Ein-de-lijk! Ik mag weer. Vanavond is de eerste wedstrijd van het seizoen en mag ik me weer uitleven in de zaal. Ja. Aan die schoenen te zien, voetbal ik. En voetbal is gewoon de allerleukste sport die er is!

Als een klein kind
Het begint misschien wel met het hebben van twee broers maar ik voetbal al sinds ik, denk ik, 5 ben ofzo. Als kind vond ik het spelletje al geweldig, Niet kijken op tv maar wel spelen, veel spelen. Van mijn broers leerde ik bijna alle sporten die je maar kan bedenken maar dat ze me voetballen hebben geleerd ben ik ze het meest dankbaar. Nu nog steeds, op de dag van een wedstrijd of zelfs een partijtje in het park, ben ik onrustig. Net als toen ik een klein kind was.

Voetbal voor, voetbal na
Toen ik begon te spelen, op het veld in een meisjesteam, was ik er niet meer weg te slaan. Alhoewel ik nooit heel erg goed ben geweest bleef ik er wel heel veel lol aan beleven. Mijn voetbalmattie Inge en ik waren altijd veel te vroeg op training zodat we samen nog even uit konden razen voordat de trainer ons bij elkaar riep. Ik leefde voetbal. Keek en kijk nog steeds veel voetbal op t.v. Er waren tijden dat ik van de Nederlandse competitie naar de Engelse en dan door naar de Spaanse zapte. Je kon me er alles over vragen. Nu is dat wel anders. Ik ben er niet meer zo aan verslaafd. Maar met vanavond weer de eerste zaalvoetbalwedstrijd voor de deur kan ik niet anders dan erover schrijven!

Zenuwen
Voor elke wedstrijd die ik speelde, voor elke training waar ik me klaar voor maakte, ik was altijd zenuwachtig. Zelfs als Ajax moest voetballen of het Nederlands elftal; altijd nog even snel naar het toilet voor de wedstrijd. Dus… wie me vandaag tegenkomt en denk dat ik wat brabbel, niet stil kan zitten of mijn hoofd er niet bij kan houden. Dat klopt. Om 19.15 uur precies mag ik weer!

Welke sport is jouw ware passie?