last]
dansen lotta 2
[/one_third_last]

Als kind had ik het al in me

Als ik terugkijk op de weg die ik heb afgelegd naar de sporten die ik leuk vind, zie ik heel duidelijk dat ik dit als kind al in mij had. Toen ik nog maar heel jong was, danste ik altijd door de kamer als mijn vader klassieke muziek aan had staan. De gekste sprongen en pirouettes kwamen voorbij! Ik heb dit nu teruggevonden, in de volwassen persoon die ik nu ben. Gecontroleerder, meer gedreven op verbetering en techniek, maar altijd met die volle passie en de vrijheid die ik vroeger als klein meisje ook al voelde.

 

Een passende sport voor iedereen

Ook in mijn werk help ik regelmatig mensen om de sport te vinden die bij hun past. Dit gaat niet altijd even makkelijk als bij mij. Ik had al een duidelijke voorkeur, maar als je nog nooit een sport hebt beoefend, is het vinden van de juiste sport veel lastiger. Eén ding ben ik van overtuigd: er is voor iedereen een passende sport te vinden. Er bestaan zo ontzettend veel sporten en deze sporten kunnen zo verschillend zijn van elkaar! Ga op onderzoek uit en probeer verschillende sporten. Haak niet direct af bij de eerste poging, maar maak er een uitdaging van om iets te vinden wat je écht leuk vindt. Ik weet zeker dat je hier geen spijt van gaat hebben!

Héhé, het is eindelijk lente! En wat heb ik daar op zitten wachten zeg. De regenachtige, koude, donkere dagen zijn voorbij en dat geldt eigenlijk ook voor mijn gevoel. Nu het eindelijk weer wat lichter wordt buiten heb ik het gevoel dat dat bij mij ook gebeurd. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik vind het heerlijk om weer een frisse neus te halen buiten, ook al is het nog met mijn jas aan en om uit mijn diepe, donkere holletje vandaan te komen. Waar heeft dit mee te maken? Ja absoluut waar, het WEER! Maar ook met jezelf….

 

Tien dagen lang niet praten, geen telefoon, geen t.v. en geen dagboek

Mijn naam is Rohima Hossain, 24 jaar, nog steeds beginnende yogi en woonachtig in Leiden. In mijn eerste blog op Love2workout was ik een echte beginner, ik vond het leuk om yoga te beoefenen, maar ik was nog niet zo ver als ik nu ben. En daarbij draait het niet alleen om op je hoofd te kunnen staan, maar er is veel meer!

Het afgelopen jaar heb ik heerlijk alleen gereisd door Zuid-Oost Azië en wauw! Wat was dat fantastisch. Ik ben op plaatsen geweest, waar ik alleen van had durven dromen en heb dingen mee gemaakt waarvan ik dacht dat ik ze nooit zou doen. Dit heeft mijn levens stijl enorm veranderd.

Mijn hoogtepunt was een 10-daagse stilte meditatie. Kort samengevat: tien dagen lang zat ik in een stilte klooster met tientallen andere nationaliteiten en al die dagen heb ik alleen maar gemediteerd en ben ik met mijzelf bezig geweest, op een goede manier. Wat tien dagen lang niet praten, geen telefoon, geen tv, geen dagboek, met je kan doen?

Mensen om mij heen zeiden vaak, ‘hoezo zou je dat nou doen? Wat leer je daar nou van? Ik zie het nut er niet van in.’ En ik kon ze geen ongelijk geven. Wanneer je nog écht alleen bent geweest dan weet je ook niet beter. Maar op dit soort momenten ga je nadenken, nadenken over wat je allemaal hebt meegemaakt, de leuke en minder leuke dingen om uiteindelijk uit te komen bij niemand anders dan jezelf. Dit is ook waar yoga om draait. Dat je bij jezelf kan komen en daardoor gelukkig kan worden met jezelf.

 

Yoga is geen competitie, je doet het voor jezelf

Tuurlijk is het leuk om lenig te worden, of om bepaalde poses te kunnen maar waar het eigenlijk om draait bent jij. Yoga is geen competitie, je doet het niet voor anderen of met anderen, alleen voor jezelf. Sommige mensen gebruiken het als afleiding, om even een uurtje aan niets te denken, of tegen pijntjes in het lichaam of slaap gebrek. Er zijn tientallen, misschien wel honderden reden om yoga te beoefenen. Maar voor mij heeft het vooral rust gebracht en de bewustwording van mijn lichaam, aan de binnen- en buitenkant.
Je kent het wel, je begint je dag met een kop koffie of thee, gaat naar je werk, komt thuis, gaat misschien nog even sporten, eten en naar bed. Dit is jouw routine en zo ga je iedere dag maar door, zonder na te denken. Alsof alles maar goed gaat en je aan niets hoeft te denken. Dit zijn de patronen die van ons dagelijks leven deel uitmaken en die kunnen een sleur worden. Dan kan ik het ook over een groter patroon hebben, bijvoorbeeld: We vallen elke avond aan dezelfde kant in slaap, we nemen elke dag dezelfde trein, we nemen op dezelfde manier onze telefoon op, etc. Onze gewoontes. Herkenbaar?

Probeer eens het tegenovergestelde te doen voor één dag, je patronen en je gewoontes bewust doorbereken en kijk alleen eens hoe je je daar bij voelt.

 

Op elk moment van de dag mediteren

Sinds kort ben ik ook begonnen met mediteren. Tuurlijk, in het ‘stilte klooster’ heb ik elke dag negen uur lang gemediteerd, maar heel veel anders kon ik daar niet doen. Nu doe ik het uit mezelf maar het blijft lastig. Is dat niet met bijna alles zo? Hoe vaker je het beoefent, hoe ‘beter’ je wordt? Of eigenlijk; hoe fijner het wordt. Ik begin mijn dag met een korte meditatie of mediteer net voordat ik naar bed ga. Maar eigenlijk kan je op elk moment van de dag mediteren. Zelf als je in een overvolle trein zit. Hoe lekker zou dat zijn? In de spits even naar jezelf terugkeren of als je in de tandarts stoel zit en je omgeving afsluiten. Zover ben ik helaas ook nog niet, maar het heeft geen haast en ik doe alles op mijn eigen manier. Het is voor mij al een grote stap dat ik dit doe, ik vond het altijd maar niks en had er vrij weinig mee. Ook de omgeving maakt het niet altijd makkelijk. Mensen die ook maar blijven zeggen;  ‘wat klinkt het toch zweverig’. Maar, wat maakt het eigenlijk uit wat mensen van je denken? Je moet toch doen waar je zelf blij van wordt?

Dus wees niet bang om het toe te laten en doe het gewoon! Het is nu eenmaal 2016 en mensen worden eindelijk een beetje bewust van het leven, van zichzelf, van de dingen om hen heen. Ik ben daar erg dankbaar voor, dankbaar dat ik deze weg heb gevonden en dat er nog zo veel te leren valt in het leven, over yoga, over meditatie, eigenlijk over alles. We raken nooit uitgeleerd toch?

‘Je ware thuis bevindt zich in je geest. Heb je dat eenmaal gevonden, dan kun je je overal thuis voelen’

Heb je interesse hebben om een keer te proberen te mediteren?
Het enige wat je hoeft te doen is een comfortabele zithouding aan te nemen, je ogen te sluiten en alleen je aandacht bij je ademhaling brengen. Verder niets. Dat klinkt toch al heerlijk?

Heel erg bedankt voor het lezen, ik vond het leuk om dit met jullie te delen en om jullie hopelijk te inspireren met mijn verhaal.  Mochten jullie nog vragen hebben, laat die dan in de comments achter of stuur me een berichtje via @rohima92 op Instagram.

Stronglikeafighter transformatie kopie

Dit is het verhaal over mijn transformatie. Een fit journey die me meer gaf dan spierballen alleen. Deze fit journey gaf me een stukje van mijn leven terug.

 

Een beetje verdwaald liep ik rond…

Het was een donderdag en ongeveer vijf jaar geleden. Ik kwam wel vaker op de sportschool maar dan voor wat minuutjes op de loopband of een zumba lesje. Verder had ik op de sportschool eigenlijk niks te zoeken. Ik wilde wel graag bewegen en sporten maar ik wist niet zo goed wat ik nou precies in zo’n sportschool moest. Een beetje verdwaald liep ik daar dan rond. Die donderdag had ik de moed bij elkaar geraapt om de gespierde vrouw, die op de sportschool werkte, aan te spreken. Een beetje verlegen vroeg ik haar of ik spullen nodig had om aan haar les mee te mogen doen. Nee, dat hoefde niet, zij had spullen genoeg. Het was donderdag en ik had nog tien minuten voordat de les begon die later mijn leven zou veranderen. Zou ik het wel doen? Durfde ik het wel? “Fuck it,” dacht ik. “Ik doe het gewoon.”

 

Alles was eng

Ik ben pas eenentwintig maar ik heb al veel meegemaakt in mijn korte leventje. Mijn jeugd was moeilijk, ik heb verschillende trauma’s opgelopen en daardoor heb ik een posttraumatische stressstoornis (PTSS) gekregen. Ik was een onzeker en bang meisje. Ik vond alles eng. Mensen, alcohol, groepen, harde geluiden: alles was eng. Vijf jaar geleden durfde ik niet eens na zes uur de straat nog op.

Maar toen was het zo ver: mijn eerste kickbokstraining ooit. Toen ik ietwat voorzichtig die zaal binnenstapte had ik nog geen idee wat de gevolgen zouden zijn van dit ene lesje. Ik wist niet eens dat er gevolgen zouden zijn. Van de les zelf kan ik me niet veel meer herinneren. Ik weet alleen nog dat ik ontzettend mijn best deed, na de warming-up eigenlijk al kapot was, maar dat aan niemand wilde laten blijken, en dat ik van verschillende mensen complimentjes kreeg. De complimentjes waren heel waardevol voor mij. Ik kreeg het idee dat ik hier nog wel eens goed in kon worden. De volgende training kwam ik weer. En die daarna weer. Ik kocht mijn eigen boksspullen en voordat ik het wist trainde ik vier à vijf keer in de week. De trainers hadden het volste vertrouwen in me en langzamerhand begon ik ook een beetje vertrouwen in mezelf te krijgen.

 

Ik leerde terug slaan

Ik was niet meer het meisje dat door alles en iedereen pijn gedaan kon worden. Ik leerde terug slaan. Letterlijk en figuurlijk. Maar vooral figuurlijk. Ik was geen slachtoffer meer, ik was het zat om het slachtoffer te zijn. Ik moest voor mezelf leren opkomen. Elke training kreeg ik er een klein beetje zelfvertrouwen bij. Ik durf nu ’s avonds over straat te gaan en ik durf voor mezelf op te komen. Ik had nooit gedacht dat een sport mij zoveel kon brengen.

Ik train nu al vijf jaar en ik ben ontzettend dankbaar. Dankbaar dat ik deze sport heb mogen vinden. Dankbaar voor al het goede dat het me gebracht heeft. En vooral dankbaar voor al het vertrouwen dat mijn trainers in me hebben. Zij hebben me door moeilijke tijden heen gesleept. Zij leerden me dat het niet erg was om te vallen, ze leerden me dat je dan gewoon weer op moet staan.

Wil je meer weten? Volg me dan op Instagram @stronflikeafighter

[one_half]
transformatie
[/one_half]

[one_half_last]
Stronglikeafighter transformatie kopie
[/one_half_last]

Hoi allemaal! Ik ben Maartje en je hebt me misschien eerder gezien op Instagram als @Gezondereceptjes. Ik ben 17 jaar en doe nu VWO 5. Sinds ongeveer een half jaar ben ik begonnen met gezond eten en ben een Instagram account gestart. Ook ben ik begonnen met de BBG (Bikini Body Guide) van Kayla Itsines, loop ik al een tijdje hard en zit ik op hockey. Zo kom ik dus wel aan mijn uurtjes sporten in de week! In deze blog vertel ik jullie graag meer over het hardlopen, ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden!

Mijn weg naar de snelste kilometer! Tips & tricks voor sneller lopen dan ooit…

Hardlopen doe ik nu al ongeveer 3 jaar, ik begon ooit samen met mijn moeder op een rustig tempo. We liepen steeds een rondje vlak bij ons huis van 6 km. Het ging steeds beter, we konden steeds langer rennen en het was nog gezellig ook! Later ging ik vaker alleen hardlopen of samen met mijn papa, die loopt net even wat harder en dat daagde me weer iets meer uit.

Op een gegeven moment ben ik me gaan inschrijven voor wedstrijden en eindigde ik altijd wel redelijk aan de hoge kant, wat mij natuurlijk enorm motiveerde! Ik begon het steeds leuker te vinden en ging echt genieten van elke run. Zo won ik zelfs één keer een wedstrijd! Een jaar later werd ik tweede bij diezelfde wedstrijd. Ik liep hem wel 2 minuten sneller dan de eerste keer, maar nu liep er gewoon een andere super snelle dame mee. Nu ben ik dus de trotse eigenaar van twee dikke vette bekers!

 

Snelheid als doel

Sinds een paar weken loop ik samen met een vriendin elke zondag. Omdat ik al veel langer hardloop plak ik er af en toe nog een kilometertje aan vast. Ik heb namelijk een nieuw doel: snelheid!

Een paar maanden geleden deed ik mee met de actie van Nike, ‘the fastest mile’, ik dacht, waarom ook niet! Ik ga eens kijken hoe snel ik kan worden. En dat ging best lekker, dus is mijn plan nu: trainen, trainen, trainen! Eén van mijn eerste mijls liep ik in 6:48, waar ik super trots op was, want dat is 14,5 km/h. Vorige week heb ik 1 kilometer gelopen en het ging super lekker, in 3:58 was ik binnen! Super gaaf, en ik ga hier zeker mee door, ik ben benieuwd hoe veel sneller ik nog kan worden!

Ondertussen loop ik nog steeds elke week hard en ik heb mijn records gebroken! Dit is mijn motivatie, hierdoor blijf ik hardlopen, ik zie mijzelf zo groeien en dat vind ik heerlijk!

 

 

Mijn tips & tricks bij hardlopen:

  • zoek een maatje om mee te beginnen (samen sta je sterker!)
  • niet te snel willen gaan in het beging, het kost veel tijd om je lichaam te ‘leren’ rennen. Gun je lichaam die tijd om het onder de knie te krijgen
  • spreek met jezelf af dat je minimaal één keer per week gaat lopen, ritme en structuur helpen je lichaam te wennen aan het rennen
  • de eerste keer hardlopen is altijd saai, vermoeiend en heel stom! Daarom moet je afleiding zoeken door bijvoorbeeld een mooie omgeving,  een vriend(in) om samen mee te lopen of muziek
  • ben je al een hardloper bent? Let dan op je voeding met de intensiteit van je trainingen: meer eiwitten voor spieropbouw en vaker tempo variëren om sneller te worden
  • denk zo: elke meter die ik heb gelopen, kan niemand me meer afpakken!
  • kijk af en toe terug en realiseer je wat je al hebt bereikt, maak ‘progress-foto’s’ of houd een app’je bij waar je de afstanden en tijden bij kan houden. Het werkt super motiverend om die af en toe terug te kijken.
  • een goede warming-up is het halve werk, zeker als je wat harder gaat lopen is een warming-up cruciaal! Even wandelen en rustig joggen en losmakende oefeningen voor minimaal 5 minuten helpt blessures voorkomen. (en natuurlijk even stretchen achteraf)
  • en last but not least: schrijf je in voor een wedstrijd of een run voor het goede doel, dit motiveert jou om het vol te houden en te trainen. En na de wedstrijd voel jij je super goed!

 

Ik hoop dat je mijn verhaal en tips plezier met hebt gelezen. Als je nog vragen hebt over hardlopen of over hoe ik ooit de motivatie heb gevonden om te beginnen, laat dan een reactie achter of stuur me een bericht via instagram!

 

Liefs,

Maartje

Hoi! Ik ben Marieke en ik ben 31 jaar. Cristel vroeg mij een stukje over mijn sport te schrijven voor haar blog Love2Workout. Te gek! Ik kan de hele dag praten over paaldansen. De sport wordt ook steeds meer bekend, gewaardeerd en beoefent door het grote publiek en dat verdient deze sport ook. Paaldansen is niet alleen voor slanke, jonge, lenige meiden. Iedereen kan dit leren en dat is het leuke eraan!

 

Dansen, dansen, PAALdansen..

Al mijn hele leven dans ik. Thuis voor de spiegel, in de danszaal en op het podium.
Na jaren gedanst te hebben in een showgroep, ben ik door een samenloop van omstandigheden actief gaan lesgeven op verschillende sportscholen in mijn omgeving. Dance Fitness, Jazz Dance, dansles voor de allerkleinsten en de alleroudsten en Hula Hoop (daar kan ik later nog wel eens meer over vertellen). Eens een danser, altijd een danser! Tegelijkertijd kwam ik in aanraking met paaldansen. Al tijdens mijn eerste les was ik verkocht! De combinatie van kracht, lenigheid, sierlijkheid en conditie inspireerde mij enorm. Dit wil ik!

‘Tijdens je eerste les voel je je doorgaans een slappe stijve hork die twee weken moet bekomen van de spierpijn’.

Alle clichés over dansen zijn waar. Het is een lifestyle, je voelt je vrij en zelfverzekerder, het is een uitlaatklep, je voelt je mooier, sexier en sterker. Alles kan en alles mag, niks is raar of slecht en iedereen kan het leren. Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Bij paaldansen wordt dat gevoel nog meer versterkt. Tijdens je eerste les voel je je doorgaans een slappe stijve hork die twee weken moet bekomen van de spierpijn maar je zult merken dat je je elke week sterker voelt worden. Elke week gaan oefeningen makkelijker en sierlijker en een leuke bijkomstigheid is dat je lichaam ook verandert. Ineens komen die spierballen en je sixpack tevoorschijn.

 

Paaldansen is meer dan erotisch om een paal draaien..

Clichés over paaldansen (voornamelijk verzonnen door mannen) zijn doorgaans niet waar. Het is veel meer dan het exotisch of erotisch om een paal draaien in een stripclub. Hoewel ik daar veel respect voor kan hebben want die meiden doen ook vaak halsbrekende toeren en hebben de sport immers min of meer geïntroduceerd.. En veel meiden vinden het ook wel leuk om een soort van sexy om die paal heen te dansen ;). Uiteindelijk is paaldansen een geweldige vorm van krachttraining in combinatie met flexibiliteit en uithoudingsvermogen. Een complete workout dus!

 

[one_half]
paaldansen marieke love2workout
[/one_half]

[one_half_last]
paaldansen love2workout
[/one_half_last]

Trainingsmaatje

Sinds een aantal jaar geef ik zelf workshops (voor bijvoorbeeld vrijgezellenfeestjes) en les aan beginners. Ik volg zelf nog af en toe les bij verschillende dansscholen. Het is hartstikke leuk om met veel verschillende mensen te trainen. Wat ook helpt om zelf beter te worden? Mijn trainingsmaatje, Natascha. We helpen, inspireren en motiveren elkaar en daarnaast is het heel gezellig en altijd fijn om een goede spotter in de buurt te hebben voor als je halsbrekende toeren uit wilt halen. Natascha is al sinds 2011 mijn duopartner. Ik vind duo-paaldansen (waarbij je met z’n tweeën in één paal oefeningen doet of synchroon aan twee palen) nog het allerleukste. Het wordt dan toch meer een teamsport!
Lonneke is ook leuk. Die sluit regelmatig aan als Natascha en ik gaan trainen. Supergezellig!
Lonneke is zoals ze zelf zegt: #fitover40 wat eigenlijk betekent dat ze ouder dan 40 jaar is, er geweldig uitziet en zich met het grootste gemak in een paal kan hijsen. Ik vind haar een voorbeeld voor veel vrouwen die denken dat ze ergens te oud, te dik of te slap voor zijn. (Check haar blog maar eens voor inspiratie!)

 

Doe een sport die je leuk vindt!

Tegen vrouwen die ‘fit willen worden/blijven’ zeg ik altijd; ga op zoek naar een sport die je leuk vindt. Als je plezier hebt in je sport is het makkelijker om het vol te houden maar ook een motivatie om jezelf uit te dagen en steeds een hoger niveau na te streven. Paaldansen is dat zeker voor mij! Ik ben sterker, strakker en zelfverzekerder geworden door deze sport. In de afgelopen jaren zag ik niet alleen mijn lichaam veranderen maar gaf het paaldansen mij ook een ander soort voldoening.

 

De beste paaldanseressen van Nederland

Mocht je nieuwsgierig zijn geworden naar de paaldans-sport, check dan ook eens de beste paaldanseressen uit Nederland! We hebben echt een paar toppers, met ieder een heel andere stijl en manier van bewegen maar waar wij echt trots op kunnen zijn! Een kleine greep:

Yvonne Smink (o.a. Nederlands Kampioen Paaldansen 2014): www.yvonnesmink.com
Hanka Venselaar (o.a. drievoudig Europees Kampioene artistiek paaldansen, Wereldkampioen PoleTricks en Aerialist): www.hankavenselaar.nl
Tatjana van Onna (o.a. Winnares Dutch Pole Art Championship 2015) : www.pdfamsterdam.com

 

Paaldansen in actie

Wil je mij in actie zien? Kijk dan eens op mijn Instagram account
Daarnaast geef ik elke vrijdagavond twee uur paaldansles bij Prosport Healthcenter in Doetinchem en zijn jullie natuurlijk altijd welkom voor een proefles of een workshop!

 

Mijlpaal! De eerste mannelijke gastblogger op love2workout. Hoe mooi is dat? Koen neemt ons mee in zijn fitjourney. Van er ‘stiekem goed uit willen zien’ tot professionele fitnesstrainer. En bovendien een kijkje in zijn trainingsschema en zijn voedingsschema. Lees je mee?

 

Van lui tot fitnesstrainer

In fitnessblogs en –interviews kom ik vaak tegen dat iemand van jongs af aan he-le-maal weg is van sporten. Nou, ik dus niet. Ik scheen zelfs ‘lui’ te zijn maar dit ontken ik natuurlijk met volharding. In deze blog post vertel ik over mijn fitness journey van ‘lui’ tot fitnesstrainer. In een poging deze introductie intellectueel af te sluiten, een quote die mijn persoonlijke motivatie goed weet te verwoorden:

 

“No man has the right to be an amateur in the matter of physical training. It is a shame for a man to grow old without seeing the beauty and strength of which his body is capable.” – Socrates

 

Mijn verhaal

Mijn fitnessverhaal begon vier jaar geleden op de rijpe leeftijd van 21 jaar. Via mijn werk kon ik een maand gratis sporten bij de plaatselijke sportschool. Het gevoel van productief, gezond en gezellig (met vrienden) bezig zijn wist mij gelijk te grijpen. En dat is vier jaar later nog steeds een van de belangrijkste redenen dat ik sport. Elke keer dat ik de sportschool uitkom is dit als een ‘beter persoon’. Daarnaast, zoals de bovenstaande quote van Socrates beschrijft, vind ik het geweldig om te kijken hoe ver ik kan komen. Mijn eigen grenzen blijven verleggen. En als het stagneert verschillende methodes proberen om dan toch die laatste procenten eruit te persen. Maar dat begon natuurlijk niet zo.

Mijn allereerste doel was fit te worden voor het aankomende voetbalseizoen. En wellicht stiekem ook een beetje om er goed uit te zien. Ik begon met het volgen van schema’s van de sportschool. Ik merkte dat ik het snel oppakte (letterlijk en figuurlijk) en mijn interesse naar krachttraining groeide. Ik heb mij helaas in het eerste jaar vaak schuldig gemaakt aan te veel en te snel willen. Ik lette meer op de getallen dan de uitvoering en in deze periode heb ik verschillende blessures opgelopen. Een pijnlijke les die me geleerd heeft dat een veilige vorm van trainen, voor het gewicht gaat. Dit heeft mij geforceerd wijzer aan de slag te gaan.

 

Bro-splits

Ik ging alles lezen wat ik kon vinden over dit onderwerp. Ik begon met het volgen van schema’s die ik op het internet vond. Vaak waren dit ‘bro-splits’ waarop één grote spiergroep of twee kleine op 1 dag worden getraind. Bijvoorbeeld op maandag rug, dinsdag borst, woensdag benen en donderdag schouders/kuiten. Ik heb in deze periode veel progressie (vooral massa) kunnen boeken maar ik had het gevoel dat er meer in zat. Ik wou mijn persoonlijke records verbreken op the Big 4: squat, deadlift, bench press en de overhead press. En hoewel mijn methodes afwisselen is dat momenteel nog steeds mijn doel. Zodoende ben ik mijn eigen schema’s gaan maken toegespitst om mijn eigen wensen. Om er zeker van te zijn dat dit goed gebeurde ben ik na mijn opleiding Commerciële Economie de opleiding Fitnesstrainer A gaan volgen.

 

Na een kleine 4 jaar is dit resultaat. Foto’s van halverwege het jaar 2015.
Na een kleine 4 jaar is dit resultaat. Foto’s zijn van halverwege het jaar 2015.

Mijn training

Wat ik nu doe is ‘powerbuilding’, een combinatie van powertraining (kracht en explosiviteit) en bodybuilding (massa). Spierkracht en spiermassa staan natuurlijk met elkaar in verband maar ze zijn niet hetzelfde. De hoeveelheid kracht die je spieren kunnen zetten ligt ook aan hoe effectief ze werken (zoals het vermogen van je hersens om een sterk signaal te sturen naar je motor units te sturen en daardoor meer spiervezels kan aanspreken tijdens een inspanning).

Ik leg het accent op kracht en massa door het aantal sets, herhalingen, rusttijd en snelheid van de uitvoering (zoals negatieve herhalingen) te manipuleren. Negatieve herhalingen is dat je de nadruk legt op de excentrische fase in een herhaling. Dus bij een bicep curl het gewicht snel omhoog tillen (bicep trekt samen) en dan heel langzaam laten zakken (bicep rekt uit).

De vuistregel die ik gebruik voor het aantal herhalingen is:

  • Kracht: 3 á 5 herhalingen (volledige rust tussen sets)
  • Massa: 8 á 12 herhalingen (weinig rust. 45 – 60 sec)
  • Uithoudingsvermogen: 15 á 30 (weinig rust)

 

Push Pull Legs trainingsschema

Het schema dat ik momenteel met resultaat en plezier volg is aan de hand van de Push Pull Legs (PPL) structuur. Dit is een schema met drie verschillende dagen die je blijft herhalen. De hoeveelheid rustdagen bepaal ik zelf. Als ik voel dat mijn lichaam rust nodig heeft of ik kan niet door verplichtingen dan neem ik rust. Op deze manier ga ik zo 4 á 5 keer per week sporten. Heb ik bijvoorbeeld op maandag ‘Push’ gedaan en kan ik dinsdag en woensdag niet sporten dan ga ik op donderdag verder met ‘Pull’. Kan ik vier dagen achter elkaar sporten dan roteer ik door en doe ik Push – Pull – Legs – Push.

De naam beschrijft al hoe de dagen ingevuld worden. De push dag bijvoorbeeld bestaat uit oefeningen waarbij je het gewicht weg duwt (pushed) zoals borst- en tricepsoefeningen. Bij de pull dag trek je de gewichten naar je toe zoals bij rug- en bicepsoefeningen. Hoe ik dit momenteel doe is als volgt:

Push: borst en triceps.

[one_half]
3 sets van 5 reps

3 sets van 10 reps

3 sets van 10 reps

1 keer tot failure

3 sets van 5 reps

3 sets van 12 reps

2 keer tot failure

2 keer tot failure
[/one_half]

[one_half_last]

Dumbell Bench Press

Incline Smit-machine Pres

Middle Cable Chest fly

Dips (breed)

EZ-bar Seated French press

Reverse grip triceps extension

Dips (small)

Planken (core)
[/one_half_last]

 

Pull: rug en biceps.

[one_half]
3 sets van 5 reps

3 sets van 8 reps

3 sets van 10 reps

3 sets van 12 reps

3 sets van 12 reps

2 sets van 5 reps

2 sets van 10 reps

2 sets van 10 reps
[/one_half]

[one_half_last]
Bent-over barbell row

Cable-row

T-bar Pull-downs

Rope Face-pulls

Barbell shrugs

Barbell curls

Pinwheel curls

Reverse grip barbell curls
[/one_half_last]

 

Legs: benen

[one_half]
3 sets van 5 reps

2 sets van 10 reps

4 sets van 8 reps

3 sets van 12 reps

3 sets van 12 reps

2 sets van 12 reps

2 sets van 15 reps

3 sets tot failure
[/one_half]

[one_half_last]
Squat

Squat

Romanian Deadlift

Dumbbell Lunges

Hamstring curls

Standing Calf raise

Seated calf raise

Leg raises (core)
[/one_half_last]

 

Deze oefeningen zijn met oog op mijn persoonlijke doelen uitgekozen. Ik heb weinig schema’s zonder de geweldige deadlift oefening. Maar squats, Deadlifts en voetballen in dezelfde week geeft mij te weinig tijd voor herstel. Daarnaast doe ik in dit schema weinig direct schouderwerk omdat ik de relatief kleine spiergroep ‘vers’ wil houden voor de borst- en rugdagen, ik overbelast ze snel.

 

[one_half]
love2workout blog Koen
[/one_half]

[one_half_last]
koen-fitnesstrainer
[/one_half_last]

Mijn dieet

Het beste dieet is het dieet dat je vol kan houden.

Dat is mijn gouden regel. Ik zie vaak mensen in een vlaag van goede voornemens het roer volledig omgooien en al het ongezonde eten de oorlog verklaren. En dit heb ik ook gedaan…voor een tijdje. Het probleem hiervan is dat het (zo goed als) niet vol te houden is op lange termijn omdat je continu dingen moet laten staan waardoor je vroeger of later gaan steeds meer gaat afvragen of het je wel allemaal waard is.

Uiteindelijk ben ik uitgekomen bij ‘IIFYM’. Wat staat voor If It Fits Your Macro’s. Dit is een ‘dieet’ dat je in staat stelt te blijven eten wat je altijd hebt gegeten, maar je kijkt wel naar de hoeveelheden. Dit maakt het makkelijk vol te houden en ik doe het zelf al bijna 2 jaar. Ik bereken mijn calorie behoefte aan de hand van de volgende formule:

Vrouwen = 655 + (9.6 X gewicht in kg) + (1.8 x lengte in cm) – (4.7 x leeftijd in jaren)
Mannen = 66 + (13.7 X gewicht in kg) + (5 x lengte in cm) – (6.8 x leeftijd in jaren)

Hierbij reken ik dan nog 300-500 calorieën bij als ik wil aankomen en af, als ik wil afvallen. Daaruit bereken ik de hoeveelheid koolhydraten, eiwitten en vetten die ik nodig heb. Hiervoor gebruik de formules:

Eiwitten = Lichaamsgewicht in kg x 1.85

Vetten = Lichaamsgewicht in kg x 1

Koolhydraten = de calorieën die overblijven

In mijn geval is dat op dit moment 400 gram koolhydraten, 185 gram eiwitten en 100 gram vet. Met welk voedsel ik op een dag die 185 eiwitten krijg maakt niet uit, zolang ik die 185 maar binnen krijg. Je begrijpt het al, dit is heel flexibel. Ik hoef niet vooraf tot in de puntjes te plannen wat ik eet en ik kan eten waar ik trek in heb. Daar moet ik bij zeggen dat ik dit wel met ‘gezond’ verstand. Ik probeer minstens 75% van mijn behoefte uit gezond voedsel te halen. En de overige 25% ben ik wat losser. Dit geeft mij de ruimte wel te blijven genieten van eten en zorgt ervoor dat het geen ‘strafdieet’ is. Om dit makkelijker te maken gebruik ik myfitnesspal.com. Op deze website en mobiele app kan je invullen wat en hoeveel je gegeten hebt (ook met barcode scanner) en dan wordt automatisch berekent wat erin zit en wat je dagtotaal is. Je leert gelijk ook wat in al je eten zit.

Dit is in kort wat ik doe en hoe ik er tegen aan kijk. Ik hoop dat je het leuk (en misschien zelfs een ietsepietsie interessant) vond mijn verhaal te lezen.

Groetjes Koen

 

 

Hoi allemaal! Mijn naam is Myrthe, 20 jaar, foodlover en een beginnende crossfitter, uit de achterhoek. Toen ik benaderd werd door Cristel om mijn fitjourney te delen met jullie werd ik meteen erg enthousiast! Ik ben zelf ruim een half jaar geleden begonnen met het posten van foodpics op Instagram onder de naam Imyrthe.kookt om mijzelf, maar ook andere te motiveren om (nog) gezonder door het leven te gaan.

 

Een moment om nooit meer te vergeten…

Ongeveer 2 jaar geleden ben ik een half jaar in Curaçao geweest voor mijn studie. De tijd van mijn leven en een moment om nooit meer te vergeten. Heerlijke zonnige, tropische dagen met lekkere hapjes en drankjes en natuurlijk weinig slaapuren in de nacht. Veel beweging zat er ook niet echt bij, en dat loonde zich. Toen het avontuur eenmaal was afgelopen en ik op de weegschaal belande was het ook een moment om nooit meer te vergeten…

Mijn eetpatroon moest drastisch worden veranderd en ik zou en moest van mijzelf veel meer bewegen. Een plan van aanpak had ik nog niet echt. Ik keek vooral veel op internet om inspiratie op te doen, want er met iemand over praten durfde ik niet. Ik voelde mij echt verschrikkelijk in mijn eigen lichaam. Hoe stom was ik om mijzelf zo te laten gaan de afgelopen maanden.

 

De knop MOET een keer om!

De eerste paar maanden had ik mijn focus gelegd bij sporten en was ik 5 keer per week te vinden in de sportschool. Ik merkte al snel aan mijn lichaam dat het afvallen erg langzaam ging en mijn lichaam 5 keer in de week sporten niet aankon, maar de kilo’s moesten er af! Na ruim 6 maanden fanatiek sporten was ik 5 kilo kwijt. Het begin was er in ieder geval , maar voor mijn gevoel ging het veel te langzaam voor wat ik er allemaal voor deed.

Via via ben ik bij iemand terecht gekomen die voedingsschema’s maakt om te helpen bij het afvallen.Het was een streng programma waarbij ik koolhydraat arm moest gaan eten. Ik had weer een beetje hoop en kreeg nog meer motivatie om door te gaan met het veranderen van mijn leefstijl. Ik was zo ontzettend gemotiveerd!

Ik wilde mij eindelijk weer prettig voelen in mijn lichaam zonder dat ik mijzelf verstopte achter mijn wijde kleding. De kilo’s vlogen er met de weken af en er gebeurde nog een wonder. In het verleden had ik dagelijks last van hoofdpijn. Vele onderzoeken heb ik hiervoor gehad, maar nooit ben ik erachter gekomen waar het vandaan kwam. Tot nu.

Ik heb al tijden geen hoofdpijn meer gehad sinds ik mijn voeding heb omgegooid en ik koolhydraat- arm eet. Zodra ik een keer zondig merk ik dat de hoofdpijn weer tevoorschijn komt. Nog een extra reden voor dus voor mij om bewuster moet voeding om te gaan. In het begin vond ik het wel erg lastig om gezonde maaltijden te bedenken zonder koolhydraten, maar eenmaal dit onder de knie te hebben kan ik alleen nog maar meer genieten van de gemaakte maaltijden.

Ook de tussendoortjes heb ik vervangen voor ‘gezonde, bewuste ‘ tussendoortjes zoals een stukje fruit, groente of een klein handje ongezouten noten.

 

‘Remember why you started’

Op dit moment ben ik ongeveer 15 kilo afgevallen en zit ik gelukkig alweer onder het gewicht voor ik naar Curaçao ging. Ik wil proberen om nog 5 kilo af te vallen. De laatste weken sta ik een beetje stil en heb ik even een dipje gehad, maar ik zit op dit moment weer vol motivatie om door te gaan!

Ik sportte voorheen bij een fitness school, maar merkte aan mijzelf dat ik keer op keer minder motivatie kreeg om op een lopende band te rennen of om weer krachtoefeningen te bedenken. Daarom ben ik 3 maanden geleden begonnen met crossfit en ik vind het echt een heerlijke sport. Crossfit is een manier van fitness die gewichtheffen, atletiek en gymnastiek combineert in één trainingsvorm. Ik ga 3 x in de week en nog geen workout is hetzelfde geweest. (lees hier meer over crossfit)

 

De happy & healthy ik.

Ik ben er nu heel erg bewust van dat voeding en sporten een belangrijke rol speelt bij een healthy lifestyle, maar het doet zoveel meer met je. Ik straal zoveel meer dan de voorgaande jaren, heb veel meer energie, mijn lichaam zit mij niet meer in de weg en ik geniet ervan om in de keuken te staan en nieuwe receptjes te bedenken.

Ik hoop jullie geïnspireerd te hebben met mijn verhaal. Waar een wil is, is een weg. Of je nu wilt afvallen, fit worden of gewoon een gezonde levensstijl wilt!

Liefs Myrthe

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op Instagram spotte ik een stoere chick die enorme gewichten van de grond af tilde. Ik was impressed en vroeg haar meer te vertellen over haar sport en grote passie: Crossfit. Een inspirerende sport waar van alles bij komt kijken. Lees je mee?

 

Waar het allemaal begon..

Toen ik in het laatste jaar van de HAVO zat wilde ik graag een sport gaan beoefenen. Sinds mijn tiende reed ik wel paard en heb ik even gedanst, maar daar hield het dan ook wel bij op. Ik leerde ook in dat jaar mijn huidige vriend kennen en hij maakte me al snel enthousiast om te beginnen met fitnessen. Daar stond ik dan, op de cardio-apparaten en in de buikspierhoek, want ook ik was overtuigd van het feit dat krachttraining niet geschikt was voor vrouwen. Stel je voor dat je spierballen krijgt?!

Op de een of andere manier vond ik dat krachthonk toch wel erg interessant en mijn vriend vond dat ik het gewoon maar eens moest proberen. En wat bleek, ik vond het leuk en was van mezelf eigenlijk al best wel sterk. Eindelijk iets gevonden waar ik beter in kon worden én wat ik leuk vond. Daarnaast begon ik met bootcamp en het meedoen aan obstakel runs. Dat heb ik allemaal verspreid over zo’n drie jaar gedaan. Op een gegeven moment was het tijd voor iets nieuws; meer uitdaging en nog sterker worden..

 

Waarom Crossfit?

Iets meer dan twee jaar geleden las ik iets op internet over CrossFit; ik kreeg gelijk het gevoel ‘DIT WIL IK DOEN’. Ik speurde internet af en zag dat er toevallig een ‘crossfit box’ zou openen in mijn woonplaats, perfect! Samen met mijn vriend deed ik een proefles mee. Ik dacht dat ik vrij fit was maar kwam mezelf flink tegen toen we een WOD deden met touwklimmen, push-ups en rennen. Nog iedere dag word ik herinnerd aan de proefles; ik haalde mijn scheenbeen open met touwklimmen (Crossfit must have: lange sokken!!) en heb daar nog een litteken van. De proefles was pittig maar erg leuk en ondanks de mega spierpijn de dagen erna besloot ik me in te schrijven.

 

Wat is Crossfit?

Crossfit is een manier van fitness die gewichtheffen, atletiek en gymnastiek combineert in één trainingsvorm. De trainingen die je doet zijn dus eigenlijk nooit hetzelfde. Je traint namelijk verschillende functionele bewegingen met een verschillende intensiteit. De filosofie achter Crossfit is om je niet te specialiseren in één specifiek sportonderdeel maar juist continu te werken aan verschillende algemene fysieke vaardigheden. Het kan zo zijn dat je de WOD (Workout Of the Day) start met het oefenen van een skill zoals handstand(lopen). Daarna kan je aan de slag gaan met een krachtgedeelte zoals fronts quats. En daarna sluit je de training af met een WOD: bijvoorbeeld met roeien, deadlifts, sit-ups en pull-ups. Wanneer je een van de bewegingen of technieken niet beheerst maakt dat niet uit! Iedereen traint op zijn of haar eigen niveau. Zo kan je pull-ups bijvoorbeeld oefenen met een weerstand (elastiek) of met een sprongetje in het rek. Vorm, veiligheid en kwaliteit staat voorop tijdens de WOD. En op deze manier kan iedereen meedoen; ongeacht ervaring!
Doordat Crossfit zo gevarieerd is vind ik het leuk en uitdagend om te doen. Er is altijd wel een onderdeel waar ik nog beter of sterker in wil worden.

Crossfit lifestyle

Naast dat ik meerdere malen per week in de box te vinden ben om te trainen, ben ik daarbuiten ook veel met Crossfit bezig. Het is echt een leefstijl geworden waarbij juiste voeding en voldoende rust ook een hele belangrijke rol speelt. Als bijna diëtist (ik studeer in februari af) weet ik hoe belangrijk gezonde en juiste voeding is wanneer je meer van je lichaam vraagt en bepaalde doelen hebt, zoals sterker en fitter worden. Ik ben veel bezig met voeding; zowel tijdens het studeren als tijdens het werk, in de gym maar ook in de keuken. Je zou kunnen zeggen dat het enige moment wanneer ik niet met eten/voeding bezig ben, is als ik slaap 😉

 

Competitie

Toen ik met Crossfit startte wist ik wel dat er ook competities waren binnen de sport. Ik zag het mezelf alleen nooit doen: ik had niet echt ervaring met competitie binnen sport dus het trok me niet zo en zo goed zou ik tenslotte niet worden. Maar toch begon het te kriebelen toen ik vorig jaar voor het eerst een kwalificatie meedeed.
Er zijn regelmatig Crossfit wedstrijden waar kwalificaties aan vooraf gaan. Deze doe je dan in je eigen box. Mijn eerste kwalificatie was puur voor de ervaring en de fun. En fun was het zeker! Al helemaal toen ik hoorde dat ik tóch door was naar de wedstrijddag. Daarna ben ik serieuzer gaan trainen en meer kwalificaties mee gaan doen. Ik wil nog beter, fitter en sterker worden!


Hoe ziet zo’n competitie dag er uit?

Eind oktober 2015 hield de box waar ik train een competitiedag voor leden van Crossfit Nijmegen. Ik had me gekwalificeerd en was dus door naar de competitiedag. Van te voren wisten we niet wat ons te wachten stond. Op de dag zelf hoor je namelijk pas de WOD’s. We begonnen met een super gaaf onderdeel dat je eigenlijk nooit terug ziet in wedstrijden; auto trekken en duwen! Daarvoor moest je eerst sprinten en burpees maken, vervolgens een aantal keren de auto trekken en duwen en vervolgens tot het einde van de tijd zoveel mogelijk tire flips maken. Dit onderdeel ging me goed af. Ik was zo enthousiast (iets te) dat ik in de WOD erna een aantal fouten maakte die me een hoop punten kostte. Het was namelijk een WOD waarin je iedere minuut (8 minuten lang) een squat clean moest maken met per ronde een hoger gewicht. De eerste paar minuten gingen me goed af, maar de laatste helaas niet. Ik mistte 2 beurten en was even goed boos op mezelf. Maar ook dat is Crossfit! Vallen en opstaan, falen en weer opnieuw proberen, totdat het lukt. Dat is waar je uiteindelijk sterker van wordt! De derde WOD was pittig maar kwam ik goed door; een WOD waarin verschillende oefeningen aan bod kwamen zoals wallbals, toes to bar en ground to overhead. Aan het einde was er nog tijd voor muscle ups, voor de echte bikkels! Want die lukken mij helaas nog niet. De laatste WOD van de dag had ik nog een kans om mijn fout van eerder die dag, goed te maken. Echter werkte mijn handen helaas niet meer mee: tijdens de pull-ups scheurde er 5 bloedblaren open! Stoppen was geen optie en ik ben uiteindelijk doorgegaan op een rustig tempo. De oefening waar ik niet door kwam was de een na laatste oefening: kettlebel snatches. Helaas hield het daar voor mij echt op. Kortom: het was een dag met een paar downs maar vooral veel ups! Ondanks mijn (voor mezelf) tegenvallende prestatie maakte de sfeer, de leuke deelnemers en organisatie het helemaal goed. Het blijft gewoon super leerzaam en leuk om zoiets mee te doen!

Al met al ben ik helemaal ‘verslaafd’ aan de Crossfit lifestyle , hoop ik in de toekomst nog sterker, fitter en beter te worden en kan ik iedereen aanraden om het eens uit te proberen!

Mocht je benieuwd zijn naar mijn Crossfit ervaringen, eetgewoontes en trainingen kan je altijd een kijkje nemen op mijn Instagram account Fitfoodjunky

En hieronder een aantal video’s van mijn wedstrijddag. Ben erg benieuwd wat jullie ervan van vinden dus schuw niet om reacties acht te laten!