Met gepaste trots presenteer ik de eerste ‘Inspired By’ blogpost van 2017! Een mooi begin met een voor Love2workout lezers bekend gezicht. Een bijzonder sterkte meid met veel doorzettingsvermogen. Veel leesplezier!

Bikini fitness als ‘special’ atleet

Mijn naam is Mink, ik ben 26 jaar en zoals jullie hebben kunnen lezen heb ik in 2015 besloten me voor te bereiden op mijn eerste bikini fitness wedstrijd. Dit was een grote stap voor mij, omdat ik de handicap hemiplegie heb. Inmiddels heeft de grote dag op 16 oktober 2016 plaatsgevonden. Ik heb deelgenomen aan de Atlascup in Oss in de bikini fitness klasse!

Voorbereiden op de Atlascup bikini fitness

Sinds mei heb ik me, samen met mijn coach Marly Nooijen, voorbereid. Dit betekende dat ik sinds mei minder calorieën heb gegeten dan ik verbruikte, zodat ik langzaam vet zou verliezen. Tijdens mijn trainingen hebben we meer focus gelegd op de spiergroepen die belangrijk zijn in de bikini fitness klasse en hebben we cardio toegevoegd. Hierdoor hebben we geprobeerd mijn lichaam zoveel mogelijk te vormen naar het ideale bikini fitness plaatje.

Wedstrijd prep

Ik heb een relatief makkelijke wedstrijdvoorbereiding (ook wel ‘prep’ genoemd) gehad. Omdat we zoveel tijd hebben genomen voor mijn voorbereiding lag ik altijd goed op schema en hoefden we geen drastische maatregelen te nemen om mijn fysiek te bereiken. Waar andere meiden iedere dag een uur op de crosstrainer stonden en nog maar 1000 calorieën per dag aten, hoefde ik maar 3 keer per week cardio te doen en at ik op trainingsdagen bijna het dubbele.

Natuurlijk is zo’n wedstrijdvoorbereiding nog steeds een aanslag op je lichaam en blijft het een mentale strijd. Omdat ik al sinds mei een calorietekort had, veel trainde en omdat mijn spieren en gewrichten wat gevoeliger zijn dan bij anderen kreeg ik te maken met een knieblessure. Ik had mijn linkerknie overbelast. Dit was heel zuur, omdat ik zo graag op volle kracht vooruit wilde. Uiteindelijk kregen we dit redelijk onder controle door mijn cardio te switchen van de crosstrainer naar de hometrainer, wat minder belastend was voor mijn kniegewrichten. Daarnaast kreeg ik de laatste weken voor mijn wedstrijd iedere week een sportmassage om mijn spieren zo soepel mogelijk te houden. Wanneer je spieren erg stijf zijn, wat logisch is als je veel traint, is de kans op blessures groter omdat je oefeningen minder goed uit kunt voeren.

[one_third]
[/one_third]

[one_third]
[/one_third]

[one_third_last]
[/one_third_last]

Bikini fitness: Eten met macro’s

Ik kreeg geen eetschema, maar ik kreeg ‘macro’s’ waar ik me aan moest houden. Macro’s zijn eiwitten, koolhydraten en vetten. Ik mocht in principe alles eten zo lang ik aan het einde van de dag maar het voorgeschreven aantal gram eiwitten, koolhydraten en vetten gegeten had. Dit betekende dat ik ook ongezonde dingen zoals koekjes en ijs kon eten. Echter vond mijn coach het wel heel belangrijk dat ik dit zo min mogelijk deed. Omdat ik mijn lichaam behoorlijk uitputte was het beter voeding eten met veel vitamines en mineralen om mijn lichaam zoveel mogelijk te ondersteunen. Op trainingsdagen waren mijn macro’s wat hoger dan op rustdagen. Dat verschil zat hem vooral in koolhydraten. Omdat koolhydraten echt een brandstof zijn voor je lichaam, had ik deze harder nodig op trainingsdagen dan op rustdagen.

Ook deed ik één dag in de week een ‘PSMFdag’. Dit is de afkorting voor protein spared modified fasting. Op deze dag zorgde ik wel dat ik genoeg eiwitten at, maar nam ik zo min mogelijk koolhydraten en vetten. Hierdoor kon ik mijn vetverbranding een extra boost geven.

Steun van vrienden en familie

Mijn omgeving moest wel een beetje moeten wennen aan mijn keuze, omdat ik iedere dag volledig toegewijd moest zijn qua voeding én training. Dat is best heftig voor een sport op amateurniveau. Gelukkig hadden mijn vrienden en familie al snel door dat ik dit echt heel graag wilde proberen en dat ik ook heel veel plezier haalde uit dit traject. Ondanks dat niet iedereen snapte waar ik in godsnaam aan begonnen was, kreeg ik wel hun volledige steun! Op de Atlascup had ik dan ook een enorme fanclub bij me, die ontzettend hard voor me gejuicht hebben toen ik op het podium stond.

De wedstrijd dag

De Atlascup was voor mij een heel bijzondere dag. Ik heb enorm veel reacties gekregen van allerlei mensen die ik niet eens persoonlijk kende, maar die het zo tof vonden wat ik deed. Ik heb naar deze dag toegeleefd met als doel: GENIETEN. Het was van te voren moeilijk in te schatten hoe de jury mij zou beoordelen. Ik liep immers niet ‘mooi’ op mijn hakken en kon de verplichte poses niet perfect uitvoeren. Ik heb hierover van te voren contact gehad met de Nederlandse bodybuildingbond en toen werd heel duidelijk aangegeven dat bij een hardloopwedstrijd ook de snelste wint en dat er geen rekening gehouden kon worden met eventuele beperkingen. Iets wat ik heel terecht vind en ik zou ook absoluut geen voorkeurs- of uitzonderingsbehandeling willen krijgen.

Uiteindelijk ben ik op de 7^e plaats van de 9 meiden geëindigd. Hier ben ik ontzettend blij mee. De zes meiden boven mij hadden ook echt een betere fysiek en routine dan ik en de twee meiden die onder mij geplaatst zijn voldeden minder aan de gestelde eisen dan ik. Ik ben ontzettend opgelucht dat ik ‘als volwaardig’ beoordeeld ben en heel erg trots dat ik dus ook een serieuze tegenstander was voor de andere meiden. Het punt waar ik vooral op achterbleef was, heel logisch, mijn benen. Ik ga er dan ook hard aan werken om dat binnen mijn mogelijkheden zoveel mogelijk te verbeteren.

En nu?

Op dit moment word ik nog steeds begeleid door mijn coach. Het is erg belangrijk om een goed na traject te volgen omdat ik een bepaalde periode volgens een heel erg vaste structuur geleefd hebt. Wanneer die structuur opeens wegvalt is dat verwarrend en dat kan er voor zorgen dat je geen grenzen meer kent waardoor je jezelf letterlijk ziek kunt eten. Omdat ik nooit heel streng heb hoeven diëten en in principe alles mocht eten, heb ik hier gelukkig niet veel moeite mee. We zijn nu langzaam mijn voeding inname aan het verhogen, zodat ik mij het komende jaar kan richten op het bouwen van meer spiermassa. Ik heb namelijk als doel om in 2017 weer deel te nemen aan de Atlascup als verbeterde versie van mezelf!

Nu staat alles even op een lager pitje, omdat ik als gevolg van het ongeluk in februari 2015 nog een operatie moest ondergaan. Deze operatie heb ik expres uitgesteld tot na de wedstrijd. Ik ga er vanuit dat ik vanaf januari 2017 weer voluit kan trainen en met volle focus kan werken aan het bouwen van meer spiermassa. Ondertussen blijf ik mijn verhaal zoveel mogelijk verspreiden en krijg ik steeds meer contact met andere ‘specials’ atleten die ook het podium op willen!

Daarom deel ik met trots deze minidocumentaire, gemaakt door de studenten media en cultuur aan de UvA, over mijn bijzondere weg naar Atlascup 2016.

To be continued…

Wil je meer van Mink weten en haar leven ‘ backstage’ meemaken? Volg haar dan op Instagram en laat je inspireren!