Bijna week 30. Nog maar 10 weken en dan zit ik op due date. Ik verbaas me steeds meer over het wonder dat er in mijn buik voltrekt, er groeit in 9 maanden ‘even’ een volwaardig mensje van binnen! Maar niet alles is roze babywolk bij mij. Mijn vorige blog over mijn zwangerschap was precies een maand geleden en toen las je al dat mijn lichaam niet helemaal meewerkte. En helaas nog steeds niet. Vandaag meer over de bekkeninstabiliteit waar ik toen al een beginnetje mee maakte. Lees je mee?

Gatver! Ik heb bekkeninstabiliteit!

Lees mijn vorige zwangerschapsupdate en je weet dat ik hard bezig was met het vinden van balans tussen rustig aan doen, lekker werken, toch een beetje sporten en mijn sociale leven ook een beetje in stand houden. Nou, nu een maand later is het er niet veel beter op geworden. Die balans is niet te vinden. Mijn bekkenspecialiste heeft me flink teruggevloten en mijn lichaam ook. Ik slaap slecht door de pijn en daardoor raak ik in een vicieuze cirkel. Ik word moe, kan me niet concentreren en neem de verkeerde beslissingen. Tijd voor een actieplan dus. Of eigenlijk… geen actie…

Maar eerst…
Wat is bekkeninstabiliteit eigenlijk?

Over bekkeninstabiliteit kan je online van alles vinden. Het gaat erom dat door de zwangerschapshormonen je banden lekker los gaan zitten om die baby ruimte te geven en daardoor worden bij sommige vrouwen de bekken instabiel. Maar voor mij betekent het, dat ik af en toe letterlijk geen meter vooruit kom. Mijn benen begeven het, pijn scheuten door mijn billen en het is net alsof mijn liezen de hele tijd ontstoken zijn. Geen pretje dus die bekkeninstabiliteit. Sporten heeft dus even een andere betekenis voor mij. En in mijn hoofd is dat een rommeltje. Hoezo kan ik niet even de straat over rennen? Of de trein halen die over 2 minuten gaat? Hoezo kan ik tijdens de heerlijke vakantie in Zuid Spanje niet de hele dag in Sevilla lopend de stad verkennen? Maar wat kan ik dan nog wel?

Bekkeninstabliteit actieplan
Wat doe je eraan?

Ten eerste: accepteren. Nee dat is niet makkelijk en het lukt me ook voor geen meter. Ik baal er steeds van, maar het is er.

Ten tweede: ga naar een specialist. Mijn bekkenspecialist in Amsterdam leert me alles over dat gekke, stomme bekken. Hoe het werkt, wat er gebeurt, hoe ik moet staan, hoe ik moet zitten, hoe ik moet lopen, wat ik moet doen om het bekken en die gespannen billen te ontspannen en we proberen te ontdekken wat ik nog wel kan aan sporten.

Ten derde: ontdekken en goed luisteren naar je lichaam. Heb je pijn? Wat heb je gedaan? Komt het door dat stuk wandelen? Ben je te ver gegaan met krachtoefeningen? En dan aanpassen!

En de vierde: rust! Haha, zegt ze tegen mij. Maar goed, het is echt zo. Nou moet je niet meteen als je zwanger bent de hele dag op de bank gaan liggen en niks meer doen, dat is heel slecht, maar even tussendoor ontspannen op de manier dat je dat leert van je specialist, dat is dan wel weer goed.

Week 28: ik trek bij je aan de rem!

Dat is letterlijk wat mijn specialiste riep. Ik kwam strompelend binnen met een slechte nacht achter de rug. Ze vroeg hoe het ging en ik antwoorde: goed hoor. Natuurlijk prikte zij daar zo doorheen. Ze wist ook te vertellen dat het precies ‘vrouwen zoals jij’ zijn die vaak tegenover haar zitten. Lekker druk, een lichaam waarvan ze vanalles zijn gewend, die kan wel tegen een stootje zeg maar, een leuke baan, of zoals ik ondernemen, een vriend en een leuk sociaal leven. Dit zijn vrouwen die vaak over de grens gaan en er niet bij stil staan dat een zwangerschap best wel zwaar is voor lichaam en geest. Dusssss…

Het (niet zo) actieplan luidt nu als volgt:
Pas die drukke planning aan. Zorg ervoor dat je 2-3 x per dag goed kan rusten, het liefst even kan liggen. En tussendoor een aantal keer 5 minuutjes met aandacht naar je buik ademen terwijl je goed zit op je zitbotten. Dat is al een hele opgave voor mij hoor! Ik ben gewend de ene afspraak achter de andere te plannen zodat ik rest van de week juist niet zoveel afspraken meer heb. Of ik zit gerust en halve dag achter elkaar te typen en te denken zonder echt even te pauzeren. Niet goed dus! Afspraak: trek een week lang aan de rem en kijk of het pijnniveau wat naar beneden gaat.

Week 29: waar sta je nu?

En dus zat ik afgelopen dinsdag weer op de stoel tegenover die veel te slimme bekkenmevrouw die mij meteen door heeft…
Ok. Ik had het een week geprobeerd. Op werkdagen ging het aardig maar in heb het voor mezelf verpest in het weekend. Bevrijdingsdag op een matje in het gras. FOUT! Verkeerde houding, na 10 minuten al pijn maar het niet toe willen geven. Daarna nog even door naar het terras. FOUT! Je had al pijn dus was lekker naar huis gefietst. Thuis betaalde ik de rekening met een slechte nacht. Zondag zou ik dan echt rustig aan doen. Met de auto naar Zeewolde om een commode op te halen is toch niet zo vermoeiend? De BF reed, ik ernaast in een makkelijke houding. FOUT! Dat zitten in een sportief kuipstoeltje is helemaal niet zo goed voor mijn houding. En dan ook weer terug. Thuis aangekomen konden we mee bootje varen. Lekker rustig op het water, dat kan toch geen kwaad? FOUT! Ik had natuurlijk eerst even een moeten rusten tussen de ene en de andere activiteit. Gevolg? om 18.00 uur deed mijn lijf aan alle kanten pijn. Een terrasje met de BF zat er niet meer in en de tranen liepen over mijn wangen.

Dus…. mevrouw Zwart, wat heb je nou geleerd?

Vanaf deze week ben ik weer streng naar mijn dagelijkse planning gaan kijken. De dagen zo indelen dat ik rust kan pakken tussendoor. Ik heb een dag op kantoor van mijn vaste freelance klus omgewisseld voor een dag thuiswerken en heb me gehouden aan 2-3 x per dag rust nemen (liggen of zittend ‘naar mijn buik toe ademen’). Ook heb ik toegegeven aan ‘hulp’ inschakelen. Gewoon je familie en lieve vrienden vragen of ze kunnen helpen met de klussen in huis om het baby ready te maken. En weet je? Ze vinden het hartstikke leuk om een handje te helpen. En ik? Ik sliep vannacht weer een stuk beter! Dus nu volhouden, want het weekend komt er weer aan…

En wat doe ik nog aan sport eigenlijk?

Ondertussen heb ik ook van alles uitgeprobeerd aan sporten, niet sporten, zittend sporten, liggende mogelijkheden.. Maar dat is weer een heel ander verhaal en die bewaren we voor volgende week ok? Deze blogpost is al lang genoeg!

Het enige wat ik nog mee wil geven aan iedereen die zwanger is en ook last heeft van bekkeninstabiliteit:
Schaam je niet. Voel je niet zielig. Voel je geen zeur. Ik voel me de hele tijd zo… Maar je hebt er niks aan! Vertel het maar gewoon, iedereen die jou lief heeft, heeft het beste met je voor en zal voor je zorgen in plaats van je zielig en sneu vinden. ECHT!

Xx,

Cristel