Softbal. De sport waar ik als klein meisje verliefd op werd en nu volledig mijn ei in kwijt kan. Inmiddels speel ik sinds mijn 17de voor het Nederlands Softbal Team. Waarom? Omdat ik niet anders zou willen!

Nederlands Softbal Team

Je hebt het allemaal weleens gespeeld op de middelbare school. Softbal. Weinig mensen kiezen voor softbal om serieus mee verder te gaan. Zonde eigenlijk, als je bedenkt dat wij met het Nederlands Softbal Team de afgelopen acht jaar tijdens de Europese Kampioenschappen maar twee wedstrijden hebben verloren.

En dat we drie keer ongeslagen Goud en één keer Zilver hebben gewonnen. Dat we met de top van de wereld mee draaien. Namelijk tijdens het laatste Wereldkampioenschap in 2014 een zesde plek. Terwijl wij concurreren met landen waarin vijf miljoen dames softballen en in Nederland maar zo’n vijfduizend. Man. Dan doen wij het als klein landje waar de sport ook nog klein is, toch best heel goed! Al zeg ik het zelf..

Wie is Ginger?

Je zal je ondertussen wel afvragen wie dit schrijft. Ik ben Ginger, een 25 jarige zeer ambitieuze en gedreven sportvrouw die zowel op als naast het veld het beste uit haarzelf wilt halen om zo goed mogelijk te presteren. Naast het Nederlands Softbal Team ben ik fulltime werkzaam bij ABN AMRO, blogger voor www.fitnessmeiden.nl en mede organisator van het evenement Softball against Cancer. Een event voor de softbal jeugd in heel Nederland waarbij de gehele opbrengst gaat naar de KWF Kankerbestrijding. Best een druk baasje dus…

Softbal leerde me net dat stapje extra te zetten

Spelen in het Nederlands Softbal Team is echt topsport. Topsport heeft mij leren omgaan met alle ups en downs die in het leven zowel letterlijk als figuurlijk op ons afgevuurd worden. Met veel vallen en opstaan ben ik gekomen waar ik nu ben. Maar het is vooral de sport waardoor ik mijn vechtlust, drive, doorzettingsvermogen, vermogen tot hard werken en gedrevenheid heb gevonden. Door softbal heb ik net dat stapje meer leren én durven zetten.

Softbal is een teamsport maar ik vervul daarin wel een individuele positie. Ik ben namelijk pitcher. De pitcher is de werpster die de ballen moet gooien die de slagvrouw van de andere partij moet proberen weg te slaan. Als pitcher zorg je er samen met de catcher voor dat de slagman de bal niet of niet goed kan raken. Niet alleen een belangrijke positie in het veld maar ook een positie waarvoor ik mezelf continue moet verbeteren, uitdagen en waar ik verder in wil groeien.

Alles wat ik leuk vond

Als 5-jarig meisje vonden mijn ouders het tijd voor een teamsport. Aangezien mijn vader vroeger heeft gehonkbald was een jeugddag op de plaatselijk honkbal- en softbalclub in Bussum voor de hand liggend. En wat vond ik dat onwijs leuk! De ene helft van de inning ben je druk met gooien, vangen, fielden, rennen en een nul maken. De andere helft druk met slaan, rennen, schreeuwen en zoveel mogelijk punten scoren. Als klein kind echt alles wat ik leuk vond aan sporten. Zo hard mogelijk gooien, slaan, rennen en winnen!

Vrij snel kwamen mijn coaches erachter dat ik redelijk ‘hard’ een bal onderhands kon gooien. Pitchen werd dus mijn ding (dat gooien onderhands met een bal). En wat bleek? Ik kon het nog aardig ook. En zo kwam het dat ik al vanaf mijn 13de toernooien speel, van Rusland tot aan Amerika. Sinds mijn 17de maak ik deel uit van het Nederlands Softbal Team waardoor het allemaal nog net een stapje serieuzer is geworden.

Alle begin is moeilijk

De eerste jaren heb ik flink op mijn tenen moeten lopen. Ik haalde selecties net niet en kwam redelijk wat kilo’s aan. Totdat ik op een dag besloot dat alles in mijn eigen handen lag. Ik had talent, maar met talent alleen kom je er niet. Ik wilde de allerbeste worden en dat werd ik niet door stil te zitten, gewoon maar mee te doen, nog dikker te worden of door op ‘talent’ te teren. Ik moest er keihard voor gaan werken!

De knop ging volledig om. Ik viel redelijk wat kilo’s af en paste mijn eet- en leefstijl aan. Want als ik ooit die Olympische Spelen wilde halen moest ik daar alles voor doen. Niet alleen ben ik gek op het softballen zelf maar inmiddels ben ik vooral verliefd geworden op wat ik ervoor moet doen om in de wedstrijden op mijn top te presteren. Conditie trainingen, hardlopen, fitness, afvallen en op mijn voeding letten. Die combinatie maakte dat ik verschil zag aan mijn lijf en vooral op het veld.

Sinds de knop volledig om is en ik de volle 100% ga voor mijn ‘gezonde’ lifestyle ben ik zowel op, als naast het veld veel gelukkiger. Het harde werken wordt beloond op het moment dat je echt leuk vindt wat je doet. En daar vooral progressie mee boekt. Echt niet elke training is leuk of gaat je met gemak af. De uitdaging is vooral om juist door te blijven gaan op de momenten dat je eigenlijk op wilt geven.

Opgeven is niet mijn ding

En laat opgeven nou net niet mijn ding zijn. Op mijn 13de kreeg mijn vader voor het eerst kanker. In 2013 moesten één nier en een grote kwaadaardige tumor operatief worden verwijderd. Tot 2014 was papa schoon van kanker. Tot er weer een tumor werd gevonden in zijn enige overgebleven nier. Met een operatie is de tumor verwijderd waarna nog maar een halve nier overbleef. Papa zou ongeveer vijf jaar kunnen leven met deze halve nier. Totdat in juli 2014 bleek dat het die ene halve nier falende was. Op de donorlijst had geen zin, daarvoor moest je 5 jaar kankervrij zijn. Een levende donor vinden was dus de enige optie. En daar ging ik voor.

Niets is een gegeven

Zo gezegd zo gedaan. Ik mocht zelf mijn nier niet afstaan dus besloot mijn verhaal op Facebook te zetten en de brutale vraag te stellen of iemand een nier wilde afstaan aan mijn vader. Maart 2015 heeft mijn vader een donornier ontvangen via mijn brutale vraag op Facebook. Niet alleen een nieuwe nier maar ook een nieuwe papa met een heel nieuw leven. Opgeven is dus niet mijn ding. Softbal en sporten zijn voor mij een grote uitlaatklep geweest in deze moeilijke periode. De sport heeft mij leren doorgaan, leren opstaan en net altijd een stapje extra te zetten voor alles in dit leven. Niets is een gegeven, daar moeten we zelf iets voor doen en intens van genieten.

Olympische Spelen 2020

Voor iedere topsporter is er wel een ultieme droom. Voor mij is die droom de Olympische Spelen van 2020 in Tokyo. Deze aankomende winter wordt besloten of honk- en softbal op het programma van 2020 komen. En dan te bedenken dat Japan een heel groot honkbal- en softballand is waar ze softbalstadions zo groot als de ArenA hebben! Kom maar op met die beslissing. Ik kan nu al wegdromen. Elke training telt en mijn reis naar Tokyo is al begonnen!

Wil jij de rest van mijn reis op weg naar de spelen van 2020 in Tokyo volgen? Volg me dan op Instagram en Facebook en laat je meteen inspireren om zo fit mogelijk door het leven te gaan en de beste prestaties uit jezelf te halen!

“Train insane or remain the same!”